Ο χοντρός αμαξάς και η δίαιτά του ...

Ήταν κάποτε ένας αμαξάς με το αμάξι του και τ' άλογό του. Οι δουλειές του πήγαιναν πολύ καλά. Υπήρχαν πολλά αγώγια κι εύκολα, κι άφηναν πολλά λεφτά. Βλέποντας τις προοπτικές ο αμαξάς πήρε κι ένα δάνειο που ήταν εύκολα εκείνη την εποχή, για να επεκτείνει την επιχείρηση..., όλα πήγαιναν πρίμα.

Ο αμαξάς βέβαια, ως αποτέλεσμα, καλοπερνούσε. Ήταν και μερακλής στο φαγητό κι αφού υπήρχε χρήμα, του έδινε και καταλάβαινε! Κάθε μέρα στην ταβέρνα, περιδρόμιαζε όχι μόνο τις πιο εκλεκτές λιχουδιές αλλά και σε μεγάλη ποσότητα. Ως αποτέλεσμα βέβαια, πάχαινε... Το άλογό του την είχε καλά κι αυτό, δεν είχε παράπονο. Δεν πιεζόταν καθόλου. Είχε όλα του τα καλά κι από δουλειά..., όταν έκανε τα αγώγια που χρειαζόταν για να βγει ένα καλό μεροκάματο, ο αμαξάς έτρεχε να τα ... φάει στην κυριολεξία, και το άλογο την άραζε με την άνεσή του. Μια χαρά ζωή ήταν και για τους δυό τους.

Κάποια στιγμή σαν ξαφνικά, η κατάσταση άλλαξε. Από την μια στιγμή στην άλλη τι έγινε ποτέ δεν κατάλαβε ο αμαξάς. Οι άγνωστες λέξεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση, άρχισαν να πέφτουν σαν το χαλάζι! Άλλοι έλεγαν διεθνής συνομωσία, άλλοι οικονομική κρίση, άλλοι έλεγαν για έλλειμμα, άλλοι για χρέος, άλλοι για αγκυλώσεις της αγοράς, για σκάνδαλα, για ανταγωνιστικότητα, για δημόσιες σπατάλες, άλλοι για παγκοσμιοποίηση, ο αμαξάς δεν καταλάβαινε τίποτα απ' αυτά. Αυτό που καταλάβαινε πολύ καλά ήταν ότι τα αγώγια άρχισαν να γίνονται δύσκολα και να πληρώνονται λιγότερο. Επιπλέον χρειαζόταν να κάνει όλο και περισσότερα πριν βγάλει το μεροκάματο. Κάτι που είχε καλοσυνηθίσει το άλογο στην άνεση, κάτι που ο αμαξάς είχε παχύνει υπερβολικά, το άλογο είχε άρχισει να αγκομαχάει.

Ευτυχώς ο αμαξάς είχε ακόμα εκείνα τα χρήματα από το δάνειο. "Με τέτοια κατάσταση τι να επεκτείνω την επιχείρηση;", σκέφτηκε. "Εδώ δεν βγαίνει έτσι που είναι...". Άρχισε λοιπόν να ξοδεύει τα λεφτά του δανείου, για να διατηρήσει την καλοπέρασή του με το φαγητό. Ως αποτέλεσμα συνέχισε να παχαίνει και είχε πια γίνει ασήκωτος. Η καρδούλα του τό' ξερε τι τραβούσε για να ανέβει στο αμάξι. Έτσι που πήγαινε σε λίγο θα χρειαζόταν βίντσι, αλλά πού να σταματήσει...

Το άλογο όμως τώρα, με τόσο βάρος του αμαξά, δεν μπορούσε πια να τα βγάλει πέρα. Αγκομαχούσε, λαχάνιαζε, ζοριζόταν, γλιστρούσε, ... Πού να τον σύρει τόσος πού' χε γίνει. Σιγά-σιγά με τον καιρό, πήγαινε όλο και πιο αργά. Το αποτέλεσμα; Προφανές. Τα αγώγια δεν έβγαιναν και το εισόδημα του αμαξά μειωνόταν διαρκώς. Εκείνος όμως εκεί! Δεν τό' βαζε με τίποτα κάτω το φαγοπότι. Σε ελάχιστο χρόνο, όπως ήταν επόμενο αφού είχε να πληρώνει τις δόσεις με τόκο, τέλειωσαν και τα χρήματα του δανείου. Πάει ο αμαξάς στην τράπεζα να πάρει καινούριο δάνειο, η τράπεζα ούτε να τον ακούσει. "Τι έκανες με το προηγούμενο;", τον ρώτησαν. "Πού είναι η επέκταση της επιχείρησης που έλεγες, που είναι οι τρεις δόσεις που χρωστάς ήδη;". Δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει ότι δεν είχε άλλες ελπίδες από κει.

Όπως ήταν επόμενο, έπεσε μετά ο αμαξάς σε βαθειά περισυλλογή. Κάτι έπρεπε να κάνει. Κάτι δραστικό. Η κατάσταση ήταν πολύ κρίσιμη, δεν χωρούσαν ημίμετρα. Τρώγοντας, γιατί τον βοηθούσε να συγκεντρωθεί, το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει... Στο τέλος και μετά από πολύ ... σκέψη, μετά το αγαπημένο του φιλέτο και εκεί που ετοιμαζόταν να χτυπήσει το τρίτο γαλακτομπούρεκο, τελείως στα ξαφνικά, πρόλαβε και χτύπησε εκείνον βαριά η πραγματικότητα. Συνειδητοποίησε επιτέλους πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα κι ότι άλλη λύση δεν υπήρχε. "Πρέπει να κάνω οικονομίες, αιματηρές οικονομίες!", σκέφτηκε με βαθύ αναστεναγμό. "Ακόμα κι απ' το φαγητό!..." Την πήρε την δύσκολη απόφαση, θα άρχιζε δίαιτα!

Την επόμενη κιόλας μέρα, αμ' έπος αμ' έργον, πάει στο άλογο στεναχωρημένος μέχρι δακρύων αλλά κι αποφασισμένος, και του λέει: "Κοίτα να δεις, οι καιροί άλλαξαν, η κατάσταση δυσκόλεψε. Τα εύκολα αγώγια και τα καλοπληρωμένα, πάνε, τέλειωσαν. Λοιπόν, κάτι πρέπει να γίνει! Κοίτα, είμαστε σ' αυτό μαζί. Μην χάνεις το κουράγιο σου. Εμπιστεύσου με. Εγώ είμαι υπεύθυνος γι' αυτή την κατάσταση, και θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να την ξεπεράσουμε. Οι αποφάσεις που χρειάζονται είναι βαρειές και δύσκολες αλλά, μην ανησυχείς, ό,τι κι αν χρειαστεί δεν θα διστάσω να το κάνω! Σε βεβαιώνω ότι οι καλοί καιροί θα ξανάρθουν και πάλι και για τους δυό μας. Και μάλιστα σύντομα! Προς το παρόν όμως, και πραγματικά δεν μπορεί να φανταστείς με τι πόνο ψυχής στο λέω και πόσο λυπάμαι που αναγκάζομαι, πίστεψέ με όμως πραγματικά δεν υπάρχει καμία άλλη λύση. Αφού δεν μπορείς να βγάλεις τα αγώγια, δεν μπορώ κι εγώ να πληρώνω την τροφή σου όπως πριν. Άμα τα καταφέρεις καλύτερα το συζητάμε αλλά μέχρι τότε δεν δέχομαι κουβέντα! Από σήμερα ξεκινάς δίαιτα!".

Κι ο χοντρός αμαξάς συνέχισε υπεύθυνα να παχαίνει...

 

_____________

ΥΓ.
1. Πρωτόλειο της ιστορίας αυτής πρωτοεμφανίστηκε στο "Νέο Τέλος στα Ακίνητα".
2. Το σκίτσο εντόπισα στις 25/5/2012, πολύ μετά την δημοσίευση της ιστορίας, σε ανάρτηση της Έλενας Παπαγεωργίου στο FB.
3. Την φωτογραφία εντόπισα στις 28/6/2012, σε ανάρτηση του Αντώνη Στατήρη στο FB.