Αν ήμουν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ...

...θα περνούσα τις δυσκολότερες ώρες τις ζωής μου...

...θα αισθανόμουν πάρα πολύ άσχημα. Βαρειά ήττα της αγαπημένης μου ομάδας δεν είναι τίποτα για να περιγράψει το συναίσθημα. Χρειάζεται απώλεια αγαπημένου μου προσώπου για να συγκριθεί. Εδώ πρόκειται για βαρειά ήττα της αγαπημένης μου πατρίδας που οφείλεται σε βαρύ λάθος του ηγέτη της ομάδας στην οποία συμμετέχω!

Και μέσα σ' αυτή την στεναχώρια θα είχα την επιθυμία και θα αισθανόμουν την υποχρέωση  να κάνω μια κρίσιμη επιλογή, αυτήν της ψήφου εμπιστοσύνης, με ευθύνη και ευθυκρισία. Υφιστάμενος μάλιστα πολλαπλές πιέσεις, με κυριότερες από την μία την αβεβαιότητα και την πληθώρα αστάθμητων παραγόντων, και από την άλλη του χρόνου. Το "πένθος" της ήττας όπως όλα τα πένθη, χρειάζεται χρόνο για να ξεπεραστεί. Ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ όμως, στην συγκεκριμένη περίσταση δεν διαθέτω καθόλου χρόνο...

Δύσκολα συνδυάζεται η ευθυκρισία σε μια κρίσιμη κατάσταση, με μεγάλη πίεση και με τα συναισθήματα της ήττας και της αβεβαιότητας. Κι όμως, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, σ' αυτή την θέση βρέθηκα, σ' αυτήν την θέση βρίσκομαι, να χρειάζεται να επιστρατεύσω τις εσωτερικές δυνάμεις μου και να το πετύχω.

Τι θα έκανα λοιπόν; Πώς θα έκανα την επιλογή μου; 

Δεν μπορώ στ' αλήθεια να έρθω σ' αυτή την θέση, δεν μπορώ να ξέρω τι θα έκανα, και αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος που μπορεί, αν δεν βρίσκεται σ' αυτή την θέση. Ξέρω όμως τι θα ήθελα να μπορώ να κάνω. 

Πρώτα θα ήθελα να μπορώ να φιλτράρω τον τεράστιο θόρυβο που κάνει η κοινωνία. Θα ήθελα να μπορώ να τον αφουγκραστώ με τρόπο που να βγάζει νόημα. Μέσα από τις κραυγές "...ήρωας...", "...προδότης...", "...το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ...", "...είναι όλοι τους...", "...το όνομα Παπανδρέου είναι βαρύ...", "...αποστασία...", "...εκλογές...", "...να φύγουν όλοι...", "...δημοψήφισμα...", "...ο κυρίαρχος λαός...", θα ήθελα να μπορώ να κατασταλλάξω ένα μήνυμα, μία μόνο φράση, ένα μόνο απλά διατυπωμένο ζητούμενο, μια σταθερά για την απόφασή μου. Η φράση αυτή νομίζω είναι: "Θέλουμε την πατρίδα μας μέσα στην Ευρώπη με αξιοπρέπεια". Υπάρχουν βέβαια και άλλες απόψεις, όμως μην ξεχνάμε ότι προσπαθώ να μπω στα παπούτσια ενός βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Του κόμματος που, απέναντι σε πολλές δυσκολίες, έβαλε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και της έδωσε το Ευρώ.

Ύστερα θα ήθελα να μπορώ να κρατήσω την εικόνα της συνέχειας. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ο πρωθυπουργός επιστρέφει με μια καλή συμφωνία από την Ευρώπη. Η Ελλάδα, με όλα της τα παραπατήματα τα δύο τελευταία χρόνια, έχει μια ακόμα ευκαιρία. Υπάρχει ακόμα φως στο βάθος της σήραγγας. Και μετά; Με μια τελείως αψυχολόγητη ενέργεια, σε μια στιγμή παντελούς απουσίας πολιτικής ευθυκρισίας, ο πρωθυπουργός αδειάζει το υπουργικό του συμβούλιο, αδειάζει τους βουλευτές του, αδειάζει, το κυριότερο, τους εταίρους, και προκυρήσσει μονομερώς δημοψήφισμα.

Μπορώ άραγε ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ να φανταστώ μια αξιοπρεπή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου ο πρωθυπουργός θα επιβίωνε πολιτικά μετά από ένα λάθος τέτοιου μεγέθους; Ο πρωθυπουργός με την κίνησή του, σ' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, άνοιξε μόνος του την πόρτα εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Αν δεν ήμουν βουλευτής, αν δεν ήταν η Ελλάδα, αν δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, μπορώ να φανταστώ ότι θα συνέχιζε να κυβερνά;

Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ότι εψεύστη κατ' ουσίαν, λέγοντας ότι είχε προειδοποιήσει τους εταίρους, ότι επιμένει ότι η απόφαση ήταν σωστή εκ των υστέρων, ακόμα και μετά που αναγκάστηκε να αλλάξει το χρονοδιάγραμμά της δραστικά, ότι την παρουσιάζει ως επιτυχημένη ενέργεια, κι ότι την στηρίζει με αντιφατικά μηνύματα του τύπου "δεν θα βάζαμε ποτέ το ερώτημα 'μέσα ή έξω από το Ευρώ' " και ταυτόχρονα "αυτό είναι κατ' ουσίαν το ερώτημα και το είχα ήδη πει".

Στον εξωτερικό θόρυβο, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ πάντα, και με τις τεράστιες αβεβαιότητες από παντού, θα χρειαζόμουν σταθερές για να πιαστώ να κάνω την επιλογή μου. Λοιπόν η σταθερά νομίζω είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν αποτελεί πια ατού για την χώρα. Με την απώλεια του κύρους του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, μετέτρεψε τον εαυτό του σε παθητικό, σε μέρος του προβλήματος. Αν πιστεύω ότι είναι ένας επιτυχημένος πρωθυπουργός, ότι έκανε χίλια δυό καλά για την χώρα, δυσκολεύομαι να τον καταδικάσω για ένα μόνο λάθος. Όμως στην πολιτική, ένα μόνο λάθος, ένα τέτοιο λάθος, είναι υπέραρκετό. Ακόμα κι αν το βλέπω ως έναν τεράστιο κίνδυνο που ανέλαβε ο πρωθυπουργός με επίγνωση, είναι σαφές που δεν του "βγήκε". Στην πολιτική είναι αρκετές αποτυχίες πολύ μικρότερης έκτασης απ' αυτήν.

Υπάρχει λόγος για τον οποίο η σταθερά αυτή δεν θα ήταν αρκετή; Μόνο ένας! "Μήπως διακυβεύεται η Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας;". Συναίνεση όμως είναι το ζητούμενο καθ' ομολογίαν όλων. Συναίνεση είναι αυτό που ζητάει ο πρωθυπουργός, έτσι δικαιολογεί τις ενέργειές του. Συναίνεση για όσο χρειάζεται για την διασφάλιση αυτής της πορείας προσφέρει, επιτέλους!, και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πορεία αυτή λοιπόν διασφαλίζεται, μάλιστα ευκολότερα, χωρίς τον πρωθυπουργό. Στηρίζοντας τον πρωθυπουργό, διακινδυνεύω κατά πολύ τις συναινετικές διαδικασίες, καταψηφίζοντας τις δρομολογώ με βεβαιότητα.

Παραμένει βέβαια η δυσκολία μου η συναισθηματική, η στεναχώρια μου, το πεσμένο μου ηθικό από την απροσδόκητη άσχημη τροπή των πραγμάτων. Η πίεση του χρόνου παραμένει κι αυτή. Στο βάθος του υποσυνειδήτου μου, θέλω δεν θέλω, η προσωπική μου θέση, πώς θα κυκλοφορήσω..., θα επανεκλεγώ άραγε..., τι θα μου πουν..., πού θα βρεθώ στο μέλλον; Όμως αυτά είναι αβεβαιότητες και πάλι. Γυρίζω στις σταθερές. Μπορεί η χώρα να προχωρήσει, σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες με πρωθυπουργό στην θέση που είναι τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου; Αυτό που με ρώτησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αυτό που με ρωτάει η ευθύνη του αξιώματός μου, αυτό που με ρωτάνε οι ψηφοφόροι μου και γενικότερα οι πολίτες που εκπροσωπώ, αυτό που με ρωτάει η κοινωνία, είναι:

Του έχω εμπιστοσύνη;