Ο Πρωινός Καφές μου και η Κυβέρνηση Συνεργασίας

Ετοιμάζω τον πρωινό μου καφέ κι αφού σε αντίθεση με τον καφέ η σκέψη είναι δωρεάν, σκέφτομαι ταυτόχρονα όσο θέλω...

Τι σκέφτομαι; Αυτόν τον καφέ που μυρίζει τόσο απολαυστικά, πώς βρέθηκα να τον έχω στο ντουλάπι μου; Τον αγόρασα από τo παντοπωλείο. Πώς βρέθηκε εκεί; Τον αγόρασε ο παντοπώλης από τον εισαγωγέα κι αυτός με την σειρά του από κάποιον έμπορο που τον αγόρασε από κάποιον παραγωγό στην Βραζιλία. Αν όλοι οι Έλληνες είμασταν ένας άνθρωπος, ας πούμε η Έλλη, που πίνει το πρωί κάποιους τόνους καφέ χωρίς να παθαίνει νευρική υστερία (πράγμα συζητήσιμο), πώς πληρώνει η Έλλη τον καφέ στον αντίστοιχο συλλογικό Βραζιλιάνο παραγωγό που όπως μαθαίνω ονομάζεται Μπραζίλ;

Η απάντηση είναι απλή: με χρήματα. Πού τα βρίσκει; Τα εισπράττει από προϊόντα που η Έλλη πουλάει στην άλλη σπουδαία συλλογική προσωπικότητα, τον αλλοδαπό καταναλωτή, τον Τούριστ. Ο Τούριστ έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα, και πληρώνει φόρο στο αεροδρόμιο, πληρώνει για το ξενοδοχείο, για να φάει στην ταβέρνα την πανάκριβη χωριάτικη σαλάτα. Ο Τούριστ πίνει και καφέ! Όχι τον καφέ που ετοιμάζω αυτή την στιγμή, ούτε αυτόν που πίνει κάθε πρωί η Έλλη, αλλά αυτόν που έχει η Έλλη στο ντουλάπι της και, αντί να τον πιεί, τον 'κερνάει' στον Τούριστ και του τον χρεώνει πανάκριβα, πολύ ακριβότερα απ' όσο τον πληρώνει στον Μπραζίλ!

Η ερώτησή μου λοιπόν απαντήθηκε ικανοποιητικά. Τελείως; Χμμμ..., μένει ένα πρόβλημα. Τι γίνεται αν τα χρήματα που εισπράττει η Έλλη από τον Τούριστ δεν είναι αρκετά για να πληρώσει τον καφέ της στον Μπραζίλ; Μπορεί να έχει η Έλλη οικονομίες στην τράπεζα και, επειδή είναι καφεξαρτημένη, αποφάσισε να τα ξοδέψει για καφέ. Εντάξει, αλλά τότε δεν θα έχει η Έλλη καφέ για πολύ, ούτε κι εγώ την μυρωδιά του, κάποια στιγμή οι οικονομίες θα τελειώσουν... Τότε; 

Τότε η Έλλη θα δανειστεί από τον Μάρκυ χρήματα, για να συνεχίσει να καλύπτει την καφεξάρτησή της. Ο Μάρκυ ευχαρίστως τα δανείζει τα χρήματα, γιατί αυτό κάνει, κερδίζει από τους τόκους και μετά, σαν τον Τούριστ κι αυτός, πάει και τα τρώει σε διακοπές. Και μετά; Είναι ο Μάρκυ ο τρόπος που βρήκε η Έλλη να εξασφαλίσει για πάντα τον καφέ της; Χμμμ, η Έλλη την επόμενη φορά, εκτός που θα χρειαστεί δανεικά για τον καφέ, θα χρειαστεί να πληρώσει και την δόση του δανείου στον Μάρκυ. Κι αυτό όμως λύνεται! Θα δανειστεί και για τα δύο από τον Μάρκυ! Φαίνεται ότι ο Μάρκυ δανείζει τόσο πολλά σε τόσο πολλούς που για πολύ καιρό μπορεί να δανείζει σε κάποιον σαν την Έλλη για να πληρώνει η Έλλη τις δόσεις του δανείου της προς τον ίδιο τον Μάρκυ, χωρίς ο Μάρκυ να προσέχει ότι αυτό είναι κάπως... αντιφατικό για να μην πω και τρελό!

Τελειώσαμε; Όχι ακόμα...

Κάποια στιγμή ο Μάρκυ θα προσέξει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ποιά στιγμή; Εκείνη που θα βρεθεί ο ίδιος χωρίς χρήματα για να δανείσει! Τότε ο Μάρκυ θα ανησυχήσει πολύ. Αν δεν έχει λεφτά να δανείσει, δεν κερδίζει από τους τόκους και δεν έχει λεφτά για να πάει διακοπές. Θα αρχίσει τότε να το ψάχνει, να αναρωτιέται "πώς έγινε και βρέθηκα χωρίς λεφτά;". Και τότε θα προσέξει ότι της Έλλης το χρέος συνέχεια αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό για πολύ καιρό. Γιατί με ραγδαίο; Γιατί δανείζεται για τον καφέ. Και μετά δανείζεται και για τις δόσεις του δανείου. Και μετά και για τον καφέ και για το κεφάλαιο και για τους τόκους. Και στο κεφάλαιο προστίθεται ο καφές, και οι τόκοι. Και το κεφάλαιο αυξάνει και οι τόκοι αυξάνουν ανάλογα με το κεφάλαιο! Και η αύξηση οδηγεί σε καινούρια αύξηση κι αυτή ξανά σε καινούρια με γεωμετρική πρόοδο! Και όταν, με καθυστέρηση, το καταλάβει επιτέλους αυτό ο Μάρκυ, θ' αρχίσει να τραβάει τις κοτσίδες του, και θ' αρχίσει τα τηλεφωνήματα στην Έλλη, και θα επιμένει να ζητάει να πληρωθούν οι δόσεις του δανείου, χωρίς ο ίδιος να δανείζει πια γι' αυτό!

Τα νέα θα τα μάθει κι ο Μπραζίλ αμέσως, δεν ξέρετε τι κουτσομπόλης είναι ο Μάρκυ. Είναι να μην σε βάλει στο μάτι, είναι να μην σε προσέξει. Άμα σε προσέξει, παγκοσμιοποίηση σου λέει..., το λέει αμέσως σε όλους!  Τότε κι ο Μπραζίλ, όταν μάθει ότι ο Μάρκυ δεν δανείζει πια την Έλλη, θα αρνηθεί κι εκείνος να της δώσει καφέ με πίστωση, φοβούμενος ότι η Έλλη θ' αργήσει πολύ να τον πληρώσει, ή ακόμα κι ότι δεν θα μπορέσει να τον πληρώσει ποτέ!

Τότε η Έλλη με την καφεξάρτησή της, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, τότε θα πάψω κι εγώ να μπορώ να απολαύσω το άρωμα του πρωινού καφέ μου. Κι είναι αυτή η δύσκολη θέση όπου η καφαπεξάρτηση γίνεται αμέσως και χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αγωγή, μπαμ και κάτω, με τον πιο επώδυνο δυνατό τρόπο, απλούστατα λόγω πλήρους ελλείψεως καφέ.

Ευτυχώς για μένα, τον καφέ τον θέλω για το άρωμα μόνο. Δεν βάζω γάλα στον καφέ μου, στ' αλήθεια βάζω άρωμα καφέ στο γάλα μου. Ε, τι να γίνει, αν η Έλλη δεν έχει καφέ, δεν θα έχω κι εγώ το άρωμά του. Δεν θά' ναι τόσο απολαυστικό το γάλα μου, αλλά δεν θα γκρεμιστεί κι ο κόσμος... Κι όσο το σκεφτόμουν αυτό με ανακούφιση, το μάτι μου πέφτει στο κουτί με το γάλα. Ουπς! Η φίρμα του είναι ξένη. Δεν είναι ούτε αυτό Ελληνικό!! Η Έλλη δεν αγοράζει μόνο καφέ από τον Μπραζίλ, αγοράζει και γάλα από την Μικρή Ολλανδέζα!

Και τότε ήταν που καρδιοχτύπησα, τότε ήταν που κατάλαβα γιατί η Έλλη δεν μπορεί με τίποτα χωρίς την βοήθεια της μεγάλης αδελφής της, της Ευρώπης. Τώρα πώς έχει γίνει η Έλλη να βαφτίσει την Ευρώπη κι εκείνη να είναι μεγάλη αδελφή της ταυτόχρονα, που μάλιστα, παρεμπιπτόντως το λέω αυτό, τα έχει με τον Μάρκυ, είναι μεγάλη ιστορία με πολύ βία και σεξ, με θεούς και ημίθεους, αλήθειες και ψέματα πολλά. Το ζήτημα που ενδιαφέρει τον σημερινό πρωινό καφέ μου είναι ότι η Έλλη θα μείνει όχι μόνο χωρίς καφέ αλλά και χωρίς γάλα...

Να λοιπόν πώς εξηγείται που τόσο ο Γιώργος όσο και ο Αντώνης, οι νταντάδες της Έλλης, που δεν θα τους χαρακτηρίσω γιατί μαθαίνω πως και οι δυό είναι πραγματικά... αχαρακτήριστοι, δεν μπορούν παρά να δεχτούν ό,τι όρους κι αν τους θέσει η Ευρώπη. Ξέρουν πως αν η Έλλη μείνει χωρίς γάλα, αποκλείεται να τους ξαναεμπιστευτεί για νταντάδες για πολύ καιρό. Και μην μου πείτε "και τι έγινε, τι τους πειράζει" γιατί οι νταντάδες της Έλλης έχουν βρει εδώ και καιρό τρόπο να περνάνε εξαιρετικά καλά, άλλη ιστορία με βία και σεξ αυτή, και δεν θέλουν με τίποτα να το χάσουν...

Δεν τους λυπάμαι. Όχι μόνο γιατί εγώ προσωπικά την Έλλη αγαπάω, όχι αυτούς, αλλά κυρίως γιατί αν ήταν καλές νταντάδες η Έλλη όχι μόνο δεν θα είχε καφεξάρτηση αλλά θα ήξερε να κάνει και γάλα για να κερνάει τον Τούριστ, αντί να κάνει μόνο... θάλασσα. Μεγάλο παιδί είναι κι αυτή, δε λέω, αλλά παίζει ρόλο και πώς την μεγάλωσαν οι δυό τους... Δεν τους λυπάμαι, τους φοβάμαι όμως. Τους φοβάμαι πολύ. Έχουν κάνει μεγάλα λάθη στην ανατροφή της, αλλά και μεγάλες συγκεκριμένες γκάφες τελευταία και ακούω πως η Ευρώπη είναι έξαλλη μαζί τους, και δικαίως! Η Ευρώπη έχει τους δικούς της λόγους για να βοηθήσει με την αγωγή για καφαπεξάρτηση της Έλλης, ο Γιώργος όμως κι ο Αντώνης θέλουν κι οι δυό ο άλλος να πει στην Έλλη τα άσχημα νέα ότι "καφές τέρμα!".

Η Ευρώπη λένε, είναι πυρ και μανία μαζί τους, γι' αυτό και τους έχει μηνύσει πως αν δεν συμφωνήσουν να της το πουν και οι δύο μαζί, όχι μόνο ο καφές θα κοπεί μα και το γάλα! Εκείνοι όμως επιμένουν, ελπίζοντας ότι ο άλλος θα τρομάξει πρώτος. Γι' αυτό φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως ο καθένας τους περιμένει τον άλλο να φοβηθεί πρώτος αυτό που φοβάμαι μήπως γίνει, με αποτέλεσμα να γίνει αυτό που φοβάμαι. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Γιατί χωρίς καφέ μπορώ αλλά στο γάλα, σαν την Κατσέλη, τραβάω κι εγώ την κόκκινη γραμμή μου...