Κυβέρνηση Συνεργασίας ή Εθνικής Σωτηρίας;

Ζητήσαμε από καιρό και συνεχίζουμε να ζητάμε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, όχι Κυβέρνηση Συνεργασίας.

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι στο όνομα. H Διάκριση έγκειται στην ουσία.

Το ζητούμενο ήταν να έχουμε μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων που θα αφήνονταν ελεύθεροι να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο της σωτηρίας της χώρας από τα χειρότερα που έρχονται. Ζητήσαμε μια Νέα Μεταπολίτευση. Υπάρχει βέβαια μια σημαντική διαφορά από την Μεταπολίτευση, ότι τώρα έχουμε δημοκρατία. Έντονα ελλειμματική αλλά δημοκρατία. Ζητήσαμε από το πολιτικό σύστημα, όπως και στην Μεταπολίτευση, να παραμερίσει εντός των δημοκρατικών συνταγματικών διαδικασιών, και να αναθέσει το δύσκολο έργο της αντιστροφής του κατήφορου που ήδη έχει εξελιχθεί σε ελεύθερη πτώση, σε μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Και να την στηρίξει στην Βουλή με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Ζητήσαμε έναν ισχυρό πρωθυπουργό με κύρος στο εσωτερικό και διεθνώς, που θα είχε την ελευθερία να διαλέξει συνεργάτες αποδεκτούς από τα κόμματα που θα στήριζαν στην Βουλή, και την άνεση να κάνει όλες τις κινήσεις που κρίνει απαραίτητες, με ευρεία υποστήριξη από το πολιτικό σύστημα.

Το σκεπτικό ήταν απλό και παραμένει εν ισχύ. Είναι αδύνατο σ' αυτούς που στηρίζονται στο πελατειακό πολιτικό σύστημα, να το γκρεμίσουν. Και είναι αδύνατο στους λαϊκιστές να αναλάβουν το φοβερό βάρος των εξαιρετικά αντιδημοφιλών μέτρων που χρειάζονται. Και είναι αδύνατο στους (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) ανίκανους και αδαείς, να επιτύχουν αυτό που είναι ήδη εξαιρετικά δύσκολο για τους ικανούς και γνώστες. Μόνο αλεξιπτωτιστές της πολιτικής θα μπορούσαν να πετύχουν τους στόχους, μόνο πρόσωπα που δεν έχουν επωφεληθεί από τις σημερινές στρεβλώσεις και δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος επειδή δεν έχουν βλέψεις πολιτικής σταδιοδρομίας μπορούν να τολμήσουν τα μέτρα, μόνο πρόσωπα που δεν επιλέγονται από το πολιτικό μας σύστημα της "δυσμενούς επιλογής" διαθέτουν τις ικανότητες και τις γνώσεις.

Διαφαίνεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο απ' αυτό που ζητήσαμε, το αντίθετο απ' αυτό που χρειάζεται. Ζητήσαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έχει ούτε τον Γιώργο Παπανδρέου ούτε τον Αντώνη Σαμαρά. Φαίνεται πως θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει και τους δύο ταυτόχρονα. Ζητήσαμε κυβέρνηση που θα έχει την ικανότητα και την ελευθερία να κάνει την δουλειά. Φαίνεται πως θα έχουμε κυβέρνηση που θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από τα δύο μεγάλα κόμματα, για να διαχύσουν και να θολώσουν τις μεγάλες ευθύνες τους για το σημερινό κατάντημα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι λόγο θα είχε μια οποιαδήποτε προσωπικότητα σαν τον Λουκά Παπαδήμο, το όνομα του οποίου κυκλοφορεί ευρύτατα, να δεχθεί έναν τέτοιο ρόλο. Θα ήταν πραγματικά πολύ κατάλληλος, αλλά γι' αυτό που ζητήσαμε, όχι γι' αυτό που σχεδιάζει το φαύλο πολιτικό μας σύστημα. Αυτό που σχεδιάζεται απλώς θα κάψει κάποια ακόμα καλά χαρτιά που διαθέτουμε ως χώρα, όπως ήδη καίει με ταχύ ρυθμό, και χωρίς αντίστοιχο όφελος για την χώρα, τον πολύ αξιόλογο κ. Μόσιαλο.

Είμασταν στην άκρη του γκρεμού. Μετά την κίνηση του πρωθυπουργού για μονομερή ανακοίνωση δημοψηφίσματος, η χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση εκτός Ευρωζώνης. Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα ήταν ένα αλεξίπτωτο. Οι δύο πολιτικοί ηγέτες το σχεδιάζουν, κατ' εικόνα και ομοίωσή τους, έτσι που θα μισανοίξει μπερδεμένο στα νήματα της δικής τους ανικανότητας και υστεροβουλίας, και χωρίς το ζητούμενο αποτέλεσμα.

Συνεχίζουμε να ζητάμε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, ακόμα κι αν σχηματιστεί τώρα Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας, ακόμα και μετά τις εκλογές. Αποστολή της δεν θα είναι πια να μας κρατήσει στην Ευρωζώνη. Θα είναι, όταν λήξει ο χρόνος της Κυβέρνησης Εθνικής Συνεργασίας, να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της εξόδου μας από την Ευρωζώνη με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Και να επαναφέρει την χώρα σε τροχιά ανόδου το συντομότερο δυνατόν, πριν παραδώσει ξανά στην κλασσική ροή του πολιτικού συστήματος.

Υποστηρίξτε το αίτημα αυτό! Υποστηρίξτε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, υποστηρίξτε την Νέα Μεταπολίτευση. Δυστυχώς παραμένει επίκαιρο...

Και, ακόμα δυστυχέστερα, στις ομοιότητες με την Μεταπολίτευση έχει προστεθεί μια ακόμα. Θα έπεται και πάλι μιας εθνικής καταστροφής._