Λαϊκιστής

Λαϊκιστής είναι αυτός που αντί να μιλά για το πρακτέο με σκοπό την μεγιστοποίηση της προόδου της κοινωνίας, μιλά για το ευκταίο με σκοπό την μεγιστοποίηση της προόδου της δικής του._

 

 

How to advise your child to cope with bullying

Very useful tips by Dr. Eleni Miltsakaki, regarding a frequent and difficult problem that children face.

Highly recommended to parents of yound children.

Top Ten Myths about the Brain

I couldn't resist posting about this very interesting article about the urban myths concerning the Brain in Science & Nature. The reason is not only the picture at its top, which directly refers to the one typifying the blog. It is also that I consider the things we learn regarding the brain due to the very recent fMRI technology, will cause more significant social, philosophical and scientific changes than the ones our species have experienced due to the invention of electricity._

Utter powerlessness and my worst fears

Just came across an article about a really awesome and scary true story: Trapped in his own body for 23 years - the coma victim who screamed unheard.

A situation like that has been my ultimate fear for a long time. Now I know it can really happen! How comforting...

I tend to think that, judging by this last one and also by the car that fell in the sea, the woman that found a snake in her washing machine, the girl that slipped and fell to her death from her balcony, the babies that fell from tall buildings after slipping from the arms of their parents, etc., all my worst fears do happen after all at some point.

If that's really the case, you'd better beware of metro station platforms. While waiting, stand as far away from the edge as possible...

Σύμπαν

Μια φούσκα από κάτι σε μια θάλασσα από τίποτα...

(Της Φαίδρας Αγγελοπούλου)

Η οικονομία της αγανάκτησης

Θυμό που μου χρειάζεται για να πετύχω αυτό που θέλω, καλά θα κάνω να μην τον σπαταλήσω σε βρισιές._

Σειριακές πολιτικές αυτοχειρίες

Και ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα πρέπει να υπογράψει τις δεσμεύσεις που ζητά το Eurogroup, δεσμεύσεις τις οποίες θυμίζω, κατά δήλωσή του ο Σαμαράς αποδέχεται.

Περίμενα, όπως όλοι, ότι οι εκλογές θα έφερναν βαθειά ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Έκανα λάθος. Την ανανέωση την φέρνουν πρόωρα κάτω από το βάρος των περιστάσεων οι ίδιοι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές. Μετά το "δημοψήφισμα" του Γιώργου Παπανδρέου φαινόταν ως δεύτερη μεγάλη πολιτική αυτοχειρία εκείνη του κ. Σαμαρά που φαίνεται ότι μπορεί να προτιμήσει να κόψει τις φλέβες του παρά να πράξει το αυτονόητο. 

Ότι ο κ. Κουβέλης θα βιαστεί να προηγηθεί δεν το περίμενα...

Ο Αντώνης Σαμαράς και το μάδημα της μαργαρίτας

Όλη η Ελλάδα για να μην πω και όλη η Ευρώπη και ο κόσμος, παρακολουθεί τον Αντώνη Σαμαρά και μαδάει την μαργαρίτα: Θα υπογράψει, δεν θα υπογράψει, ..., θα υπογράψει, δεν θα υπογράψει, ..., θα υπογράψει δεν θα υπογράψει...

Επιτρέψτε μου να διαφωνώ ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι απόφαση του Αντώνη Σαμαρά.

ΟΣΦΠ - ΠΑΟ 1 - 1 αντί χ - ψ

Παληά νομίζαμε ότι τα γκολ μπαίνουν στο τέρμα. Μετά μάθαμε ότι μπαίνουν (ή ακυρώνονται) στην παράγκα. Τώρα ακούμε ότι μπαίνουν και στην φαντασία των φιλάθλων...

Θυσιάστηκα

Επέλεξα ερήμην του ευεργετούμενου όχι μόνο την προσφορά μου αλλά και την προσδοκία μου για το αντάλλαγμά μου._

Ontological Paradox resolved

Two friends A and B are casually talking and time travel enters the conversation:

...
A: Do you believe in time travel?
B: Are you serious? Of course!
A: You mean of course not?
B: No! I mean of course I do!
A: (Surprised) Are you serious? You've never told me that. How come?
B: Not only I believe in it. I do it all the time!
A: (Even more surprised) What do you mean? Really?
B: Sure! Just yesterday I traveled back to the Golden Age of Pericles in Athens, for a while.
A: (Very excited) You really mean that? That's incredible! What did you see, did you see the Parthenon being built?
B: No, I'm afraid not.
A: Did you see Pericles speaking in agora?
B: No, I'm afraid not.
A: Did you see Phidias sculpting the golden statue of goddess Athena?
B: Unfortunately I didn't see that either...
A: What did you see then?
B: Mmm, to be entirely honest, I couldn't see anything at all...
A: (Deeply disappointed) Oh no, what a pity! Why, what happened, something went wrong with your time machine?
B: No, everything was ok, exactly as it was at the time but, you see, I couldn't see anything myself because, back then, I hadn't been born!

Άμεση Δημοκρατία;

Ευγενές το κίνητρο πίσω από την πρόταση της άμεσης δημοκρατίας...

Αυτοί που την προτείνουν ως λύση της κρίσης, μου θυμίζουν επιβάτες του Τιτανικού που για την αποφυγή του παγόβουνου προτείνουν την μετατροπή του πλοίου σε πυρηνοκίνητο.

Κι αυτοί που την προτείνουν ως το επόμενο βήμα προόδου, μου θυμίζουν μηχανικούς που σχεδιάζουν πώς θα εποικιστεί ο Άρης, πριν πετύχουν να θέσουν δορυφόρο σε τροχιά.

Ευγενής η πρόθεση, στην πολιτική όμως χρειάζεται διάκριση μεταξύ οράματος, στόχου και μέτρων._

Τι είναι Ελευθερία;

Με την ανάρτηση αυτή εγκαινιάζεται μια θεματική σειρά που από καιρό ήθελα να ενεργοποιήσω στο ιστολόγιο, η 'Πρόσκληση σε Συζήτηση'. Οι αναγνώστες του ιστολογίου προσκαλούνται να απαντήσουν σε μια ερώτηση. Πετυχημένα και καλογραμμένα σχόλια που στέκονται ανεξάρτητα ως άρθρα, θα γίνονται  ξεχωριστές αναρτήσεις του ιστολογίου με αναφορά στον συγγραφέα τους. Στο τέλος το ιστολόγιο θα απαντάει με την δική του εκδοχή.

Την έμπνευση για την σημερινή πρώτη ερώτηση την έδωσε ο φίλος του FB Δημήτριος Ανδρεόπουλος με σχόλιά του σε αντιγραφή στο FΒ της ανάρτησης "Άλλο φιλελευθερισμός άλλο ατομισμός".

Όσοι ενδιαφερόμενοι προσέλθετε! Τι νομίζετε ότι είναι Ελευθερία;

Άλλο φιλελευθερισμός άλλο ατομισμός

Φιλελευθερισμός είναι η αγάπη μου στην Ελευθερία όχι η αγάπη στην ελευθερία Μου._

Δογματισμός

Η πλήρης αδυναμία διαχείρισης της ιδέας ότι έχω άδικο._

Free will and the Brain

"Celebrated neuroscientist Michael S. Gazzaniga explains the new science behind an ancient philosophical question."

"...The world is not flat. Before this truth was realized, people used to wonder what happened when you got to the end of the earth-- did you fall off? Once we knew the earth was round, the new perspective, made us see how the old questions were silly. New questions also seem silly many times until a new perspective is accepted. I think we will get over the idea of free will and and accept we are a special kind of machine, one with a moral agency which comes from living in social groups. This perspective will make us ask new kinds of questions..."._

Φθαρμένα υλικά ή κακή συνταγή;

Ακούω πολλά για τα φθαρμένα υλικά με τα οποία δεν μπορείς να χτίσεις κάτι καινούριο.

Έχω τις αντιρρήσεις μου και δεν χάνω την ευκαιρία να τις υποστηρίζω θυμίζοντας ότι η Αθήνα είναι μια βρώμικη πόλη που έχει, παρ' όλ' αυτά, πολύ καθαρό μετρό. Οι ίδιοι πολίτες, τα ίδια υλικά, εντός του μετρό και εκτός... Η συνταγή διαφορετική: εντός απλοί κανόνες, εύκολα ελέγξιμοι, επιμονή στην εφαρμογή τους, στοιχειώδης επιτήρηση, έκθεση εκείνων που τους παραβιάζουν. Εκτός το αντίθετο. Οι Έλληνες προσαρμοζόμαστε και στην Γερμανία και στην Ελλάδα, όπως κι όλοι άλλωστε.

Πολιτικές Αναλογίες

Γιώργος Παπανδρέου: Δημοψήφισμα!
Αντώνης Σαμαράς: Δεν υπογράφω!

Προχώρα ακάθεκτος... Τό' χεις!

Το Λευκό Λεω φορείο

Ο Ανδρέας πηγαινοερχόταν καθημερινά με λεωφορείο στην δουλειά του, νωρίς το πρωί κάθε μέρα, και πίσω το απόγευμα. Μιλάμε τώρα λεωφορεία γκαζοζέν, δράμα όχι αστεία, αν μπορεί κανείς να φανταστεί λεωφορεία που βλέπουμε στις ταινίες της δεκαετίας του '50 και βγάλε να κυκλοφορούν στον 21ο αιώνα, κι όμως! Όπως ήταν φυσικό έμαθε γρήγορα όλους τους άλλους ομοιοπαθείς που έπαιρναν το λεωφορείο ίδια ώρα από την ίδια στάση. Ίδια ώρα δηλαδή, τρόπος του λέγειν. Το λεωφορείο ήταν όντως ίδιο, απλώς μια μέρα πιο βρώμικο και πιο παληό. Η ώρα πάλι..., εκείνη έπαιζε ανάλογα με την ώρα που είχε αποφασίσει ο οδηγός να ξεκινήσει... Όλοι οι επιβάτες κάθε στάσης γνώριζαν τις φάτσες των υπολοίπων, άλλωστε δεν ήταν και πολλοί σ' αυτή την φτωχή και ξεχασμένη γωνιά της σύγχρονης Ελλάδας. Λίγοι, μεροκαματιάρηδες όλοι, άνθρωποι του μόχθου και της πιάτσας.

Μια μέρα όμως, βλέπει ο Ανδρέας έναν "καινούριο". Ήταν κάπως διαφορετικός, καλύτερο ντύσιμο, καλύτερο στήσιμο, πιο ματσωμένος και καλοταϊσμένος, κάπως απόμακρος από τους άλλους που περίμεναν μαζί, πως θα το χαρακτήριζε ο Ανδρέας, κάτι του έλεγε μέσα του την λέξη "κουλτουριάρης", δεν ήθελε όμως να είναι προκατειλημμένος και την απόδιωχνε. Το σίγουρο ήταν ότι έδειχνε κάπως παράξενος. Τραβούσε το βλέμμα αμέσως. Το πιο παράξενο απ' όλα μ' αυτόν όμως ήταν άλλο. Όταν ήρθε το λεωφορείο, όλοι μπήκαν μέσα εκτός απ' αυτόν.

Ο Ανδρέας αναρωτήθηκε κι αυτός όπως όλοι, τον έβγαλε όμως γρήγορα από το μυαλό του, "απλώς θα περίμενε κάποιον", σκέφτηκε, και ξέχασε το συμβάν. Δεν μπόρεσε όμως να το αφήσει ξεχασμένο για πολύ, γιατί την επόμενη μέρα, τσουπ, νά' σου τον πάλι ο παράξενος άνδρας να περιμένει στην στάση μαζί με τους άλλους. Όμως και πάλι δεν μπήκε στο λεωφορείο! Δύο μέρες συνέχεια ήταν δύσκολο να αγνοηθούν, ακόμα και από τον Ανδρέα που σε γενικές γραμμές κοίταζε την δουλειά του. Την τρίτη μέρα, πάλι τα ίδια. Ο άνδρας να περιμένει μαζί με όλους, όταν όμως ήρθε το λεωφορείο, το άφησε να φύγει χωρίς να μπει. Κι αυτό συνεχιζόταν κάθε μέρα.

Οι υπόλοιποι που έμπαιναν στο λεωφορείο, άρχισαν να το συζητάνε. Τι άραγε κάνει αυτός εκεί κάθε μέρα; Περιμένει κάποιον, συναντάει κάτι; Ήταν στα καλά του, ή ήταν βλαμμένος; Ήταν κανονικός ή ήταν “χαφιές”, τέτοια τους περνούσαν απ' το μυαλό, κι ο καθένας έφτιαχνε και μια θεωρία και ήταν πολύ πρόθυμος να την υποστηρίξει μεγαλόφωνα στους άλλους, όσο πυκνά πατικωμένοι κι αν ήταν οι επιβάτες που ξεχείλιζαν το λεωφορείο. Στον Ανδρέα καμμία τους δεν φαινόταν πειστική. Ένας από τους άλλους της ίδιας στάσης, που είχε χάσει μια μέρα το συνηθισμένο δρομολόγιο, βεβαίωσε τους πάντες ότι μέσα στο άγχος του που είχε αργήσει, τον πρόσεξε εκεί και στο επόμενο, αλλά και πάλι δεν το πήρε το λεωφορείο όταν ήρθε. Και κάποιος που δούλευε με εναλλασσόμενο ωράριο βεβαίωσε ότι μέχρι σχεδόν το μεσημέρι, ο άνδρας ήταν εκεί, να περιμένει το λεωφορείο και ποτέ να μην το παίρνει. Όλοι τον είχαν προσέξει. Κανείς δεν τον είχε δει να κάνει κάτι στην στάση άλλο από το να περιμένει, κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο, όλοι όμως αναρωτιόντουσαν.

Όπως εξήγησα, ο Ανδρέας δεν ήταν κουτσομπόλης. "Ο άνθρωπος δεν ενοχλεί κανέναν" σκεφτόταν. “Αν θέλει να περιμένει στην στάση χωρίς να παίρνει το λεωφορείο, δικαίωμά του, τι με κόφτει εμένα;”, προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του να αγνοήσει την κατάσταση. Όμως κάτι στην όλη υπόθεση τον προκαλούσε, η περίπτωση του είχε καρφωθεί στο μυαλό και η περιέργειά του κάθε μέρα μεγάλωνε. Κι ο άνδρας, δεν βοηθούσε κι αυτός την κατάσταση, εκεί, κάθε μέρα, κάθε πρωί τα ίδια. Ώσπου μια μέρα χωρίς καλά-καλά να το αποφασίσει συνειδητά, σχεδόν σαν να του ξέφυγε, δεν άντεξε ο Ανδρέας, πήρε βαθειά αναπνοή, τον πλησίασε και του λέει:

"Ρε φίλε, με συγχωρείς δηλαδή κιόλας, αλλά έχω μια απορία...". Ο άνδρας ανασήκωσε το βλέμμα του και, χωρίς να μιλήσει, περίμενε την ερώτηση ήρεμος, χωρίς ούτε να ενθαρρύνει τον Ανδρέα ούτε να τον αποθαρρύνει. "Αναρωτιέμαι...", συνέχισε με ελαφρύ δισταγμό ο Ανδρέας, "...τι κάνεις εδώ κάθε μέρα, από τόσο πρωί;". "Μα, ό,τι κι εσείς", απάντησε απορημένος ο άνδρας από την ερώτηση, "περιμένω το λεωφορείο". "Ε τότε, γιατί δεν το παίρνεις κι εσύ όπως κι εμείς;". "Α, αυτό", γέλασε ο άνδρας, σαν μόλις να κατάλαβε την εντύπωση που έδινε στους άλλους. "Ναι, αυτό", είπε ο Ανδρέας κάπως πιο απότομα απ' όσο σκόπευε, "λίγο σου φαίνεται;". "Να σου πω", πήρε ένα ελαφρά απολογητικό τόνο ο άνδρας, "να σου πω..., πώς είναι τ' όνομά σου;", "Ανδρέας", "Να σου πω Ανδρέα..., περιμένω το λεωφορείο και θέλω να το πάρω να πάω κι εγώ στον προορισμό μου όπως όλοι σας, αλλά, τι να σου, το βλέπω έτσι παληό, θορυβώδες, φίσκα γεμάτο, ρυπογόνο, να κυκλοφορεί μέσα στο καυσαέριο, βρώμικο, χωρίς θέρμανση το χειμώνα, χωρίς κλιματισμό το καλοκαίρι, οι επιβάτες άλλοι αγενείς, άλλοι βρώμικοι, άλλοι άρρωστοι να φταρνίζονται χωρίς μαντήλι, ο οδηγός χωρίς στολή, αξύριστος άξεστος κι επικίνδυνος, εισπράκτορας πια δεν υπάρχει, πανάκριβο, πάντα καθυστερημένο, πάντα κολλημένο στην κίνηση, τι να σου πω τα ξέρεις, και λίγα λέω δηλαδή, κι αυτό το φοβερό ξεπλυμένο χρώμα του που δεν μπορώ να καταλάβω τι ήταν πριν, μπλε που έγινε γαλάζιο, πράσινο που έγινε λαδί, κόκκινο που ρόζισε... Μέχρι μαθαίνω πως αλλού λέει κι αλλού πηγαίνει τελικά, αν είναι δυνατόν!! Το βλέπω αυτό το χάλι και με πιάνει απελπισία, γι' αυτό δεν μπαίνω. Και να σου πω την αλήθεια μου, χαίρομαι που με ρώτησες γιατί, τόσες μέρες κι εγώ το έχω στην άκρη της γλώσσας μου να ρωτήσω κάποιον, με τέτοια απαράδεκτη κατάσταση, πώς σας πηγαίνει η καρδιά σας και το παίρνετε το λεωφορείο;".

Ο Ανδρέας έμεινε εμβρόντητος για λίγα μεγάλης διάρκειας δευτερόλεπτα. Αν αυτές οι ιστορίες με τον Murphy και τους νόμους του ήταν αλήθεια, θα' ρχόταν αυτή ακριβώς την κρίσιμη στιγμή το περί ου ο λόγος ακατονόμαστο λεωφορείο, η συζήτηση θα διακοπτόταν πρόωρα και θα χάναμε για πάντα την συνέχεια, ευτυχώς όμως ο Ανδρέας ξαναβρήκε την μιλιά του γρήγορα, και είχε ακόμα μια απορία αναπάντητη. "Εντάξει, αφού είναι χάλια τα λεωφορεία, τι περιμένεις στην στάση κάθε μέρα;". "Μα να περάσει ένα λεωφορείο της προκοπής! Ένα λεωφορείο που θα πηγαίνει εκεί που λέει, αν μη τι άλλο!". Κόκκαλο πάλι ο Ανδρέας. Και πάλι όμως δεν το έβαλε κάτω. Του πήρε πάλι λιγες στιγμές να αναδιοργανώσει την σκέψη του, μετά όμως από άλλη μια μικρή παύση είχε κι άλλη ερώτηση έτοιμη: "Και..., δηλαδή πώς θα το γνωρίσεις όταν θα είναι της προκοπής;". Ήταν σειρά του άνδρα να μείνει σιωπηλός για λίγο. Κι αυτός όμως δεν κόλωσε για πολύ. "Μμμμ, καλή ερώτηση, υποθέτω πως..., θα είναι λευκό!”.

Εκείνη την στιγμή, ήρθε όντως το λεωφορείο, και ο Ανδρέας έκανε να μπει. Την στιγμή που ανέβαινε την σκάλα ακούστηκε ο άνδρας να φωνάζει από πίσω, σαν ξαφνικά να είχε θυμηθεί κάποια εκκρεμότητα: "Κι εσύ όμως δεν μου είπες; Εσύ γιατί δέχεσαι αυτή την απαράδεκτη κατάσταση; Γιατί μπαίνεις σ' αυτό το φρικτό λεωφορείο κάθε μέρα;". Ο Ανδρέας είχε δέκατα του δευτερολέπτου για να φωνάξει την απάντησή του καθώς ήδη έκλεινε η πόρτα πίσω του. Δεν είχε όμως πρόβλημα να προλάβει, η απάντηση του ήρθε αυτόματα κι εγκαίρως. "Γιατί θέλω να πάω στην δουλειά μου!"._

Το πολλάκις εξαμαρτείν...

Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια βέβαια, σε σχέση με την ορκομωσία της Κυβέρνησης Παπαδήμου όμως αναρωτιέμαι, ... , και για την κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είχε γίνει επίκληση της θείας ευλογίας;

Είναι ο Παπαδήμος Μεσσίας;

Μιλούν πολλοί για μεσσιανισμό, σχετικά με το πρόσωπο του Παπαδήμου. Νομίζω παρερμηνεύουν τελείως το έντονο συναίσθημα ανακούφισης που συνόδευσε την λύση της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Τουλάχιστον όσον με αφορά, τον λόγο της ανακούφισής μου τον εξέφρασα με το κείμενο για την ομάδα του Facebook "Στηρίζουμε Κυβέρνηση Παπαδήμου". Κρίνοντας από την ευχαρίστηση με την οποία έγινε δεκτό, εκφράζει και άλλους. Θα ήθελα σχετικά να διευκρινίσω κάτι ακόμα.

Η ανακούφισή μου ήταν μόνο δευτερευόντως για το πρόσωπο Παπαδήμου. Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο, η ανακούφιση ήταν κυρίως για το πολιτικό σύστημα. Επειδή ακριβώς φαίνεται παράδοξο, χρειάζεται κάποια εξήγηση.

Θυμίζω για να θέσω ένα πλαίσιο ότι:

1. Το δημοψήφισμα αποφασίστηκε από τον πρωθυπουργό και τους ανθρώπους που εμπιστεύεται να τον συμβουλεύουν, με συμμετοχή υπουργών και, αν το ξέρω σωστά, του Προέδρου της Βουλής...
2. ...χειροκροτήθηκε, τουλάχιστον εκείνη την στιγμή του αιφνιδιασμού, από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ...
3. ...υποστηρίχθηκε ένθερμα και πολύ εύγλωττα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπεύθυνο για τα οικονομικά και τις σχετικές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, ...
4. ... έγινε δεκτό από το υπουργικό συμβούλιο, κατ' άλλους ομόφωνα, κατ' άλλους μετά από (σε κάθε περίπτωση ανεπαρκείς) αντιδράσεις, ...
5.  ...αποδείχθηκε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ξεγέλασε, όχι μόνο τους εταίρους με την προκήρυξή του δημοψηφίσματος, αλλά και την κοινή γνώμη με την ανακοίνωση ότι τους είχε ενημερώσει, ...
6. ... το δημοψήφισμα απορρίφθηκε από τον ίδιο αντιπρόεδρο και υπουργό οικονομικών που το είχε υποστηρίξει, χωρίς εξήγηση της μεταστροφής, ενώ ο πρωθυπουργός εξακολουθούσε να το υποστηρίζει, ...
7. ... και μετά την δραματικά αρνητική τροπή που πήραν τα πράγματα για την χώρα, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ συνέχισε να εμπιστεύεται τον Γιώργο Παπανδρέου για να βρει την σωστή λύση για το μέλλον της χώρας, χειροκροτώντας τον σύσσωμη όρθια και θερμά! Ένας πρωθυπουργός δηλαδή σοβαρότατα ελλειμματικός και στην κρίση και στην ειλικρίνεια, συνέχισε να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής!

Αμέσως μετά, το κρεσέντο ακραίας παραλογίας συνεχίστηκε με (εντελώς ενδεικτικά):

1. Μεγάλη δυστοκία στο όνομα του πρωθυπουργού, αν και είναι σαφές ότι οι κατάλληλοι είναι ελάχιστοι
2. Πρόταση στον Απόστολο Κακλαμάνη που την δέχτηκε
3. Πρόταση στον Φίλιππο Πετσάλνικο που την δέχτηκε
4. Διάγγελμα του πρωθυπουργού για "ιδιαίτερα θεσμική λύση"
5. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία (ή μήπως απροθυμία) να κάνει κάποια δημόσια παρέμβαση ουσίας
6. Χειρισμούς της κατάστασης που, ακόμα και κρίνοντας από τον τρόπο χειρισμού των πρακτικών επιφανειακών θεμάτων, φανερώνει μια διάχυτη επιπολαιότητα παντού

Αυτή η απίστευτη διαδοχή της μιας παράλογης κίνησης μετά την άλλη από ολοένα μεγαλύτερες ομάδες υπευθύνων, ξεκινώντας από τον πρωθυπουργό και προχωρώντας στην κυβέρνηση, τους κυβερνητικούς βουλευτές, την αξιωματική αντιπολίτευση, την Βουλή ολόκληρη και δύο Προέδρους της τον νυν και τον προηγούμενο, και ακόμα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έδωσε την αίσθηση στους πολίτες ότι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι ένα λεωφορείο με οδηγό χωρίς δίπλωμα και μεθυσμένο, και επιβάτες που αδυνατούν να κάνουν κάτι γι' αυτό.

Όταν είμαι σ' ένα λεωφορείο που πηγαίνει στο γκρεμό με οδηγό ανίκανο και μεθυσμένο, ανακουφίζομαι όταν βρεθεί κάποιος να αλλάξει τον οδηγό με άλλον, όχι μόνο νηφάλιο αλλά και ικανό! Ανακουφίζομαι παρά το γεγονός ότι η πορεία προς τον γκρεμό δεν έχει αλλάξει!

Αυτό είναι για μένα το κύριο νόημα της ανακούφισης χάρις στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Η ανακούφιση οφείλεται κυρίως στην διαπίστωση ότι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δεν είναι τελείως και συνεχώς και μόνο παράλογο. Όταν κάποια επιλογή είναι προφανής, ακόμα και τότε δυσκολεύεται, τουλάχιστον όμως δεν αποκλείεται τελείως να καταφέρει να την κάνει! Και, δευτερευόντως, έχουμε επιτέλους και έναν ικανό πρωθυπουργό. Κάτι είναι. Θα έχουμε ενδεχομένως και μια καλή κυβέρνηση, πού το πας κι αυτό. Σήμερα η ανακούφιση είναι τόσο πραγματική όσο και σε καλή επαφή με την πραγματικότητα. Η δυσκολία της θέσης παραμένει, το ίδιο και αβεβαιότητα της τελικής έκβασης. Γι' αυτό θα ανησυχήσουμε ξανά αύριο.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο ανίκανος και μεθυσμένος οδηγός παραμένει επικίνδυνος! Παραμένει μέσα στο λεωφορείο, ανίκανος και μεθυσμένος όσο πάντα. Παραμένει πολύ κοντά στον νέο οδηγό, ισχυρός και αποφασισμένος, με τα μάτια πεισματικά καρφωμένα στο τιμόνι, αντί στον γκρεμό και τον δρόμο...

Στηρίζουμε κυβέρνηση Παπαδήμου

Το κείμενο της σχετικής ομάδας του Facebook. Ενταχθείτε γιατί οι πιθανότητες δυστυχώς είναι πολλές ότι θα χρειαστεί την στήριξή μας.

______________________________________________

Υποστηρίζουμε Κυβέρνηση Παπαδήμου όχι γιατί πιστεύουμε σε μαγικές λύσεις, αλλά γιατί πιστεύουμε σε ικανούς ηγέτες. Όχι γιατί πιστεύουμε ότι η διαφορά μπορεί να γίνει από έναν μόνο άνθρωπο αλλά γιατί χρειαζόμαστε ως κοινωνία έναν άνθρωπο να μας συσπειρώσει όλους. Όχι γιατί υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι στην πολιτική ζωή, αλλά γιατί υπάρχουν ικανοί και ανίκανοι, χρήσιμοι και φαύλοι. Όχι γιατί ακόμα και η καλύτερη Κυβέρνηση μπορεί να μας σώσει από μόνη της, αλλά γιατί θέλουμε επιτέλους μια Κυβέρνηση που θα λειτουργήσει με ικανότητα και συνέπεια. Όχι γιατί δεν πιστεύουμε ότι κι άλλοι πολιτικοί θέλουν το καλό της χώρας, αλλά γιατί οι περιστάσεις είναι τόσο δύσκολες που λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν πραγματικά να κάνουν διαφορά. Όχι γιατί πιστεύουμε ότι μόνο οι ηγέτες έχουν ευθύνες, αλλά γιατί είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε κι εμείς τις δικές μας.

Και δηλώνουμε ότι θα στηρίξουμε την Κυβέρνηση Παπαδήμου τόσο για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης όσο και, κυρίως, για να κάνει την δύσκολη δουλειά της με πραγματική στήριξη απ' όλες τις δυνάμεις του τόπου. Δεν περιμένουμε να συμφωνούμε με όλα όσα θα κάνει η κυβέρνηση ούτε εμείς οι ίδιοι. Επιμένουμε όμως να μην εμποδιστεί στο έργο της λόγω υστερόβουλων υπολογισμών. Σε τέτοια περίπτωση, όχι μόνο θα είμαστε αντίθετοι αλλά και θα αντιδράσουμε ενεργητικά!

Η συλλογική ευφυία χρειάζεται και συλλογική μνήμη

Ας κρατήσουμε στην μνήμη μας το συναίσθημα που είχαμε τις ώρες που νομίζαμε ότι η επιλογή ήταν Πετσάλνικος.

Ας θυμηθούμε πόσο, μα πόσο κοντά φτάσαμε σ' αυτό. Ας μην ξεχάσουμε ότι του προτάθηκε. Κι ότι, που για μένα είναι πιο ενδεικτικό, δέχτηκε! Κι ότι πριν απ' αυτόν προτάθηκε στον Κακλαμάνη. Κι ότι δέχτηκε κι αυτός! Ας θυμηθούμε το διάγγελμα της "πολύ θεσμικής επιλογής". Και την δήλωση "...εμένα το πρόβλημά μου δεν είναι τα πρόσωπα...". Ας εγγράψουμε κάπου αυτό το συναίσθημα της άκρας αδυναμίας να αποφύγουμε την σύγκρουση που έρχεται σε αργή κίνηση στο όχημα που βρισκόμαστε μέσα. Την προσπάθεια μεσ' την απελπισία μας ότι μπορεί να γίνει κάτι λογικό σ' αυτή την χώρα. Και ότι όντως κάναμε κάτι και θεσμικά και ως κοινωνία των πολιτών, έστω και τελευταία στιγμή!  Και την ανακούφιση των πρώτων δηλώσεων Παπαδήμου.

Ας τα εγγράψουμε όλ' αυτά κάπου που ... πιάνει μελάνι!

Φοβάμαι ότι είναι αναμνήσεις που θα μας χρειαστούν πολύ συχνά τις μέρες που έρχονται...

Η προσευχή του Έλληνα πολίτη

Θεέ της Ελλάδας, αν υπάρχεις, προστάτευσέ την τώρα από τους ηγέτες της. Κι αν δεν υπάρχεις... σε καταλαβαίνω. Κι εγώ αυτή την εποχή θα εξαφανιζόμουν αν ήταν στο χέρι μου... Κι αν ξαναϋπάρξεις μετά, προστάτευσέ την κι από τους πολίτες της. Αμήν._

Φήμες για πρόταση στον Πετσάλνικο για την πρωθυπουργία

Πόσο ανόητος χρειάζεται να είναι κάποιος που δεν μπορεί να κάνει την δουλειά, για να του προταθεί να γίνει πρωθυπουργός στην νέα Κυβέρνηση;

Τόσο ανόητος ώστε να δεχτεί...

Αγαπητοί Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ

Είστε εσείς που μετά την καταστροφική κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, συνεχίσατε να τον εμπιστεύεστε για πρωθυπουργό.

Αν είναι αλήθεια αυτά που ακούμε για το όνομα του πρωθυπουργού της Κυβέρνησης Συνεργασίας, κάνατε σοβαρό λάθος να εμπιστευτείτε εκείνον που έριξε το καράβι στα βράχια, για να το φέρει στο λιμάνι. Ήρθε η στιγμή να παρέμβετε. "Κατόπιν της απομακρύνσεως εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται"!

Ο Πρωινός Καφές μου και η Κυβέρνηση Συνεργασίας

Ετοιμάζω τον πρωινό μου καφέ κι αφού σε αντίθεση με τον καφέ η σκέψη είναι δωρεάν, σκέφτομαι ταυτόχρονα όσο θέλω...

Τι σκέφτομαι; Αυτόν τον καφέ που μυρίζει τόσο απολαυστικά, πώς βρέθηκα να τον έχω στο ντουλάπι μου; Τον αγόρασα από τo παντοπωλείο. Πώς βρέθηκε εκεί; Τον αγόρασε ο παντοπώλης από τον εισαγωγέα κι αυτός με την σειρά του από κάποιον έμπορο που τον αγόρασε από κάποιον παραγωγό στην Βραζιλία. Αν όλοι οι Έλληνες είμασταν ένας άνθρωπος, ας πούμε η Έλλη, που πίνει το πρωί κάποιους τόνους καφέ χωρίς να παθαίνει νευρική υστερία (πράγμα συζητήσιμο), πώς πληρώνει η Έλλη τον καφέ στον αντίστοιχο συλλογικό Βραζιλιάνο παραγωγό που όπως μαθαίνω ονομάζεται Μπραζίλ;

Η απάντηση είναι απλή: με χρήματα. Πού τα βρίσκει; Τα εισπράττει από προϊόντα που η Έλλη πουλάει στην άλλη σπουδαία συλλογική προσωπικότητα, τον αλλοδαπό καταναλωτή, τον Τούριστ. Ο Τούριστ έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα, και πληρώνει φόρο στο αεροδρόμιο, πληρώνει για το ξενοδοχείο, για να φάει στην ταβέρνα την πανάκριβη χωριάτικη σαλάτα. Ο Τούριστ πίνει και καφέ! Όχι τον καφέ που ετοιμάζω αυτή την στιγμή, ούτε αυτόν που πίνει κάθε πρωί η Έλλη, αλλά αυτόν που έχει η Έλλη στο ντουλάπι της και, αντί να τον πιεί, τον 'κερνάει' στον Τούριστ και του τον χρεώνει πανάκριβα, πολύ ακριβότερα απ' όσο τον πληρώνει στον Μπραζίλ!

Η ερώτησή μου λοιπόν απαντήθηκε ικανοποιητικά. Τελείως; Χμμμ..., μένει ένα πρόβλημα. Τι γίνεται αν τα χρήματα που εισπράττει η Έλλη από τον Τούριστ δεν είναι αρκετά για να πληρώσει τον καφέ της στον Μπραζίλ; Μπορεί να έχει η Έλλη οικονομίες στην τράπεζα και, επειδή είναι καφεξαρτημένη, αποφάσισε να τα ξοδέψει για καφέ. Εντάξει, αλλά τότε δεν θα έχει η Έλλη καφέ για πολύ, ούτε κι εγώ την μυρωδιά του, κάποια στιγμή οι οικονομίες θα τελειώσουν... Τότε; 

Τότε η Έλλη θα δανειστεί από τον Μάρκυ χρήματα, για να συνεχίσει να καλύπτει την καφεξάρτησή της. Ο Μάρκυ ευχαρίστως τα δανείζει τα χρήματα, γιατί αυτό κάνει, κερδίζει από τους τόκους και μετά, σαν τον Τούριστ κι αυτός, πάει και τα τρώει σε διακοπές. Και μετά; Είναι ο Μάρκυ ο τρόπος που βρήκε η Έλλη να εξασφαλίσει για πάντα τον καφέ της; Χμμμ, η Έλλη την επόμενη φορά, εκτός που θα χρειαστεί δανεικά για τον καφέ, θα χρειαστεί να πληρώσει και την δόση του δανείου στον Μάρκυ. Κι αυτό όμως λύνεται! Θα δανειστεί και για τα δύο από τον Μάρκυ! Φαίνεται ότι ο Μάρκυ δανείζει τόσο πολλά σε τόσο πολλούς που για πολύ καιρό μπορεί να δανείζει σε κάποιον σαν την Έλλη για να πληρώνει η Έλλη τις δόσεις του δανείου της προς τον ίδιο τον Μάρκυ, χωρίς ο Μάρκυ να προσέχει ότι αυτό είναι κάπως... αντιφατικό για να μην πω και τρελό!

Τελειώσαμε; Όχι ακόμα...

Κάποια στιγμή ο Μάρκυ θα προσέξει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ποιά στιγμή; Εκείνη που θα βρεθεί ο ίδιος χωρίς χρήματα για να δανείσει! Τότε ο Μάρκυ θα ανησυχήσει πολύ. Αν δεν έχει λεφτά να δανείσει, δεν κερδίζει από τους τόκους και δεν έχει λεφτά για να πάει διακοπές. Θα αρχίσει τότε να το ψάχνει, να αναρωτιέται "πώς έγινε και βρέθηκα χωρίς λεφτά;". Και τότε θα προσέξει ότι της Έλλης το χρέος συνέχεια αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό για πολύ καιρό. Γιατί με ραγδαίο; Γιατί δανείζεται για τον καφέ. Και μετά δανείζεται και για τις δόσεις του δανείου. Και μετά και για τον καφέ και για το κεφάλαιο και για τους τόκους. Και στο κεφάλαιο προστίθεται ο καφές, και οι τόκοι. Και το κεφάλαιο αυξάνει και οι τόκοι αυξάνουν ανάλογα με το κεφάλαιο! Και η αύξηση οδηγεί σε καινούρια αύξηση κι αυτή ξανά σε καινούρια με γεωμετρική πρόοδο! Και όταν, με καθυστέρηση, το καταλάβει επιτέλους αυτό ο Μάρκυ, θ' αρχίσει να τραβάει τις κοτσίδες του, και θ' αρχίσει τα τηλεφωνήματα στην Έλλη, και θα επιμένει να ζητάει να πληρωθούν οι δόσεις του δανείου, χωρίς ο ίδιος να δανείζει πια γι' αυτό!

Τα νέα θα τα μάθει κι ο Μπραζίλ αμέσως, δεν ξέρετε τι κουτσομπόλης είναι ο Μάρκυ. Είναι να μην σε βάλει στο μάτι, είναι να μην σε προσέξει. Άμα σε προσέξει, παγκοσμιοποίηση σου λέει..., το λέει αμέσως σε όλους!  Τότε κι ο Μπραζίλ, όταν μάθει ότι ο Μάρκυ δεν δανείζει πια την Έλλη, θα αρνηθεί κι εκείνος να της δώσει καφέ με πίστωση, φοβούμενος ότι η Έλλη θ' αργήσει πολύ να τον πληρώσει, ή ακόμα κι ότι δεν θα μπορέσει να τον πληρώσει ποτέ!

Τότε η Έλλη με την καφεξάρτησή της, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, τότε θα πάψω κι εγώ να μπορώ να απολαύσω το άρωμα του πρωινού καφέ μου. Κι είναι αυτή η δύσκολη θέση όπου η καφαπεξάρτηση γίνεται αμέσως και χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αγωγή, μπαμ και κάτω, με τον πιο επώδυνο δυνατό τρόπο, απλούστατα λόγω πλήρους ελλείψεως καφέ.

Ευτυχώς για μένα, τον καφέ τον θέλω για το άρωμα μόνο. Δεν βάζω γάλα στον καφέ μου, στ' αλήθεια βάζω άρωμα καφέ στο γάλα μου. Ε, τι να γίνει, αν η Έλλη δεν έχει καφέ, δεν θα έχω κι εγώ το άρωμά του. Δεν θά' ναι τόσο απολαυστικό το γάλα μου, αλλά δεν θα γκρεμιστεί κι ο κόσμος... Κι όσο το σκεφτόμουν αυτό με ανακούφιση, το μάτι μου πέφτει στο κουτί με το γάλα. Ουπς! Η φίρμα του είναι ξένη. Δεν είναι ούτε αυτό Ελληνικό!! Η Έλλη δεν αγοράζει μόνο καφέ από τον Μπραζίλ, αγοράζει και γάλα από την Μικρή Ολλανδέζα!

Και τότε ήταν που καρδιοχτύπησα, τότε ήταν που κατάλαβα γιατί η Έλλη δεν μπορεί με τίποτα χωρίς την βοήθεια της μεγάλης αδελφής της, της Ευρώπης. Τώρα πώς έχει γίνει η Έλλη να βαφτίσει την Ευρώπη κι εκείνη να είναι μεγάλη αδελφή της ταυτόχρονα, που μάλιστα, παρεμπιπτόντως το λέω αυτό, τα έχει με τον Μάρκυ, είναι μεγάλη ιστορία με πολύ βία και σεξ, με θεούς και ημίθεους, αλήθειες και ψέματα πολλά. Το ζήτημα που ενδιαφέρει τον σημερινό πρωινό καφέ μου είναι ότι η Έλλη θα μείνει όχι μόνο χωρίς καφέ αλλά και χωρίς γάλα...

Να λοιπόν πώς εξηγείται που τόσο ο Γιώργος όσο και ο Αντώνης, οι νταντάδες της Έλλης, που δεν θα τους χαρακτηρίσω γιατί μαθαίνω πως και οι δυό είναι πραγματικά... αχαρακτήριστοι, δεν μπορούν παρά να δεχτούν ό,τι όρους κι αν τους θέσει η Ευρώπη. Ξέρουν πως αν η Έλλη μείνει χωρίς γάλα, αποκλείεται να τους ξαναεμπιστευτεί για νταντάδες για πολύ καιρό. Και μην μου πείτε "και τι έγινε, τι τους πειράζει" γιατί οι νταντάδες της Έλλης έχουν βρει εδώ και καιρό τρόπο να περνάνε εξαιρετικά καλά, άλλη ιστορία με βία και σεξ αυτή, και δεν θέλουν με τίποτα να το χάσουν...

Δεν τους λυπάμαι. Όχι μόνο γιατί εγώ προσωπικά την Έλλη αγαπάω, όχι αυτούς, αλλά κυρίως γιατί αν ήταν καλές νταντάδες η Έλλη όχι μόνο δεν θα είχε καφεξάρτηση αλλά θα ήξερε να κάνει και γάλα για να κερνάει τον Τούριστ, αντί να κάνει μόνο... θάλασσα. Μεγάλο παιδί είναι κι αυτή, δε λέω, αλλά παίζει ρόλο και πώς την μεγάλωσαν οι δυό τους... Δεν τους λυπάμαι, τους φοβάμαι όμως. Τους φοβάμαι πολύ. Έχουν κάνει μεγάλα λάθη στην ανατροφή της, αλλά και μεγάλες συγκεκριμένες γκάφες τελευταία και ακούω πως η Ευρώπη είναι έξαλλη μαζί τους, και δικαίως! Η Ευρώπη έχει τους δικούς της λόγους για να βοηθήσει με την αγωγή για καφαπεξάρτηση της Έλλης, ο Γιώργος όμως κι ο Αντώνης θέλουν κι οι δυό ο άλλος να πει στην Έλλη τα άσχημα νέα ότι "καφές τέρμα!".

Η Ευρώπη λένε, είναι πυρ και μανία μαζί τους, γι' αυτό και τους έχει μηνύσει πως αν δεν συμφωνήσουν να της το πουν και οι δύο μαζί, όχι μόνο ο καφές θα κοπεί μα και το γάλα! Εκείνοι όμως επιμένουν, ελπίζοντας ότι ο άλλος θα τρομάξει πρώτος. Γι' αυτό φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως ο καθένας τους περιμένει τον άλλο να φοβηθεί πρώτος αυτό που φοβάμαι μήπως γίνει, με αποτέλεσμα να γίνει αυτό που φοβάμαι. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Γιατί χωρίς καφέ μπορώ αλλά στο γάλα, σαν την Κατσέλη, τραβάω κι εγώ την κόκκινη γραμμή μου...

Κυβέρνηση Συνεργασίας ή Εθνικής Σωτηρίας;

Ζητήσαμε από καιρό και συνεχίζουμε να ζητάμε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, όχι Κυβέρνηση Συνεργασίας.

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι στο όνομα. H Διάκριση έγκειται στην ουσία.

Το ζητούμενο ήταν να έχουμε μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων που θα αφήνονταν ελεύθεροι να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο της σωτηρίας της χώρας από τα χειρότερα που έρχονται. Ζητήσαμε μια Νέα Μεταπολίτευση. Υπάρχει βέβαια μια σημαντική διαφορά από την Μεταπολίτευση, ότι τώρα έχουμε δημοκρατία. Έντονα ελλειμματική αλλά δημοκρατία. Ζητήσαμε από το πολιτικό σύστημα, όπως και στην Μεταπολίτευση, να παραμερίσει εντός των δημοκρατικών συνταγματικών διαδικασιών, και να αναθέσει το δύσκολο έργο της αντιστροφής του κατήφορου που ήδη έχει εξελιχθεί σε ελεύθερη πτώση, σε μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Και να την στηρίξει στην Βουλή με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Ζητήσαμε έναν ισχυρό πρωθυπουργό με κύρος στο εσωτερικό και διεθνώς, που θα είχε την ελευθερία να διαλέξει συνεργάτες αποδεκτούς από τα κόμματα που θα στήριζαν στην Βουλή, και την άνεση να κάνει όλες τις κινήσεις που κρίνει απαραίτητες, με ευρεία υποστήριξη από το πολιτικό σύστημα.

Το σκεπτικό ήταν απλό και παραμένει εν ισχύ. Είναι αδύνατο σ' αυτούς που στηρίζονται στο πελατειακό πολιτικό σύστημα, να το γκρεμίσουν. Και είναι αδύνατο στους λαϊκιστές να αναλάβουν το φοβερό βάρος των εξαιρετικά αντιδημοφιλών μέτρων που χρειάζονται. Και είναι αδύνατο στους (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) ανίκανους και αδαείς, να επιτύχουν αυτό που είναι ήδη εξαιρετικά δύσκολο για τους ικανούς και γνώστες. Μόνο αλεξιπτωτιστές της πολιτικής θα μπορούσαν να πετύχουν τους στόχους, μόνο πρόσωπα που δεν έχουν επωφεληθεί από τις σημερινές στρεβλώσεις και δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος επειδή δεν έχουν βλέψεις πολιτικής σταδιοδρομίας μπορούν να τολμήσουν τα μέτρα, μόνο πρόσωπα που δεν επιλέγονται από το πολιτικό μας σύστημα της "δυσμενούς επιλογής" διαθέτουν τις ικανότητες και τις γνώσεις.

Διαφαίνεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο απ' αυτό που ζητήσαμε, το αντίθετο απ' αυτό που χρειάζεται. Ζητήσαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έχει ούτε τον Γιώργο Παπανδρέου ούτε τον Αντώνη Σαμαρά. Φαίνεται πως θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει και τους δύο ταυτόχρονα. Ζητήσαμε κυβέρνηση που θα έχει την ικανότητα και την ελευθερία να κάνει την δουλειά. Φαίνεται πως θα έχουμε κυβέρνηση που θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από τα δύο μεγάλα κόμματα, για να διαχύσουν και να θολώσουν τις μεγάλες ευθύνες τους για το σημερινό κατάντημα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι λόγο θα είχε μια οποιαδήποτε προσωπικότητα σαν τον Λουκά Παπαδήμο, το όνομα του οποίου κυκλοφορεί ευρύτατα, να δεχθεί έναν τέτοιο ρόλο. Θα ήταν πραγματικά πολύ κατάλληλος, αλλά γι' αυτό που ζητήσαμε, όχι γι' αυτό που σχεδιάζει το φαύλο πολιτικό μας σύστημα. Αυτό που σχεδιάζεται απλώς θα κάψει κάποια ακόμα καλά χαρτιά που διαθέτουμε ως χώρα, όπως ήδη καίει με ταχύ ρυθμό, και χωρίς αντίστοιχο όφελος για την χώρα, τον πολύ αξιόλογο κ. Μόσιαλο.

Είμασταν στην άκρη του γκρεμού. Μετά την κίνηση του πρωθυπουργού για μονομερή ανακοίνωση δημοψηφίσματος, η χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση εκτός Ευρωζώνης. Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα ήταν ένα αλεξίπτωτο. Οι δύο πολιτικοί ηγέτες το σχεδιάζουν, κατ' εικόνα και ομοίωσή τους, έτσι που θα μισανοίξει μπερδεμένο στα νήματα της δικής τους ανικανότητας και υστεροβουλίας, και χωρίς το ζητούμενο αποτέλεσμα.

Συνεχίζουμε να ζητάμε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, ακόμα κι αν σχηματιστεί τώρα Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας, ακόμα και μετά τις εκλογές. Αποστολή της δεν θα είναι πια να μας κρατήσει στην Ευρωζώνη. Θα είναι, όταν λήξει ο χρόνος της Κυβέρνησης Εθνικής Συνεργασίας, να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της εξόδου μας από την Ευρωζώνη με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Και να επαναφέρει την χώρα σε τροχιά ανόδου το συντομότερο δυνατόν, πριν παραδώσει ξανά στην κλασσική ροή του πολιτικού συστήματος.

Υποστηρίξτε το αίτημα αυτό! Υποστηρίξτε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, υποστηρίξτε την Νέα Μεταπολίτευση. Δυστυχώς παραμένει επίκαιρο...

Και, ακόμα δυστυχέστερα, στις ομοιότητες με την Μεταπολίτευση έχει προστεθεί μια ακόμα. Θα έπεται και πάλι μιας εθνικής καταστροφής._

Η κοινωνική ευαισθησία στην τηλεόραση ήταν ανέκαθεν τζάμπα

Εξαιρετικό άρθρο για τις "ειδήσεις" του Mega, που ισχύει με παραλλαγές για μεγάλο κομμάτι της ενημέρωσης στην χώρα μας, της Ελίνας Τζανουδάκη, από το νέο τεύχος του Books' Journal, READER'S DIGEST.

Πολλές από τις επισημάνσεις κινούνται παράλληλα με εκείνες του "Κανόνες ήθους του δημοσίου διαλόγου", και όσοι ενδιαφερθούν για το πρώτο ενδεχομένως να βρουν χρήσιμο και το δεύτερο._

Κανόνες ήθους του δημοσίου διαλόγου

Άρθρο μου που πρωτοδημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 και αναφέρεται στον δημόσιο διάλογο, κυρίως αυτόν που γίνεται μέσω των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Με ευχαρίστηση διαπιστώνω ότι η κατάσταση του δημοσίου διαλόγου έχει βελτιωθεί εν τω μεταξύ, πιστεύω όμως ότι παραμένει σε μεγάλο βαθμό επίκαιρο.

____________________________________________

Αν δεν κάνω λάθος, ήταν ο Φώτης Κουβέλης που είπε πολύ πετυχημένα πρόσφατα [Άνοιξη 2009] μιλώντας σε επιτροπή της Βουλής: "Η κοινή λογική παραμένει ζητούμενο στην πατρίδα μας.". Πράγματι είναι έτσι, και θεωρώ την διαιώνιση του προβλήματος του πανεπιστημιακού "ασύλου" ως την πιο πειστική απόδειξη της περιφρόνησης της κοινής λογικής από το πολιτικό μας σύστημα, μέρος του οποίου βέβαια, σημαντικότατο, είμαστε εμείς οι πολίτες.

Νομίζω ένας από τους συχνότερους και πιο αποτελεσματικούς τρόπους που πλήττεται η κοινή λογική στην Ελλάδα, είναι ο τρόπος που διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος, η κουλτούρα του, το ήθος του. Έχει υπάρξει πρόοδος νομίζω τα τελευταία χρόνια, έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμα. Για να επιταχυνθεί η διαδικασία, νομίζω θα ήταν χρήσιμο να τεθούν κάποιοι κανόνες κοινής λογικής, που θα μας βοηθούν να εντοπίζουμε ευκολότερα τις παραβιάσεις της.

Πώς θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν οι σχετικοί κανόνες με έχει προβληματίσει από καιρό, και θα ήθελα να προτείνω ως βάση της σχετικής συζήτησης το καταστάλαγμα αυτού του προβληματισμού.

Πιστεύω πως στον δημόσιο διάλογο εν περιλήψει:

1. Έχουν θέση μόνο αρχές, στόχοι και μέτρα, όχι προσωπικές αναφορές.
2. Έχουν θέση μόνο τεκμήρια και επιχειρήματα, όχι υποτιμητικά σχόλια.
3. Δεν έχουν θέση πρόσωπα που απαξιώνουν τους θεσμούς.
4. Οι δημοσιογράφοι είναι συντονιστές, διαιτητές κι ερευνητές, όχι συμμετέχοντες στην αντιπαράθεση.
5. Το επίπεδο λεπτομέρειας των προτάσεων χρειάζεται να είναι κατάλληλο για την επίλυση του όποιου θέματος.
6. Το επίπεδο λεπτομέρειας των απαντήσεων χρειάζεται να είναι αντίστοιχο της σχετικής πρότασης.
7. Το όποιο κόστος μιας πρότασης χρειάζεται να αποτελεί απαραίτητα μέρος της πρότασης και συζητείται ταυτόχρονα. Αν το κόστος είναι οικονομικό, η εκτίμηση και ο τρόπος κάλυψής του, χρειάζεται να είναι μέρος της ίδιας πρότασης.
8. Όταν υπάρχουν διαθέσιμα αντικειμενικά στοιχεία, προτιμώνται έναντι των υποκειμενικών κρίσεων.
9. Όταν γίνεται επίκληση αντικειμενικών στοιχείων, ο έλεγχός τους είναι ευθύνη των δημοσιογράφων.
10. Η αλλαγή άποψης είναι θεμιτή όταν ομολογείται ανοιχτά και δικαιολογείται πλήρως.
11. Κανείς δεν χρειάζεται να αποδεικνύει πως δεν είναι ελέφαντας.
12. Συμπύκνωση της ουσίας είναι χρήσιμη, όχι όμως δυνατή επ' άπειρον και ισχύει πρωτίστως για τον ερωτώντα.
13. Η παρουσία δεν αρκεί, χρειάζεται ουσία.
14. Το θέαμα αφαιρεί, δεν προσθέτει ουσία.
15. Η πρόσβαση των απόψεων στο βήμα γίνεται με γνώμονα την πολυφωνία μα και την αναλογικότητα της απήχησής τους.
16. Οι ασθενείς κοινωνικές ομάδες χρειάζονται υπερεκπροσώπηση.
17. Χρειάζεται έντονη ενεργητική ενίσχυση νέων ιδεών και προσώπων.

Αναλυτικά οι κανόνες και το σκεπτικό τους, έχουν ως εξής:

Ο κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη

Μιλούν για ορατό πια κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη. Νομίζω κάνουν λάθος. Ορατός ήταν πριν το "δημοψήφισμα". Τώρα πια, ανεξαρτήτως των εξελίξεων, αν δεν είναι ο μόνος δρόμος είναι ο πιθανότερος._

Μ' ένα σμπάρο τρία τρυγόνια;

Μετά και την δήλωση Σαμαρά ότι δεν δέχεται τίποτα άλλο εκτός από εκλογές, υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για μια τριπλή πολύ θετική εξέλιξη. 

2.  Σχηματισμός αξιόπιστης Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας από υπερκομματικά πρόσωπα που θα μεγιστοποιήσει τις (περιορισμένες απ' ό,τι φαίνεται) ελπίδες να μείνουμε στην Ευρωζώνη.

3. Ριζική ανακατάταξη στην Νέα Δημοκρατία.

Αυτό γιατί μια τέτοια Κυβέρνηση, δίνοντας την ευκαιρία σε όσους λογικούς έχουν μείνει στις τάξεις της ΝΔ να την υποστηρίξουν, θα ανέτρεπαν τις άρδην τις ισορροπίες στο εσωτερικό της.

Αυτό που χρειάζεται είναι μερικές σωστές κινήσεις από τους υπόλοιπους παίκτες, με κύριο τον πρωθυπουργό! Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την ευκαιρία, την στιγμή της αποχώρησής του, να αφήσει μια κατάσταση πολύ καλύτερη από την σημερινή, και να μετατρέψει ένα φοβερό λάθος (την προκήρυξη δημοψηφίσματος), σε σπουδαία ευκαιρία για την χώρα!

Το μήνυμα ενός έλληνα ψηφοφόρου

Τις τελευταίες ημέρες βλέπω εντατικά τις εκπομπές της ΤV, και ακούω με αγωνία τους πολιτικούς φιλοξενούμενους. Θα ήθελα να στείλω στους πολιτικούς ένα μήνυμα, και διευκρινίζω ότι είμαι ένας ψηφοφόρος που ποτέ άλλοτε δεν ανακατεύτηκε ενεργά στην πολιτική, ούτε τους έστειλε ποτέ άλλο μήνυμα πλην της ψήφου του. Όμως τους παρακολουθώ πολύ προσεκτικά τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον, και έχω κουραστεί να τους ακούω να μιλούν πολύ:

1) Να πάψουν να μας εξηγούν με σειρά επιχειρήματα για ποιο λόγο δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Δεν μας χρειάζεται να καταλάβουμε την οπτική τους, ούτε μας χρειάζεται να τους ακούμε να μονολογούν στα παράθυρα της Τ.V. Ξέρουμε καλά ότι επιχειρήματα μπορεί να βρει ο καθένας για οποιοδήποτε θέμα. Αυτό δεν είναι κατόρθωμα! Κατόρθωμα είναι να δουλέψουν και να είναι αποτελεσματικοί!!
2) Να πάψουν να μας κοροϊδεύουν κατ' αυτόν τον τραγικό τρόπο, βλέποντας την πραγματικότητα όπως τους βολεύει και λέγοντας μισές αλήθειες και πολλά ψέμματα! (Πιθανολογώ και φοβάμαι ότι πρώτα κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα.) Δεν είμαστε ανόητοι!!
3) Να πάψουν να καθυστερούν, δίνοντας ευκαιρία -όσο περνάει ο χρόνος- στους εχθρούς της Ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας, Έλληνες και ξένους, να διατυπώνουν τα δικά τους επιχειρήματα εναντίον της.
4) Να καθίσουν μαζί, προπαντός οι "κύριοι" της Ν. Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, και να τα πουν μεταξύ τους όπως θέλουν. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος έχει δίκιο.Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να καταλήξουν σε συμφωνία και να βρουν λύση για να κυβερνηθεί η Ελλάδα!
5) Και να θυμούνται: όταν η Ελλάδα χρεωκοπήσει εξ΄αιτίας της αδιαλλαξίας τους, θα το χρεωθούν όλοι οι παράγοντες των δύο κομμάτων!! Κανένας δεν θα τους αναγνωρίσει οποιοδήποτε δίκιο. ΟΛΟΙ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝ ΑΔΙΚΩ και όλοι θα θεωρηθούν υπόλογοι!!

Υπενθύμιση: τι θα τρώμε τότε; επιχειρήματα;;

Άννα

Ο γρίφος του Σαμαρά με την Κυβέρνηση Συνεργασίας

Τι είναι που ταλαιπωρεί τον Αντώνη Σαμαρά, ποιός είναι ο γρίφος που προσπαθεί να λύσει και δεν του βγαίνει; Πώς εξηγείται η δυσ...τοκία του αυτές τις μέρες; Άβυσσος βέβαια η ψυχή του ανθρώπου,  αν όμως δεχθούμε να περιοριστούμε σε ορθολογικές εξηγήσεις, έχω μία να συνεισφέρω στον δημόσιο διάλογο.

Νομίζω ο Αντώνης Σαμαράς καταλαβαίνει ότι είναι πολλές οι δυνάμεις που θα χαίρονταν πολύ να απαλλαγούν και απ' αυτόν ταυτόχρονα με τον Γιώργο Παπανδρέου. Καταλαβαίνει επίσης ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας, όποια κι αν είναι αρχικά η εντολή της, θα έχει μια ευκαιρία να "γυρίσει" το παιγνίδι, κι αν το κάνει, δεν θα την ξεκουνάει τίποτα, ούτε και εκλογές. Αυτό το 30%+ των Ελλήνων που περιμένουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, αυτό στοιχειώνει τα όνειρά του, αυτό τον κάνει να φοβάται και την σκιά μιας Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας. Αυτό νομίζω είναι ο εφιάλτης που προσπαθεί να αποφύγει. Έτσι εξηγείται γιατί επιμένει τόσο στον ασφυκτικό χρονικό περιορισμό του χρόνου και της αποστολής της. Θέλει να την στερήσει από την ευκαιρία να δώσει δείγματα πραγματικής παραγωγής πολιτικής.

Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας που θα αποδειχθεί πετυχημένη, θα σημάνει τον παραγκωνισμό του Αντώνη Σαμαρά στο περιθώριο της ιστορίας και στην οργή των οπαδών του. Γιατί είναι φανερό ότι οι δικές του επιλογές έφεραν την ΝΔ στην οδυνηρή θέση, για πρώτη φορά στην ιστορία της και μάλιστα την πιο κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης, να μην θεωρείται αξιόπιστη εναλλακτική.

Προς όλους λοιπόν τους ναυτιλομένους, ο φόβος του είναι η ευκαιρία της χώρας, είναι η ευκαιρία μας. Η μόνη, αν μας έχει μείνει έστω και μία. Όσοι βρίσκονται σε απόσταση βολής ας βοηθήσουν να την αδράξουμε!

Ο τσοπάνος και τα πρόβατα

Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Βάσω Παπανδρέου, Ανδρουλάκης, Κεφαλίδου, Καϊλή, Αντωνίου, Λιντζέρης...

Είναι πάρα πολλοί και είχαν εκτεθεί πάρα πολύ, για να κλείστηκαν όλοι απλώς στο μαντρί!

Σε συνδυασμό με το παρατεταμένο χειροκρότημα, το ευχαριστώ από τον Παπανδρέου, την χειραψία με τον Βενιζέλο και την σημερινή συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και την απουσία Σαμαρά από τις εξελίξεις, μου δίνουν την ελπίδα ότι υπάρχει συμφωνία να επιτρέψουν στον Γιώργο Παπανδρέου να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά, εντός του ΣΚ.

Όσο το σκέφτομαι, τόσο νομίζω ότι αλλιώς δεν βγαίνει νόημα._

Ψήφος εμπιστοσύνης στον Παπανδρέου

Αν μπορούσα να προβλέψω ότι οι εθνικές ταπεινώσεις με την κυβέρνηση Παπανδρέου θα ήταν τόσο πολλές που θα έχανα το μέτρημα τόσο γρήγορα, στην πρώτη θα είχα αρχίσει να κρατάω ημερολόγιο._

Προς όλους τους συνομωσιολογόφιλους...

Προσοχή, προσοχή!! Μεγάλος κίνδυνος σύγκρουσης με την πραγματικότητα. Προειδοποιώ όλους τους φίλους συνομωσιολογόφιλους ότι μετά την σημερινή ψήφο εμπιστοσύνης, μόνο οι μισές θεωρίες συνομωσίας θα επιβιώσουν. Φροντίστε να έχετε υιοθετήσει τουλάχιστον μία για κάθε αποτέλεσμα!

Τι άραγε κάνει αυτή την στιγμή ο πρωθυπουργός;

Θα περίμενα να ανησυχεί για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και να εργάζεται πυρετωδώς και μ' αγωνία για να αποφύγει την καταστροφή!

Καταλαβαίνω όμως από τις ομιλίες του και από τις εξελίξεις και ανακοινώσεις, ότι αντ' αυτού, μετράει πυρετωδώς και μ' αγωνία τα κουκιά._

Καρεκλοκένταυρος

Εγώ δεν είμαι γατζωμένος στην καρέκλα μου το έχω πει πολλές φορές, και για να το αποδείξω, ορίστε, τι άλλο θέλετε, σηκώνομαι! Σηκώνομαι από μόνος μου, χωρίς να μου το ζητήσει κανείς, και σηκώνομαι αμέσως τώρα! Σηκώνομαι οικειοθελώς..., σηκώνομαι χωρίς δισταγμό..., σηκώνομαι..., ωχ!, δεν μπορώ να το πιστέψω, ε αυτό πια είναι τελείως απρόσμενο, ..., δεν μπορώ να σηκωθώ, η καρέκλα μου είναι κολλημένη πάνω μου, λυπάμαι αλλά..., αυτό πια με ξεπερνάει, ..., δεν γίνεται τίποτα, είναι αναπόφευκτο, ..., είναι φανερό ότι η καρέκλα αυτή δεν ανέχεται κανέναν άλλον, ... , τι άλλο να κάνω θα θυσιαστώ, ... , αναγκαστικά θα συνεχίσω να κάθομαι πάνω της...

Αν ήμουν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ...

...θα περνούσα τις δυσκολότερες ώρες τις ζωής μου...

...θα αισθανόμουν πάρα πολύ άσχημα. Βαρειά ήττα της αγαπημένης μου ομάδας δεν είναι τίποτα για να περιγράψει το συναίσθημα. Χρειάζεται απώλεια αγαπημένου μου προσώπου για να συγκριθεί. Εδώ πρόκειται για βαρειά ήττα της αγαπημένης μου πατρίδας που οφείλεται σε βαρύ λάθος του ηγέτη της ομάδας στην οποία συμμετέχω!

Και μέσα σ' αυτή την στεναχώρια θα είχα την επιθυμία και θα αισθανόμουν την υποχρέωση  να κάνω μια κρίσιμη επιλογή, αυτήν της ψήφου εμπιστοσύνης, με ευθύνη και ευθυκρισία. Υφιστάμενος μάλιστα πολλαπλές πιέσεις, με κυριότερες από την μία την αβεβαιότητα και την πληθώρα αστάθμητων παραγόντων, και από την άλλη του χρόνου. Το "πένθος" της ήττας όπως όλα τα πένθη, χρειάζεται χρόνο για να ξεπεραστεί. Ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ όμως, στην συγκεκριμένη περίσταση δεν διαθέτω καθόλου χρόνο...

Δύσκολα συνδυάζεται η ευθυκρισία σε μια κρίσιμη κατάσταση, με μεγάλη πίεση και με τα συναισθήματα της ήττας και της αβεβαιότητας. Κι όμως, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, σ' αυτή την θέση βρέθηκα, σ' αυτήν την θέση βρίσκομαι, να χρειάζεται να επιστρατεύσω τις εσωτερικές δυνάμεις μου και να το πετύχω.

Τι θα έκανα λοιπόν; Πώς θα έκανα την επιλογή μου; 

Δεν μπορώ στ' αλήθεια να έρθω σ' αυτή την θέση, δεν μπορώ να ξέρω τι θα έκανα, και αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος που μπορεί, αν δεν βρίσκεται σ' αυτή την θέση. Ξέρω όμως τι θα ήθελα να μπορώ να κάνω. 

Πρώτα θα ήθελα να μπορώ να φιλτράρω τον τεράστιο θόρυβο που κάνει η κοινωνία. Θα ήθελα να μπορώ να τον αφουγκραστώ με τρόπο που να βγάζει νόημα. Μέσα από τις κραυγές "...ήρωας...", "...προδότης...", "...το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ...", "...είναι όλοι τους...", "...το όνομα Παπανδρέου είναι βαρύ...", "...αποστασία...", "...εκλογές...", "...να φύγουν όλοι...", "...δημοψήφισμα...", "...ο κυρίαρχος λαός...", θα ήθελα να μπορώ να κατασταλλάξω ένα μήνυμα, μία μόνο φράση, ένα μόνο απλά διατυπωμένο ζητούμενο, μια σταθερά για την απόφασή μου. Η φράση αυτή νομίζω είναι: "Θέλουμε την πατρίδα μας μέσα στην Ευρώπη με αξιοπρέπεια". Υπάρχουν βέβαια και άλλες απόψεις, όμως μην ξεχνάμε ότι προσπαθώ να μπω στα παπούτσια ενός βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Του κόμματος που, απέναντι σε πολλές δυσκολίες, έβαλε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και της έδωσε το Ευρώ.

Ύστερα θα ήθελα να μπορώ να κρατήσω την εικόνα της συνέχειας. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ο πρωθυπουργός επιστρέφει με μια καλή συμφωνία από την Ευρώπη. Η Ελλάδα, με όλα της τα παραπατήματα τα δύο τελευταία χρόνια, έχει μια ακόμα ευκαιρία. Υπάρχει ακόμα φως στο βάθος της σήραγγας. Και μετά; Με μια τελείως αψυχολόγητη ενέργεια, σε μια στιγμή παντελούς απουσίας πολιτικής ευθυκρισίας, ο πρωθυπουργός αδειάζει το υπουργικό του συμβούλιο, αδειάζει τους βουλευτές του, αδειάζει, το κυριότερο, τους εταίρους, και προκυρήσσει μονομερώς δημοψήφισμα.

Μπορώ άραγε ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ να φανταστώ μια αξιοπρεπή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου ο πρωθυπουργός θα επιβίωνε πολιτικά μετά από ένα λάθος τέτοιου μεγέθους; Ο πρωθυπουργός με την κίνησή του, σ' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, άνοιξε μόνος του την πόρτα εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Αν δεν ήμουν βουλευτής, αν δεν ήταν η Ελλάδα, αν δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, μπορώ να φανταστώ ότι θα συνέχιζε να κυβερνά;

Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ότι εψεύστη κατ' ουσίαν, λέγοντας ότι είχε προειδοποιήσει τους εταίρους, ότι επιμένει ότι η απόφαση ήταν σωστή εκ των υστέρων, ακόμα και μετά που αναγκάστηκε να αλλάξει το χρονοδιάγραμμά της δραστικά, ότι την παρουσιάζει ως επιτυχημένη ενέργεια, κι ότι την στηρίζει με αντιφατικά μηνύματα του τύπου "δεν θα βάζαμε ποτέ το ερώτημα 'μέσα ή έξω από το Ευρώ' " και ταυτόχρονα "αυτό είναι κατ' ουσίαν το ερώτημα και το είχα ήδη πει".

Στον εξωτερικό θόρυβο, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ πάντα, και με τις τεράστιες αβεβαιότητες από παντού, θα χρειαζόμουν σταθερές για να πιαστώ να κάνω την επιλογή μου. Λοιπόν η σταθερά νομίζω είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν αποτελεί πια ατού για την χώρα. Με την απώλεια του κύρους του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, μετέτρεψε τον εαυτό του σε παθητικό, σε μέρος του προβλήματος. Αν πιστεύω ότι είναι ένας επιτυχημένος πρωθυπουργός, ότι έκανε χίλια δυό καλά για την χώρα, δυσκολεύομαι να τον καταδικάσω για ένα μόνο λάθος. Όμως στην πολιτική, ένα μόνο λάθος, ένα τέτοιο λάθος, είναι υπέραρκετό. Ακόμα κι αν το βλέπω ως έναν τεράστιο κίνδυνο που ανέλαβε ο πρωθυπουργός με επίγνωση, είναι σαφές που δεν του "βγήκε". Στην πολιτική είναι αρκετές αποτυχίες πολύ μικρότερης έκτασης απ' αυτήν.

Υπάρχει λόγος για τον οποίο η σταθερά αυτή δεν θα ήταν αρκετή; Μόνο ένας! "Μήπως διακυβεύεται η Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας;". Συναίνεση όμως είναι το ζητούμενο καθ' ομολογίαν όλων. Συναίνεση είναι αυτό που ζητάει ο πρωθυπουργός, έτσι δικαιολογεί τις ενέργειές του. Συναίνεση για όσο χρειάζεται για την διασφάλιση αυτής της πορείας προσφέρει, επιτέλους!, και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πορεία αυτή λοιπόν διασφαλίζεται, μάλιστα ευκολότερα, χωρίς τον πρωθυπουργό. Στηρίζοντας τον πρωθυπουργό, διακινδυνεύω κατά πολύ τις συναινετικές διαδικασίες, καταψηφίζοντας τις δρομολογώ με βεβαιότητα.

Παραμένει βέβαια η δυσκολία μου η συναισθηματική, η στεναχώρια μου, το πεσμένο μου ηθικό από την απροσδόκητη άσχημη τροπή των πραγμάτων. Η πίεση του χρόνου παραμένει κι αυτή. Στο βάθος του υποσυνειδήτου μου, θέλω δεν θέλω, η προσωπική μου θέση, πώς θα κυκλοφορήσω..., θα επανεκλεγώ άραγε..., τι θα μου πουν..., πού θα βρεθώ στο μέλλον; Όμως αυτά είναι αβεβαιότητες και πάλι. Γυρίζω στις σταθερές. Μπορεί η χώρα να προχωρήσει, σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες με πρωθυπουργό στην θέση που είναι τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου; Αυτό που με ρώτησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αυτό που με ρωτάει η ευθύνη του αξιώματός μου, αυτό που με ρωτάνε οι ψηφοφόροι μου και γενικότερα οι πολίτες που εκπροσωπώ, αυτό που με ρωτάει η κοινωνία, είναι:

Του έχω εμπιστοσύνη;

Νέα μεγαλοφυής κίνηση του πρωθυπουργού

Διαβάζω την εισήγηση του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, μετά την προκήρυξη δημοψηφίσματος για την δανειακή σύμβαση και τις δραματικές εξελίξεις στις Κάννες.

Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να επιδεικνύει την μεγαλοφυία του στην πράξη! Το παίζει τρελός για να τον πάρουμε για έξυπνο...

Μετονομασία

Καταγγέλω οργανωμένη συνομωσία και απόπειρα μετονομασίας του Παπανδρέου σε Απαπανδρέου!

Σε αργή κίνηση

Αισθάνομαι σαν μέσα σε αυτοκίνητο που οδεύει ολοταχώς προς σύγκρουση, και επιτέλους ο οδηγός πάτησε το φρένο.

Τα λάστιχα τρίζουν, οι ζώνες τραβάνε γερά, οι αερόσακκοι ανοίγουν... Για να δούμε αν θα σταματήσει χωρίς αίμα στην άσφαλτο...

Πρόβλεψη κυβερνητικών εξελίξεων

Προβλέπω ότι ο νέος πρωθυπουργός δεν θα είναι ο αλλά η.

Και ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι Εθνικής Σωτηρίας.

Ξύπνημα από τον εφιάλτη της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου

Όλοι έχουμε δει κάποια φορά αυτόν τον φοβερής αγωνίας εφιάλτη, όπου η ζωή μας εξαρτάται από το αν θα καταφέρουμε να τρέξουμε, και το προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, χωρίς όμως να μπορούμε να κινηθούμε ούτε εκατοστό. Αυτόν τον εφιάλτη ζούμε δύο χρόνια τώρα ως χώρα με την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Μόλις παρακολούθησα την συνέντευξη Σαρκοζί-Μέρκελ, μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό, σχετικά με το δημοψήφισμα. Η συνέντευξη των δύο ηγετών της Ευρώπης συνιστά "άδειασμα" του πρωθυπουργού από τους εταίρους, πλήρες και ρητό! Συνιστά σωστό κόλαφο! Πρόκειται για ρητή επιβεβαίωση της έντονης αίσθησης ότι δεν ήταν ενημερωμένοι για το δημοψήφισμα, επομένως ο πρωθυπουργός μας είπε ψέματα για ένα τόσο σοβαρό θέμα! Πέραν όμως από την παραπλάνηση της κοινής γνώμης, ο πρωθυπουργός ευθύνεται προσωπικά για ένα ατόπημα ολκής, για συμπεριφορά προς τους εταίρους απίστευτη και αχαρακτήριστη που εξέθεσε την χώρα με έναν πρωτοφανή ανεπίτρεπτο τρόπο. Και την εξέθεσε, όχι μόνο σε δικαιολογημένη οργή και απαξίωση των εταίρων μας αλλά και σε τεράστιους κινδύνους.

Κανείς δεν εξουσιοδότησε τον πρωθυπουργό να παίξει το μέλλον της Ελλάδας σε μία ζαριά. Η πράξη του αυτή θα μείνει πιστεύω στην ιστορία ως πράξη κατάχρησης της θέσης του, ως επιλογή ύψιστης πολιτικής αφροσύνης και ανευθυνότητας. Επιλογή για την οποία εύχομαι να βρεί κάποια στιγμή την αυτογνωσία και το θάρρος που απαιτείται για να ντρέπεται...

Ο πρωθυπουργός δεν έχει τίποτα άλλο να πράξει σήμερα κιόλας, καμία άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί, κι αν δεν το καταλαβαίνει ο ίδιος είναι καθήκον των συμβούλων του, των υπουργών του και της κοινοβουλευτικής του ομάδας να του το υποδείξουν με τρόπο που δεν θα επιδέχεται αντιρρήσεις εκ μέρους του. Από τον εφιάλτη αυτόν που λέγεται κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, ήρθε η στιγμή επιτέλους να ξυπνήσουμε και να δούμε μπροστά πώς μπορούμε να διορθώσουμε τις πολλές ζημιές που έκανε σε ώρες κρίσιμες στην χώρα.

Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη από την άμεση παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, θα είναι απτή απόδειξη ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει απωλέσει και την ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα, και τα στοιχειώδη πολιτικά αντανακλαστικά. Στιγμή ευθύνης για όλους.

Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας Τώρα!

Ο αρχηγός, η γέφυρα και η δημοκρατική πλειοψηφία

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, μια ομάδα κατασκηνωτών με τον αρχηγό τους. Είχαν βρεθεί σε δύσκολη θέση καταμεσής του δάσους, το τι και πώς μεγάλη και πολύπλοκη ιστορία που ο καθένας την θυμάται διαφορετικά, οπότε ευτυχώς που δεν μας αφορά σ' αυτή την διήγηση. Προέκυψαν τέλος πάντων δυσκολίες στην τροφοδοσία, και ο αρχηγός αποφάσισε να κάνουν μια δύσκολη διαδρομή για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωση.

Οι κατασκηνωτές απρόθυμα και με πολλές διαμαρτυρίες, τι να κάνουν αρχηγός ήταν, τον ακολούθησαν. Άλλοι γρίνιαζαν ότι ο δρόμος είναι επικίνδυνος, άλλοι αντιδρούσαν ότι κάποιοι δεν θ' αντέξουν, άλλοι υποστήριζαν τον στόχο αλλά όχι την διαδρομή, άλλος πεινούσε, άλλος νύσταζε, άλλος ήθελε να τον μεταφέρουν, άλλος δεν ήθελε να μεταφέρει τίποτα, άλλος ήθελε να ξεκουραστεί, άλλος ήθελε να στρίψει, ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του και άκρη εύκολα δεν έβγαινε. Ο αρχηγός σταθερός. "Είμαι αρχηγός σας" απαντούσε σε κάθε αντίρρηση με αυτοπεποίθηση "και ξέρω τι κάνω! Ακολουθείστε με και θα δείτε ότι το πρόβλημα θα λυθεί!".

Η πορεία συνεχιζόταν, μα φως δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Όλο και πιο τραχειά τα βράχια, όλο και πιο απότομες οι ανηφοριές, όλο και περισσότερες οι κακουχίες, όλο και πιο απόκρυμνα τα μονοπάτια και φυσικά, όλο και περισσότερες οι αντιδράσεις και οι φωνές "δεν πάμε καλά". Ο αρχηγός απτόητος! "Αρχηγός σας είμαι, οφείλετε να με εμπιστευθείτε! Εμπιστευθείτε με λίγο ακόμα και δεν θα χάσετε! Ξέρω τι κάνω! Λίγο ακόμα και φθάνουμε στον προορισμό μας. Η αποστολή μας είναι δύσκολη, αλλά γνωρίζω καλά πού σας οδηγώ".

Τέλος πάντων, μην τα πολυλογώ, το σενάριο αυτό συνεχιζόταν για πολύ. Όπως πύκνωναν τα δένδρα και η πείνα, έτσι αραίωνε όχι μόνο η ελπίδα και τα τρόφιμα, αλλά και η συνοχή της ομάδας και η πίστη στον αρχηγό. Εκείνος απτότητος. "Κουράγιο, λίγο ακόμα. Σας είχα προειδοποιήσει ότι τα πράγματα θα είναι άσχημα. Μην χάνετε το κουράγιο σας τώρα. Σας βεβαιώνω ότι ξέρω τι κάνω, κλπ.".

Βέβαια πολλοί δεν θυμόντουσαν να τους έχει προειδοποιήσει, αντιθέτως, ότι θα είναι μια ωραία περιπέτεια και ευχάριστη θυμόντουσαν ότι είχε υποσχεθεί. "Μετά μας τά' πες για τα δύσκολα!" φώναζαν, εννοώντας μετά που έγινε αρχηγός. "Πριν άλλα μας έλεγες!". "Ναι, εντάξει", τα μασούσε εκείνος, "αλλά κι εμένα με παραπληροφόρησαν, οπότε αναγκαστικά αλλάζουν τα σχέδια. Το ζήτημα τώρα είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με την υπάρχουσα δυσκολία!". "Μα δεν πάμε καλά από δω, τα ξέρουμε τα μέρη και δεν υπάρχει διέξοδο!", φώναζαν διάφοροι. "Μην ανησυχείτε, ξέρω τι κάνω!", μόνιμη επωδός του αρχηγού, "έχω κανονίσει να μας βοηθήσουν."

Με τα πολλά, ταλαιπωρημένη, κουρασμένη, με πεσμένο ηθικό και πιο δύσθυμη από ποτέ, φτάνει η ομάδα σ' ένα οριακό σημείο. Μπροστά είχε μια γέφυρα από σχοινί, που κρεμόταν πάνω από ένα βαθύ φαράγγι, τόσο βαθύ, που το νερό του ποταμού που όλοι έβλεπαν κάτω με δυσκολία, ούτε που ακουγόταν. Απέναντι, στην άλλη μεριά του φαραγγιού, κάποιοι ακόμα την έδεναν την γέφυρα. Κρύος ιδρώτας του έλουσε όλους, κρατάει αυτή η γέφυρα, είναι καλό το σχοινί, πρόλαβαν να την δέσουν, πόσους χωράει ταυτόχρονα, χιλιάδες ερωτήματα περνούσαν στο μυαλό της ομάδας, άλλα στον καθένα. Αριστερά και δεξιά πυκνό δάσος, ανεξερεύνητο, κανείς δεν ήξερε ούτε αν έχει τροφή ούτε τι κινδύνους έκρυβε. Τότε τους μαζεύει ο αρχηγός και τους λέει:

"Έχω συνεννοηθεί με τους απέναντι να στερεωθεί καλά η γέφυρα και, όπως βλέπετε, αυτό κάνουν. Την έστησαν κάπως βιαστικά, πιστεύω όμως πως θα κρατήσει τελικά. Όμως έχω βαρεθεί την γρίνια σας και δεν αντέχω άλλο ούτε τις διαμαρτυρίες σας ούτε τις συνεχείς αμφισβητήσεις. Αφού το θέλετε έτσι, εντάξει. Είναι καιρός να αναλάβει επιτέλους ο καθένας τις ευθύνες του. Αποφάσισα λοιπόν να ψηφίσουμε και θα κάνουμε όλοι ό,τι πει η πλειοψηφία. Λοιπόν, ποιός θέλει να περάσουμε και ποιός όχι;"

Δημοψήφισμα!

Δηλαδή οι ζημιές από τις σοσιαλιστικές ιδεοληψίες του Παπανδρέου δεν έφτασαν.

Τώρα ήρθε η ώρα να πάθουμε και τις ζημιές που αντιστοιχούν στις αμεσοδημοκρατικές!

G20 + 1

Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα μερικών με τον Παπανδρέου!

Χάρις στις μεγαλοφυείς ενέργειες του πρωθυπουργού η Ελλάδα για πρώτη φορά συμμετέχει στους G20!

Πολλοί νομίζουν ότι το πρόβλημα με το δημοψήφισμα είναι...

- ... πως μπορεί η απάντηση να είναι ΟΧΙ. 

Είναι κι αυτό. Σοβαρότερο όμως πρόβλημα είναι ότι το δημοψήφισμα συνιστά το ίδιο απάντηση ΟΧΙ σε μεγάλο βαθμό. Η συμφωνία των Βρυξελλών δεν είναι ολοκληρωμένη. Υπάρχουν κρίσιμα θέματα που συνεπάγονται μεγάλους κινδύνους που χρειάζονται δύσκολους και λεπτούς χειρισμούς, και μάλιστα με επείγοντα χαρακτήρα. Οι χειρισμοί αυτοί έθεταν σε αμφιβολία την συμφωνία, πριν να υπάρχει η αίρεση της συμμετοχής της Ελλάδας. Μετά την πρόσθετη αυτή εκκρεμότητα, είναι ζήτημα αν είναι δυνατόν να επιτύχουν, ακόμα και υπό το πιο αισιόδοξο σενάριο.


- ...  πως πρόκειται για εκβιασμό.

Είναι κι αυτό, αν και τα δύσκολα διλήμματα στην πολιτική τα θέτουν και οι περιστάσεις. Σοβαρότερο όμως πρόβλημα είναι ότι δικαιολογείται ως τιμωρία για την αγνωμοσύνη μας προς την κυβέρνηση. Το μήνυμα των Παπανδρέου - Βενιζέλου, όπως το εισέπραξα τουλάχιστον προσωπικά, ήταν: "αφού δεν μας αναγνωρίζετε την επιτυχία του κουρέματος, πάρτε ένα δημοψήφισμα στο κεφάλι για να μάθετε!". Κατά την έκφραση Βενιζέλου "...χρειάζεται να ξαναγνωριστούμε σ' αυτή την χώρα...".

- ... πως πρόκειται για ζαριά.

Είναι κι αυτό. Για τους μεγάλους κινδύνους που αναλαμβάνει ο πρωθυπουργός επιλέγοντας το ίδιο το δημοψήφισμα, έκανε δημοψήφισμα; Όχι! Επομένως βρίσκεται σε αντίφαση με τον εαυτό του όταν ζητάει "να αναλάβει ο λαός τις ευθύνες του". Το επιχείρημα "ας αναλάβει ο λαός τις ευθύνες του" δεν έχει απαλλάξει τον Βενιζέλο (τον Μεγάλο) από την καταδίκη της ιστορίας για την Μικρασιατική καταστροφή, ούτε και την χώρα από τις φοβερές συνέπειές της. Καλό επιπλέον θα ήταν να αναρωτηθούμε πού θα ήταν τώρα η Ελλάδα, αν ο Καραμανλής (ο Μεγάλος) είχε φροντίσει, αντί να πετύχει το ζητούμενο των καιρών, να ... πετάξει στο κεφάλι του λαού τις ευθύνες του...

Ακόμα όμως σοβαρότερο πρόβλημα, όπως προανέφερα, είναι ότι η ίδια η ζαριά μειώνει κατά πολύ τις πιθανότητες επιτυχίας της! Είναι αρνητική αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Δεν είναι απλώς μια ζαριά, είναι μια ζαριά που θα πιάσει μόνο με εξάρες, και με ζάρια που είναι "πειραγμένα" και δεν τις φέρνουν ούτε μία στις τριανταέξι φορές.

Μια κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός αναλαμβάνει κάποιους κινδύνους σε οποιαδήποτε σοβαρή επιλογή κι αν κάνει. Συνήθως όμως τα όποια λάθη δημιουργούν κάποια ζημιά που είναι αντιστρέψιμη, και οι πιθανότητες να αποδειχθεί η επιλογή σωστή είναι μεγάλες. Και τα δύο αυτά δεν ισχύουν στην προκείμενη περίσταση.

- ... πως γίνεται για να μείνει η κυβέρνηση στη εξουσία.

Το πρόβλημα δεν είναι που η κυβέρνηση θέλει να μείνει στην εξουσία. Αυτό ισχύει, και είναι λογικό να ισχύει, για κάθε κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να μείνει στην εξουσία την ίδια στιγμή που παραδέχεται ότι δεν είναι ικανή να σηκώσει το βάρος των επιλογών της εξουσίας.

Αφού πρώτα έκανε ένα σωρό καθοριστικές επιλογές, με κορυφαία την άρνηση της σύγκρουσής της με το πελατειακό κράτος, που ήταν εξ αρχής το κύριο ζητούμενο, τώρα ξαφνικά αποφάσισε ότι χρειάζεται νομιμοποίηση, και επιλέγει αντί εκλογών το δημοψήφισμα και την ψήφο εμπιστοσύνης. Αντί δηλαδή να θέσει το ερώτημα της εμπιστοσύνης στον λαό, και το ερώτημα της πολιτικής στην Βουλή, θέτει το ερώτημα της εμπιστοσύνης στην Βουλή και το ερώτημα της πολιτικής στον λαό. Και μάλιστα μιας συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής που:

1. Έχει ήδη γίνει σε μεγάλο βαθμό, επομένως η επιστροφή έχει καθ' αυτή μεγάλο κόστος.
2. Είναι πολύ περίπλοκη ακόμα και για τους ειδικούς να την κατανοήσουν στο σύνολό της, πόσο μάλλον για τους πολίτες και πόσο μάλλον με τα σοβαρότατα ελλείμματα ενημέρωσης στην χώρα μας και τα, σοβαρότατα επίσης, περισσεύματα του λαϊκισμού.
3. Είναι κρίσιμη για πολλά χρόνια στο μέλλον, επομένως η επιλογή ενός δρόμου που είναι αντίθετος απ' αυτόν που προτείνει η υπεύθυνη κυβέρνηση έχει πρόσθετους κινδύνους.

Ο συνδυασμός των παραπάνω συνιστούν πολιτική απατεωνία!


- ... πως έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.

Διάβασα για €120 εκ. Αν είναι ακριβές το ποσό δεν είναι ευκαταφρόνητο για τις εποχές πλήρους ένδειας του δημοσίου που βιώνουμε. Ταυτόχρονα δεν είναι μεγάλο αν επρόκειτο να εκτονώσει το πρόβλημα του ελλείμματος νομιμοποίησης των επιλογών της κυβέρνησης που δύο χρόνια τώρα κυβερνά όχι μόνο τελείως αντίθετα από το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε, αλλά και (κατά δική της ομολογία) τελείως αντίθετα με τις αρχές της! Το αποτέλεσμα αναμενόμενο, πολύ μεγαλύτερες και πιο δικαιολογημένες αντιδράσεις επομένως πολύ μικρότερη αποτελεσματικότητα. Το έλλειμμα αυτό δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί, αν όμως ήμουν αναγκασμένος να το εκτιμήσω θα το εκτιμούσα ως πολύ μεγαλύτερο από τα €120 εκ. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το οικονομικό κόστος, είναι ότι τα χρήματα θα ξοδευτούν για βλάβη αντί για όφελος, είναι το κόστος γενικότερα.

- ... πως δεν γνωρίζουμε το ερώτημα.

Αυτό είναι όντως σοβαρότατο πρόβλημα! Είναι απορίας άξιο πώς ανακοινώθηκε δημοψήφισμα τέτοιας κρισιμότητας, χωρίς ταυτόχρονη ανακοίνωση του ερωτήματος. Η χειρότερη δυνατή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι αυτή που, κατά την εκτίμησή μου, αντικατοπτρίζει και την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η αναζήτηση για το ερώτημα αρχίζει τώρα, μετά την επίσημη ανακοίνωση του δημοψηφίσματος...

- ... πως δεν υπάρχει κανένα δυνατό χρήσιμο ερώτημα.

Κι αυτό όντως είναι σοβαρότατο πρόβλημα! Γιατί ερωτήματα που έχουν νόημα είναι αντισυνταγματικό να τεθούν, και τα συμβατά με το σύνταγμα ερωτήματα δεν έχουν νόημα, δεν θα προσφέρουν την νομιμοποίηση που επιζητείται, και το μόνο που θα συνεισφέρουν είναι ρευστότητα σε εποχή που χρειάζεται σιγουριά, και καθυστέρηση σε εποχή που χρειάζεται ταχύτητα.


- ... πως θα δημιουργήσει πόλωση.

Πόλωση δημιουργεί κάθε κρίσιμη επιλογή. Εκλογές επίσης θα δημιουργούσαν πόλωση. Το θέμα με την πόλωση στις δημοκρατίες δεν είναι να μην δημιουργείται, είναι να βρίσκει διέξοδο σύντομη και εκτονωτική. Με ποιόν τρόπο θα δώσει το δημοψήφισμα διέξοδο στην πόλωση; Κατά την κυβέρνηση θα έχει αποφασίσει ο λαός θετικά ή αρνητικά για την πορεία της χώρας. Ποιός όμως θα διαχειριστεί την πορεία αυτή σε περίπτωση αρνητικής απάντησης; Η κυβέρνηση που δεν την πιστεύει; Με ποιά έννοια αυτό δίνει διέξοδο στην πόλωση; Εναλλακτικά θα κάνει η κυβέρνηση εκλογές στην περίπτωση του ΟΧΙ; Μα τότε, γιατί δεν κάνει τις εκλογές αντί για το δημοψήφισμα;

Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι προεξοφλεί το ΝΑΙ. Αυτό όμως σημαίνει και πάλι πως η "άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας" που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει το δημοψήφισμα είναι απλώς ένα πρόσχημα.


- ... πως επιλέχθηκε χωρίς προσυνεννόηση με τους εταίρους.

Αυτό είναι σοβαρότατο πρόβλημα! Είναι σφάλμα τέτοιου μεγέθους που ..., είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι το έκανε ένας έμπειρος πολιτικός, ένας πρώην υπουργός εξωτερικών! Φαίνεται όμως δυστυχώς ότι, ταυτόχρονα, είναι και αλήθεια! Αυτό προκύπτει από ομολογία της ίδιας της κυβέρνησης (με κάτι μισόλογα για δικαιολογίες), και επιβεβαιώνεται από τις αντιδράσεις των εταίρων.

Μετά από μια κοπιώδη και εξαιρετικά πολύπλοκη διαπραγμάτευση, και αφού η Ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε, και μάλιστα συμφώνησε με ευγνωμοσύνη, ξαφνικά με μονομερή κίνηση θέτει την όλη προσπάθεια υπό την αίρεση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, με όλες τις γνωστές του δυσλειτουργίες και αστάθμητους παράγοντες. Αν είχε οποιαδήποτε αξιοπιστία η κυβέρνηση να απομένει στο πολιτικό της κεφάλαιο έναντι των εταίρων, είναι βέβαιο πως την απώλεσε κι αυτή.

Αν σ' αυτό προστεθούν και οι κίνδυνοι που η επιλογή αυτή δημιουργεί για την Ευρωζώνη, η υποστήριξη της αρχής του "κυρίαρχου Ελληνικού λαού" αποκτά μια πρόσθετη διάσταση. Μπορεί δηλαδή ο "κυρίαρχος" Ελληνικός λαός να πάρει αποφάσεις τόσο επικίνδυνες για το εγχείρημα του Ευρώ που αφορά τόσο άμεσα όλους τους λαούς της Ευρωζώνης; Ή μήπως θα έπρεπε, με βάση την αρχή της "λαϊκής ευθύνης" να ψηφίσουν όλοι οι λαοί της Ευρωζώνης στο δημοψήφισμα; Αλήθεια, πώς θα του φαινόταν του πρωθυπουργού αν, μετά την συμφωνία, και αφού είχε εκτεθεί μ' αυτήν στους πολίτες, ανακοίνωνε αιφνιδιαστικά η Γερμανική κυβέρνηση ότι θα ζητήσει με δημοψήφισμα από τους Γερμανούς να την εγκρίνουν, με κίνδυνο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε ανεξέλεγκτη χρεωκοπία αν το αποτέλεσμα ήταν ΟΧΙ; Και πώς ακριβώς μπαίνουν όλ' αυτά στην ζυγαριά ακριβοδίκαια, πώς συμπυκνώνονται όλες αυτές οι πτυχές σε ένα μόνο ερώτημα που απαντιέται με ΝΑΙ ή ΟΧΙ, που είναι εύληπτο από τον μέσο αν όχι τον τελευταίο πολίτη; Και πώς αυτός τα ζυγίζει;

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, σε σχέση με τους εταίρους, η κίνηση Παπανδρέου για δημοψήφισμα χωρίς προσυνεννόηση δεν είναι απλώς σφάλμα. Είναι σφάλμα ολκής, είναι σφάλμα αδιανόητο.

________________________

Εν τέλει τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Κυβέρνηση που οδηγεί πρώτα τον λαό στην κρεμάλα, και μετά του δίνει το σχοινί για να διαλέξει αν θα κρεμαστεί μόνος του ή θα την ακολουθήσει, και το ονομάζει αυτό "επιλογή" και "άσκηση λαϊκής κυριαρχίας", απλούστατα ομολογεί σαφέστατα ότι δεν είναι υπεύθυνη κυβέρνηση. Και κυβέρνηση που ομολογεί κάτι τέτοιο και δεν παραιτείται ταυτόχρονα, είναι κυβέρνηση εξαιρετικά επικίνδυνη!

Επομένως ο λόγος είναι τώρα στους άλλους πολιτειακούς παράγοντες αλλά και στην πίεση της κοινής γνώμης. Δεν είναι απλώς πολύ σημαντικό να μην προχωρήσει το δημοψήφισμα. Είναι πολύ σημαντικό να αποχωρήσει επειγόντως η συγκεκριμένη κυβέρνηση._