Theist, Atheist or Neat?

The theist answers "yes" to the question "Do you believe that god exists?". The atheist responds "no" either because he does not know or because he believes god does not exist.

Personally, I do not even understand the question. I am a Neat!

You?

Νέλσον Μαντέλα, εις μνήμην

Ο Νέλσον Μαντέλα είναι με μεγάλη άνεση στο top 5 των ηρώων μου.

Το υπόδειγμα για μένα της διαφοράς που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος.

Και μάλιστα με το εργαλείο της προτίμησής μου: το μυαλό του.

Εις μνήμην Δημητρίου Γεωργιάδη

Θυμάμαι, φυσικά, πάμπολλα από τον πατέρα μου.

Από τα πολλά που αφήνει πίσω του το πιο συγκινητικό, για κάποιο παράξενο λόγο, είναι οι γραμμές οι χαραγμένες με μολύβι στον τοίχο του μπαλκονιού του, που μετρούσε την εγγονή του που ψήλωνε.

Και οι ημερομηνίες δίπλα τους.

Δημήτρης Γεωργιάδης, 9/12/1929 - 4/12/2013.
Η φωτογραφία στις 20/9/2008.

"Πρέπει"

"Πρέπει" είναι το εργαλείο εκείνου που θέλει κάτι και ταυτόχρονα δεν θέλει ν' αναλάβει την ευθύνη του ότι το ζητάει.

Συντηρητισμός έναντι Σοσιαλισμού έναντι Φιλελευθερισμού 101

Συντηρητισμός.

Πρωταρχική επιδίωξη: Η αποφυγή του κινδύνου της οπισθοδρόμησης που ενσωματώνει κάθε αλλαγή.

Συνήθως υποστηρίζεται από: Τους προνομιούχους και τους βολεμένους αυτού του κόσμου. 

Πρωταρχικό πρόβλημα: Η εξέλιξη φέρνει τεράστιες αλλαγές που κάνουν την διατήρηση των κεκτημένων αναποτελεσματική, με αποτέλεσμα να καταλήγει σε αντιδραστικότητα.

________________

Σοσιαλισμός.

Πρωταρχική επιδίωξη: Η ισότητα στην πρόσβαση στους πόρους.

Συνήθως υποστηρίζεται από:  Τους αδικημένους αυτού του κόσμου.

Πρωταρχικό πρόβλημα: Οι πόροι είναι εν ανεπαρκεία και η παραγωγή τους χρειάζεται κίνητρα και ικανότητες που έχουν τεράστιο φάσμα διαφορών μεταξύ των προσώπων, με αποτέλεσμα να γίνεται απαραίτητη η διαρκώς αυξανόμενη καταπίεση των πιο ικανών και πρόθυμων που είναι ακριβώς εκείνοι που δημιουργούν τον περισσότερο κοινωνικό πλούτο, επομένως όλοι γίνονται φτωχότεροι.

______________

Φιλελευθερισμός.

Πρωταρχική επιδίωξη: Η ισότητα στην πρόσβαση στις επιλογές.

Συνήθως υποστηρίζεται από: Τους ικανούς και δημιουργικούς αυτού του κόσμου. 

Πρωταρχικό πρόβλημα: Ο πλούτος σε κατάσταση ελευθερίας συνιστά αυτοενισχυόμενη κατάσταση, με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να αποκτούν δυσανάλογα μεγάλη δύναμη σε σχέση με την προσφορά τους στον κοινωνικό πλούτο, και να καταλήγουν με τον πλούτο τους να "αγοράζουν θεσμική προστασία", δηλαδή να γίνονται οι ισχυρότεροι εχθροί του φιλελευθερισμού. Οι πιο πετυχημένοι φιλελεύθεροι συχνά μετά την επιτυχία τους γίνονται Συντηρητικοί.

Consciousness definition

Consciousness is the ability of an entity to:

1. observe reality
2. be aware of its own limits within reality, i.e. which parts of reality are external and which internal to itself
3. symbolically internalize aspects of its own observations in the forms of data and models
4. process the data using the models
5. use the output of processing in 4 to (re)act both internally and externally to itself.

Πατριωτισμός εναντίον Εθνικισμού

Πατριωτισμός είναι ν' αγαπώ την πατρίδα μου, με τα καλά της και με τα κακά της, επειδή είναι η δική μου.

Εθνικισμός είναι ο πατριωτικός ρατσισμός, δηλαδή να πιστεύω ότι η πατρίδα μου είναι η καλύτερη, επειδή είναι δική μου.

Απαξίωση ή Σκληρή Αλήθεια;

Σε τι διαφέρει μια Σκληρή Αλήθεια από μια Απαξίωση; Πώς αναγνωρίζεται;

Από το κίνητρο μου, εμένα που την εκπέμπω ψυχολογικά.

Την Απαξίωση την κάνω, είτε την πιστεύω είτε όχι, για να αισθανθώ ανώτερος και να σου δημιουργήσω αρνητικά συναισθήματα.

Την Σκληρή Αλήθεια την λέω επειδή την πιστεύω, για να οριοθετήσω ένα πρόβλημα, παρά τα αρνητικά συναισθήματα που θα σου δημιουργήσω.

Αστοιχειοθέτητος

Ο Ποντικός έτρεχε κάπου βιαστικός. Κάτι είδε από μακρυά η Γάτα με την εξαιρετική της όραση, τρέχει κι αυτή να προλάβει και όταν μετά βίας αναγνώρισε την χαρακτηριστική ουρά ενός ποντικιού πριν εξαφανιστεί, προβληματίστηκε βαθειά. “Πού να τρέχει αυτό έτσι βιαστικά; Μμμμμ, προφανώς κάποια σύντροφος και συνάδελφος το κυνηγάει, μάλλον η φίλη μου η Στεφανία, ίσως είναι ακόμα πεινασμένη από χτες που μου έλεγε ότι δυσκολεύτηκε να εξασφαλίσει το βραδυνό της ...”. Κάτι βλέπει ομοίως από την απέναντι γωνία ο Σκύλος που ήταν κάπως πιο κοντά, τρέχει και μόλις πρόφτασε κι αυτός να αναγνωρίσει ένα ποντίκι. Φυσικά προβληματίστηκε όπως κι η Γάτα: “Μμμμμ, προφανώς είναι πεινασμένο και εντόπισε μιά λιχουδιά, κάποιο κομμάτι τυρί μάλλον, ίσως κεφαλοτύρι που μου έλεγε χθες ο φίλος μου ο Αζορ ότι φυλάγει κάπου ο γείτονας στην αποθήκη. Μάλλον γι' αυτό πηγαίνει προς τα κει ...”.

Βυθισμένοι σ' αυτές τις σκέψεις βρέθηκαν κοντά Σκύλος και Γάτα ο ένας στον άλλον χωρίς να το καταλάβουν. Αντάλλαξαν έναν ψυχρό χαιρετισμό, είναι γνωστό ότι δεν συμπαθούν και πολλοί αλλήλους και, τι να πουν, αναπόφευκτα η επαφή τους οδήγησε σύντομα στο επίκαιρο θέμα που απασχολούσε εκείνη την στιγμή και τους δύο, του βιαστικού ποντικιού. Σύντομα διεφάνη ότι συμφωνούσαν πως το ζήτημα ήταν κατά πάσα πιθανότητα ιδιαίτερα σημαντικό, και πάντως οπωσδήποτε αξιοπρόσεκτο οπότε, Σκύλος και Γάτα, παραμέρισαν προσωρινά τις παραδοσιακές διαφορές τους και συναντήθηκαν σε ουδέτερο έδαφος, σε κάποια καθαρή και απάγκια άκρη του δρόμου για να το συζητήσουν διεξοδικά ώστε να φτάσουν ορθολογικά σε κάποιο κοινά αποδεκτό συμπέρασμα και σχέδιο δράσης. Η Γάτα ξεκίνησε με την δική της επιχειρηματολογία:

 “Ξέρω γιατί έτρεχε το ποντίκι”, είπε περήφανη που είχε ανακαλύψει τον κρυφό του λόγο τόσο γρήγορα. “Γιατί το κυνηγούσε η φίλη μου η Στεφανία να το φάει!”. 

 “Μπα”, την κοίταξε γεμάτος σκεπτικισμό ο Σκύλος. “και πώς το ξέρεις ότι ήταν η Στεφανία; Δεν υπάρχουν δηλαδή άλλες γάτες που κυνηγούν ποντίκια;”. Η προηγούμενη ερώτηση “πώς το ξέρεις ότι έτρεχε κυνηγημένο;”, δεν του προέκυψε μέσα στην βιασύνη του να κάνει τον έξυπνο.  

 “Το ξέρω γιατί μου έλεγε χθες ότι ήταν πολύ πεινασμένη!”. Με αυξημένη αυτοπεποίθηση που χάρις στις διασυνδέσεις της και τις αποκλειστικές της πληροφορίες είχε απάντηση, συνέχισε τώρα η Γάτα: “Ξέρω ακόμα ότι η Στεφανία νοστιμεύεται πολύ τα σκούρα ποντίκια με τα πεταχτά αυτιά, και, απ' όσο πρόλαβα να δω αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα ποντίκι σκούρο με πεταχτά αυτιά”.

 “Ανοησίες”, έβαλε έμφαση στην λέξη ο Σκύλος, όσο περισσότερη μπόρεσε. “Δεν μου φάνηκαν καθόλου πεταχτά τα αυτιά του για ποντίκι. Όσο για το χρώμα του, τι να σου πω, έχω ελαφρά μορφή αχρωματοψίας και δεν έχω ξεκάθαρη άποψη. Δεν έχει όμως σημασία, κι αυτό γιατί συμβαίνει να διαφωνώ κάθετα μαζί σου.”

 “Μπα, και γιατί παρακαλώ;”

 “Γιατί πιστεύω ότι έτρεχε από την πείνα του, για να φάει τυρί!”

 “Γιατί ειδικά τυρί;”, ρώτησε η Γάτα. Με την σειρά της, και για τον ίδιο λόγο, της διέφυγε η λογικά προηγούμενη ερώτηση “πως το ξέρεις ότι ήταν από την πείνα;”.

 “Έλα τώρα καημένη, τι ερώτηση είναι αυτή; Όλοι το ξέρουν ότι το τυρί αρέσει στα ποντίκια.” Αναθαρρημένος από τον στιγμιαίο δισταγμό της Γάτας, βιάστηκε ο Σκύλος να συνεχίσει: “Άλλωστε έτρεχε προς την κατεύθυνση της αποθήκης, όπου”, πήρε τώρα το επίσημο, βαρύγδουπο ύφος του, “όπως τυγχάνει να γνωρίζω φυλάσσεται τυρί. Αλλιώς πώς εξηγείται η κατεύθυνσή του;”, ρώτησε επιτακτικά.

 “Αν έτρεχε κυνηγημένο, προς τα κάπου έπρεπε να τρέχει”, δοκίμασε να πει διστακτικά η Γάτα, όμως την έκοψε ο Σκύλος γιατί είχε πάρει φόρα και η ερώτησή του ήταν καθαρά ρητορική.

 “Επιπλέον, και το τονίζω αυτό, το τυρί μέσα στην αποθήκη είναι κατά πάσα πιθανότητα κεφαλοτύρι. Μάλλον τα ποντίκια με πεταχτά αυτιά, ή καλύτερα τα σκούρα ποντίκια, έχουν αδυναμία στο κεφαλοτύρι. Το αποκλείεις; Ίσως τα δύο αυτά χαρακτηριστικά να ελέγχονται από κοινό σύνολο γονιδίων, καταλαβαίνεις...”, έκανε με νόημα ο Σκύλος, επιδεικνύοντας επί τη ευκαιρία το υψηλό επίπεδο ενημέρωσής του στις σύγχρονες εξελίξεις της μοριακής βιολογίας.

Η Γάτα προτιμούσε να αποφεύγει τα “επιστημονικά” γιατί την μπέρδευαν. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου δε, γιατί είχε εν τω μεταξύ ανασυντάξει τα δικά της επιχειρήματα και επανέφερε με ένταση το ζήτημα της πεινασμένης Στεφανίας και την έμφυτη τάση των ποντικιών, της οποίας τάσης είχε μάλιστα μακρόχρονη και άμεση εμπειρία παλαιότερα, να τρέχουν βιαστικά για να ξεφύγουν από γάτες που τα κυνηγάνε. Ο Σκύλος δεν αντέλεγε επ' αυτού, δεν έβλεπε όμως γιατί το κυνήγι της Στεφανίας θα ωθούσε τον συγκεκριμένο ποντικό την συγκεκριμένη στιγμή να τρέχει προς την αποθήκη, οπότε επέμενε πως η δική του άποψη ότι έτρεχε να φάει κεφαλοτύρι, ήταν καλύτερα θεμελιωμένη. Άλλωστε η πείνα είναι κι αυτή αναμφισβήτητα εξ ίσου ισχυρό κίνητρο βιασύνης με την αυτοσυντήρηση, αν όχι και ισχυρότερο, επέμενε.

Έτσι τα κάθε λογής επιχειρήματα πήγαιναν κι έρχονταν καταιγιστικά. Οι δύο άσπονδοι φίλοι, έδειχναν πολύ απορροφημένοι από την συζήτησή τους, και, παρά την έντονη αντιπαράθεση που κάπου-κάπου εξαντλούσε και τα όρια των καλών τρόπων, δεν έδειχναν καμία διάθεση να την σταματήσουν. Όσο περνούσε η ώρα γινόταν πιο ξεκάθαρο ότι οι πιθανότητες συμφωνίας ήταν πολύ περιορισμένες, είχε όμως ωραίο ήλιο σε κείνη την μεριά του δρόμου που είχαν προσεκτικά διαλέξει στο χειμωνιάτικο πρωινό, και η ώρα του γεύματος αργούσε ακόμα, οπότε τι καλύτερος τρόπος από μια παθιασμένη πλην πολιτισμένη αντιπαράθεση επιχειρημάτων για να περάσει ευχάριστα και δημιουργικά η ώρα; Ήξεραν βέβαια και οι δύο πολύ καλά από παλιά που ήταν ακόμα αλανιάριδες, ότι να παρακολουθήσεις ποντίκι για να δεις πού πηγαίνει και γιατί, είναι πολύ κουραστικό και δύσκολο, ειδικά όταν βιάζεται, άσε που κινδυνεύεις να λερωθείς και να ακούσεις μετά κατσάδα από την κυρά για το παρκέ της. Το αποτέλεσμα δε, έτσι σκουριασμένοι που ήταν τώρα πια, εξαιρετικά αβέβαιο.

Το καλύτερο όμως ήταν το άλλο, που ακούγοντας την ζωηρή συζήτηση τα διάφορα ζώα της γειτονιάς, γάτες, σκύλοι, μυρμήγκια, κατσαρίδες, ποντίκια, σαρανταποδαρούσες, περιστέρια κλπ., είχαν ενδιαφερθεί για την φασαρία και, αφήνοντας τις δουλειές τους μαζεύτηκαν κοντά, οπότε Σκύλος και Γάτα ξαφνικά, όχι όμως αναπάντεχα, απέκτησαν και θαυμαστές – υποστηρικτές. Μέχρι και μία κότα τόλμησε να βγει μετά από καιρό στον δρόμο, κι ας σερνόταν μια κακή γρίπη ειδική για κότες εκείνη την εποχή, και κόλλησε κι αυτή, ευτυχώς όμως όχι την γρίπη. Η εξέδρα ήταν μοιρασμένη και το ενδιαφέρον έντονο. Κι αν Σκύλος και Γάτα ξέμεναν από λεκτικά πυρομαχικά κάποια στιγμή, πάντα κάποιος από “τη γαλαρία” βρισκόταν να πετάξει κάτι για να αναζωπυρώσει το πηγαδάκι. Σε αντίθεση με την πλειονότητα του κοινού, η καημένη η κότα ήταν αναποφάσιστη ακόμα. Έχασε την αρχή και δεν πολυκαταλάβαινε τι έλεγαν, ήταν όμως σίγουρη ότι επρόκειτο για καυτό ζήτημα, το αισθανόταν στον αέρα, το έβλεπε στην προσήλωση και την ένταση στα πρόσωπα όλων, πως εκείνη την στιγμή, σ' εκείνη την γωνία του δρόμου, γραφόταν ιστορία που θα τροφοδοτούσε για πολύ καιρό τα πιο in κουτσομπολιά της γειτονιάς, αν όχι και τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις του τετραγώνου, και πως όποιος είχε διαμορφωμένη θεμελιωμένη άποψη για το ζήτημα είχε και εξασφαλισμένο ακροατήριο για κάμποσο καιρό. Γι' αυτό ήθελε πολύ, τόσο να πολυκαταλάβει όσο και να αποφασίσει. Εν τω μεταξύ για να μην εμφανίζεται αμέτοχη, όποτε έβρισκε την στιγμή αρμόζουσα, κακάριζε με ειλικρινή ενθουσιασμό και ζέση συνεισφέροντας “το κατά δύναμιν” στην γενική ατμόσφαιρα.

“Τέλεια!”, σκέφτηκε ο Ποντικός. Απαρατήρητος όλη αυτή την ώρα είχε παρακολουθήσει την σκηνή σε όλες της τις λεπτομέρειες. Δεν του έμενε όμως πολύς χρόνος πιά, και δεν έβλεπε την ώρα να φτάσει, οπότε συνέχισε την τρεχάλα του. “Καλά ε, δούλεψε καλύτερα κι απ' όσο ήλπιζα. Βρε μπας και είμαι ιδιοφυία και δεν το ξέρω; Χρειάστηκε να περιμένω κάμποσο για να με δουν ταυτόχρονα η Γάτα και ο Σκύλος, όμως χαλάλι. Μωρ' εγώ χαραμίζομαι σ' αυτή την γειτονιά. Στο μαντείο των Δελφών έπρεπε να κάνω εγώ καριέρα!” καμάρωσε μόνος του. “Με το ακροατήριο ήμουν λίγο τυχερός", εκτίμησε αντικειμενικά την συγκυρία. "Πρέπει να βρω έναν τρόπο να το εντάξω αποτελεσματικότερα στον σχεδιασμό μου την επόμενη φορά”. Ο συνδυασμός της επιτυχίας και της προσδοκίας του είχαν ανεβάσει ακόμα περισσότερο την αδρεναλίνη και μέσα στην υπερδιέγερση το μυαλό του έπαιρνε τόσες στροφές όσες και τα πόδια του. 

“Κι έχω και διασκεδαστική ιστορία να διηγηθώ για ζέσταμα, και είναι και επίκαιρη, και είμαι και ο ήρωας, τέλεια. Καλύτερα δεν γινόταν. Με τέτοιο κοινό αυτοί είναι ικανοί να ξεχάσουν και την πείνα τους το μεσημέρι. Τώρα ακόμα κι αν φανεί η λιμασμένη Στεφανία, θα κολλήσει κι αυτή, οπότε σίγουρα θα μείνουμε ανενόχλητοι πιο πολύ κι απ' όσο υπολόγισα, τέλεια!”. Στην σκέψη αυτή έκοψε το βήμα του. “Υπάρχει χρόνος, ας πάω με το πάσο μου, δεν είναι καλό να φτάσω ακριβώς και ιδρωμένος.”. Είχε σχεδόν φτάσει, τώρα όμως αντί να βιάζεται, βίασε τον εαυτό του να συγκρατήσει την ανυπομονησία του. Το μυαλό του όμως συνέχισε να δουλεύει πυρετωδώς, και ακόμα μια ιδέα έκανε την εμφάνισή της.

“Αφού η ώρα δεν είναι πρόβλημα, δεν κάνω και μια σύντομη παράκαμψη για την αποθήκη του γείτονα να αρωματιστώ λίγο με Μετσοβόνε; Τρία λεπτά μόνο θα πάρει, το πολύ τέσσερα, ακριβώς η καθυστέρηση που χρειάζεται για να δείξω άνετος αλλά όχι αδιάφορος. Τέλεια, τέλεια!!”. Ήξερε ότι ο χρονισμός και το κατάλληλο άρωμα μπορούσε να κάνει την διαφορά σ' αυτές τις περιστάσεις και επίσης ότι Μετσοβόνε ήταν το αγαπημένο άρωμα της Ναταλίας. “Ευτυχώς το κεφαλοτύρι έχει τελειώσει από καιρό”, σκέφτηκε με εσωτερική γκριμάτσα αποστροφής. “Τίποτα χειρότερο από μυρωδιά από κεφαλοτύρι όταν προσπαθείς να φτιάξεις ατμόσφαιρα”. Είχε κάνει πολύ κόπο για να εξασφαλίσει αυτό το πρώτο ραντεβού με την πιο όμορφη και δύσκολη ποντικίνα της γειτονιάς και περιχώρων και του ήταν σημαντικό να είναι όλα στην εντέλεια. Δεν στάθηκε να το σκεφτεί δεύτερη φορά, ξεκίνησε αμέσως για την αποθήκη αλλά, τώρα πια, με το πάσο του. Ξεφύσηξε, και, για πρώτη φορά σήμερα, χαλάρωσε. Αισθανόταν περίφημα, σαν στην κορυφή του κόσμου. Τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά σήμερα. Ήταν φανερό ότι σήμερα ήταν η μέρα του._

ΥΓ. Για τις εικόνες θερμές ευχαριστίες στην Σοφία Σκιαδά.

Ου φονεύσεις! Παρεκτός ...

Σύμφωνα με μία από τις πολλές (και όχι πάντα συμβατές μεταξύ τους) παραλλαγές της ιστορίας των Βιβλικών Δέκα Εντολών (Εξ. 20) που παραθέτει η Βίβλος, ο Θεός τις ανακοίνωσε στους Εβραίους προσωπικά, με την ίδια Του την φωνή. Του Μωϋσέως βέβαια παρόντος.

Η έκτη εντολή ήταν, όπως είναι πολύ γνωστό (σωστό όμως όχι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), διατυπωμένη με την φοβερή φωνή του ίδιου του Θεού: "Ου φονεύσεις" (Εξ. 20:13).

Στην συνέχεια της σχετικής ιστορίας της Εξόδου ο Μωϋσής αναφέρεται συχνά, κυρίως ως αυτός που ακούει οδηγίες από τον Θεό. Μιλά και ο ίδιος ο Μωϋσής πού και πού κατά την διήγηση, αλλά σπάνια. Μία για να καθησυχάσει τους φοβισμένους Εβραίους, άλλη για να υπενθυμίσει τις εντολές, για να δώσει πρακτικές οδηγίες, ν' αποτρέψει τον Θεό από το να τους καταστρέψει, να κάνει παρατήρηση κλπ. Αναφέρεται μ' αυτό τον τρόπο να μιλά 7 φορές συνολικά, μέχρι ...

Μέχρι την 8η φορά. Αυτό που λέει ο Μωϋσής την 8η φορά που μιλάει μετά την εντολή "Ου φονεύσεις", το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον κι ενδεικτικό. Τι λέει; Απευθύνει έκκληση στους πιστούς του Κυρίου να συγκεντρωθούν γύρω του (Εξ. 32:26), και στους Λευίτες που ανταποκρίθηκαν όλοι αμέσως, μεταφέρει την εξής εντολή του Θεού:

“τάδε λέγει Κυριος ο Θεός Ισραήλ· Ζωσθήτε ο καθένας σας και θέσατε την ρομφαίαν σας στον μηρόν, διέλθετε και επανέλθετε από την μίαν είσοδον του στρατοπέδου μέχρι της άλλης, περάσατε δια μέσου του στρατοπέδου και θανατώσατε καθένας τον ένοχον αδελφόν του, τον φίλον του, τον συγγενή του”. (Εξ. 32:27)

Οι Λευίται έκαμαν, όπως τους διέταξεν ο Μωϋσής, και εθανατώθησαν κατά την ημέραν εκείνην τρεις χιλιάδες άνδρες. (Εξ. 32:28)

Είπε τότε στους λευΐτας ο Μωϋσής· “σήμερόν με τους φόνους αυτούς εξεπληρώσατε με τας χείρας σας υπηρεσίαν προς τον Κύριον, θανατώσαντες ο άλλος τον υιόν του και άλλος τον αδελφόν του. Δι' αυτήν σας την πράξιν θα δοθή εις σας ειδική ευλογία του Θεού”. (Εξ. 32:29)

Μεταξύ της χωρίς εξαιρέσεις εντολής "Ου φονεύσεις" και της εντολής για τον άγριο φόνο χιλιάδων στενών συγγενών, φίλων και ομοεθνών τους, είχαν μεσολαβήσει ακριβώς 400 στίχοι ιερού θεόπνευστου κειμένου._

Θέσεις Ανεργίας

Ανεργία είναι να μην έχω δουλειά. Υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να διευκρινιστεί σχετικά; Υπάρχει.

Γιατί δουλειά, στο πλαίσιο αυτό, έχει δύο διαφορετικές έννοιες. Σημαίνει την θέση, αλλά και το έργο. Σημαίνει το μισθό, αλλά και τη συμμετοχή στην παραγωγή κοινωνικού πλούτου. Κανονικά τα δύο πάνε μαζί. Αλλά όχι πάντα.

Συμβαίνει να έχω δουλειά και ταυτόχρονα να μην πληρώνομαι. Λέγεται απλήρωτη εργασία, και στις μέρες μας είναι πολύ διαδεδομένη, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Συμβαίνει επίσης να πληρώνομαι αλλά να μην συμμετέχω στην παραγωγή. Λέγεται αργομισθία και είναι επίσης πολύ διαδεδομένη, κυρίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Τα παραπάνω μπορούν να φωτίσουν από διαφορετική οπτική το θέμα των μειώσεων των θέσεων εργασίας του δημοσίου. Γιατί όταν προτείνεται μείωση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο, η αντίρρηση που ακούγεται συχνότερα κι εντονότερα, δεν είναι "μα η κοινωνία θα απολέσει την σχετική παραγωγή και θα μειωθεί ο πλούτος της". Είναι "ο δημόσιος υπάλληλος θα απολέσει την σχετική θέση, επομένως τον σχετικό μισθό, και τι θα κάνει που θα βρεθεί σε απόγνωση;".

Από πλευράς συνεισφοράς στην παραγωγή επομένως, αυτοί που έχουν αυτές τις θέσεις είναι άνεργοι. Άνεργοι όμως με πλήρη δικαιώματα εργαζομένου. Άνεργοι με μισθό, επιδόματα, αυξήσεις, ασφάλεια υγείας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, συμμετοχή στον συνδικαλισμό κλπ. Άνεργοι με θέση. Γι΄ αυτές τις θέσεις η κατάλληλη ορολογία δεν είναι "θέσεις εργασίας" αλλά "θέσεις ανεργίας".

Δεν χρειάζεται βέβαια και μεγάλη φιλοσοφία ότι οι άνεργοι με Θέση Ανεργίας είναι σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους, τους χωρίς. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι άνεργοι χωρίς Θέση Ανεργίας παίρνουν ένα μικρό βοήθημα για 8 μήνες κατά μέσο όρο, και για 12 μήνες κατ΄ ανώτατο. Η διάκριση είναι τόσο ακραία, που δικαιολογεί την έκφραση "παιδιά ενός κατώτερου θεού" για τους ανέργους χωρίς Θέση Ανεργίας.

Των ανέργων χωρίς Θέση Ανεργίας ο αριθμός υπολογίζεται ότι είναι πάνω από 1,3 εκατ. Ο αριθμός των ανέργων με Θέση Ανεργίας υπολογίζεται δυσκολότερα, είναι όμως αναμφίβολο ότι πρόκειται για πολλές δεκάδες χιλιάδες αν όχι και εκατοντάδες χιλιάδες.

Το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα που τίθεται επομένως είναι πόσες Θέσεις Ανεργίας θέλουμε ως κοινωνία να συντηρούμε με την φορολογία, και πώς θα τις κατανείμουμε;

Η πρώτη απάντηση που έρχεται βέβαια στο μυαλό όλων είναι: "Να έχουν όλοι αυτό το προνόμιο". Έχει το πλεονέκτημα ότι λύνει πλήρως το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας. Σημαίνει στην πράξη καμμία απόλυση από το ευρύτερο δημόσιο, αλλά και επιδόματα ανεργίας που θα ήταν ισοδύναμα με μισθό και πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα.

Όλοι θα το θέλαμε αλλά κανείς δεν το προτείνει, γιατί έχει βέβαια απαγορευτικό οικονομικό κόστος, τόσο, που ούτε υγιείς και πλούσιες οικονομίες δεν μπορούν να το αντέξουν, πόσο μάλλον η χρεωκοπημένη Ελληνική. Απόδειξη ότι και οι πιο λαϊκίστικες πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν φτάσει να προτείνουν κάτι περισσότερο από την πρόσληψη 100.000 στο δημόσιο, που είναι κάποιου τύπου "ισοδύναμο". Κι αυτή η ακραία πρόταση ακόμα, και πάλι δεν εξασφαλίζει Θέση Ανεργίας στους συντριπτικά περισσότερους ανέργους. Έχει δε εν τω μεταξύ ανακληθεί από τους προτείνοντες, και καλώς, δεδομένου ότι βρίσκεται τελείως εκτός οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, για να μην αναφερθούμε στις συμβατικές της υποχρεώσεις με τους δανειστές της.

Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να συντηρήσουμε Θέσεις Ανεργίας για όλους τους ανέργους, χρειάζεται να επιλέξουμε "σε ποιούς". Η τρέχουσα επιλογή του πολιτικού συστήματος είναι: "Σε όλους τους μόνιμους του ευρύτερου δημοσίου και μόνο σ΄ αυτούς".

Είναι αυτή μια πολιτική που δικαιολογείται οικονομικά; Κάθε άλλο! Γιατί η συντήρηση των Θέσεων Ανεργίας, λόγω της υπερφορολόγησης των επιχειρήσεων αλλά και των πιο παραγωγικών πολιτών, μειώνει θέσεις που συνεισφέρουν στην παραγωγή (θέσεις εργασίας). Μειώνεται ως αποτέλεσμα ο συνολικός κοινωνικός πλούτος. Σε εποχή μάλιστα που χρειάζεται να αυξάνεται με κάθε μέσο.

Είναι τουλάχιστον πολιτική που δικαιολογείται κοινωνικά; Κάθε άλλο! Αυτός που χρεοκόπησε στην Ελλάδα δεν είναι ο ιδιωτικός τομέας, όσα στραβά κι αν έχει. Χρεοκόπησε το κράτος με ευθύνη του πολιτικού συστήματος που το αποτελούμε όλοι, πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, ΜΜΕ, κοινωνικοί φορείς, και πολίτες.

Είναι ακραία κοινωνικά άδικο οι λειτουργοί του δημοσίου να επωμίζονται το ελάχιστο βάρος αυτής της χρεοκοπίας, την στιγμή που είναι το "δικό τους μαγαζί" που χρεοκοπεί, επομένως έχουν αμεσότερη και μεγαλύτερη συμμετοχή σ΄ αυτή την αποτυχία.

Και πέρα όμως από την ευθύνη τους, μέχρι την οικονομική κατάρρευση του κράτους είχαν μεγαλύτερο μερίδιο στις απολαβές της εποχής των "παχέων αγελάδων". Για ίδια προσόντα, ο μισθός στο ευρύτερο δημόσιο ήταν κατά μέσο όρο από 1,5 μέχρι και πάνω από 2 φορές μεγαλύτερος, για πολλά χρόνια πριν την κρίση, και συνεχίζει να είναι. Η δε αντίστοιχη εργασία, κατά μέσο όρο και πάλι, πολύ λιγότερο απαιτητική και, μέχρι σήμερα, απολύτως ασφαλής.

Η πολιτική αυτή επιλογή είναι λοιπόν τελείως λανθασμένη. Ακραία αναποτελεσματική οικονομικά και ακραία άδικη κοινωνικά. Η ακριβώς αντίθετη απ΄ αυτή που χρειάζεται και δικαιολογείται. Είναι απαραίτητο ν΄ αλλάξει άμεσα και δραματικά.

Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε επειγόντως ως κοινωνία είναι ν΄ αποφασίσουμε ότι θα στηρίξουμε τους ανέργους όσο καλύτερα μπορούμε, εντός των δυνατοτήτων της οικονομίας. Με κοινωνική αλληλεγγύη, δηλαδή με προτεραιότητα στους πιο αδύναμους οικονομικά. Να υπολογίσουμε πόσο μέρος του πλούτου που παράγουμε είμαστε σε θέση να διαθέτουμε ως κοινωνικό βοήθημα. Και να το παρέχουμε με διαφάνεια και κοινωνική δικαιοσύνη, δηλαδή ισότιμα σε όλους. Σε όλους όμως. Που σημαίνει, μετά την κατάργηση των προνομιακών Θέσεων Ανεργίας.

* Δημοσιεύτηκε στο Capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Δογματικός Συναγερμός

Όταν ο συνομιλητής σταματάει να επιχειρηματολογεί εναντίον της άποψής σου, και αρχίζει αντ' αυτού ν' αναλύει τους ψυχολογικούς λόγους για τους οποίους την έχεις.

ΥΓ. Ψυχολογική ανάλυση που βασίζεται στην υπόθεση ότι εσύ έχεις άδικο κι εκείνος δίκηο φυσικά.

Προφανώς Δογματισμός

Η αδυναμία διάκρισης μεταξύ του "μου είναι προφανές" και του "είναι προφανές" είναι δογματισμός.

Προφανώς.

Ιδεαλιστής

Αν δεν μου παραδώσετε τον κόσμο όπως "πρέπει" να είναι, δεν είστε καθόλου εντάξει.

Το παγόβουνο κι η ορχήστρα

Για όλους προβλέπεται ένα παγόβουνο στο τέλος.

Αυτό που παίζεται είναι αν θα υπάρχει ορχήστρα.

Κι αν θά' χει την δυνατότητα, αλλά και την ετοιμότητα και το κουράγιο, να συνεχίσει να παίζει μέχρι τελευταίας πνοής.

 

Ο Νόμος του Ισχυροτέρου και άλλοι Θεσμοί

Όλη η προσπάθεια του ανθρώπινου θεσμικού πολιτισμού είναι να ξεφύγουμε από τον "Νόμο του Ισχυροτέρου" προς ένα πεδίο όπου ο ανταγωνισμός ακολουθεί κανόνες που είναι ουδέτεροι. Δηλαδή ίδιοι για όλους. Δηλαδή δεν εξαρτώνται από το πρόσωπο για το οποίο εφαρμόζονται.

Έχει γίνει πρόοδος. Αισθητή πρόοδος από τότε που είμασταν πρωτόγονοι.

Ταυτόχρονα, είναι ζήτημα αν και οι πιο προοδευμένες κοινωνίες έχουν ξεπεράσει σε επιτυχία το 50%.

Αυτού που γίνεται, όχι του τέλειου.

Στην Ελλάδα είμαστε πολύ παρακάτω.

Πολύ όμως.

Κι όμως καλύτερα από τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν ζήσει. Κι από τους περισσότερους από τους ανθρώπους που ζουν.

Εκλογή μου στη ΚΕ της Δράσης

Η υποστήριξη της υποψηφιότητάς μου για την Κεντρική Επιτροπή της Δράσης, ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

Ευχαριστώ πολύ όλους, τα μέλη, τους συνέδρους, τους φίλους, ζωντανούς και διαδικτυακούς. Για την τιμή και την εμπιστοσύνη.

Αισθάνομαι χαρούμενος.

Και αγχωμένος.

ΥΓ. Αναλυτικά τα αποτελέσματα των εκλογών της ΚΕ.

Είμαι υποψήφιος για την Κεντρική Επιτροπή της Δράσης

Φίλοι μέλη της Δράσης και Σύνεδροι,

Ανακοινώνω κι εγώ με χαρά την υποψηφιότητά μου για την Κεντρική Επιτροπή της Δράσης.

Θέλω να ευχαριστήσω κι απ' αυτό το βήμα εκείνους που, σε ανύποπτο χρόνο, δημιούργησαν την Δράση. Κι εκείνους που, σε δύσκολους καιρούς, την κράτησαν και την κρατούν ζωντανή.

Ήμουν σ' αυτούς που μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευαν στην "εκ των ων ουκ άνευ" ενοποίηση του Μεταρρυθμιστικού Χώρου. Τώρα πιστεύω ότι η Δράση είναι "the only game in town". Συγχαρητήρια και ευχαριστίες ανήκουν γι' αυτό στον Πρόεδρο Αντύπα Καρίπογλου. 

Αν και έγινα μέλος πρόσφατα, η επαφή μου με την Δράση έχει ήδη κάποια ιστορία. Συμμετείχα ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές του Μαΐου 2012, στην Β' Αθηνών. Εμπειρίες απ' αυτή την ωραία περιπέτεια, που περιέχουν και σύντομο βιογραφικό, μπορείτε να βρείτε εδώ: http://goo.gl/7ytCE

Αυτό που θέλω να δω στο μέλλον της Δράσης είναι περισσότερη οργάνωση, αυτή που χρειάζεται το μεγάλο κόμμα που θέλουμε, και περισσότερη Δράση. Ακτιβιστική Δράση. Πολιτική και κοινωνική. Γι' αυτά θα εργαστώ αν επιλεγώ για την Κεντρική Επιτροπή.

Έχω αναλάβει ήδη πρωτοβουλίες ως προς την Πολιτική Δράση που υποστηρίζω. Έχω διατυπώσει και προωθώ όσο μπορώ τα "Δικαιώματα Φορολογουμένων" http://taxpayergr.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html, τόσο από το ιστολόγιο http://taxpayergr.blogspot.gr, όσο και από ομάδα του Facebook https://www.facebook.com/groups/TaxPayerGr.

Περισσότερα για μένα και το πώς σκέφτομαι μπορείτε να δείτε στο ιστολόγιό μου http://crispost.blogspot.gr/, στην FB σελίδα μου, https://www.facebook.com/Christos.D.Georgiadis, και στο twitter @crispost.

Τελικά νομίζω στην Δράση αυτό που κάνουμε δεν είναι άλλο από το κόμμα που μπορούμε να ψηφίσουμε. Γι' αυτό είμαι ευγνώμων και χαρούμενος.

Καλή επιτυχία στο συνέδριο και στα επόμενα δύσκολα βήματα της Δράσης.

Αντιπαράθεση εναντίον Πολέμου

Σε τι διαφέρουν μεταξύ τους η Αντιπαράθεση από τον Πόλεμο; Πώς Διακρίνονται;

Από το πρωτόκολλο. Και τον σεβασμό σ' αυτό.

Αντιπαράθεση είναι η σύγκρουση όπου υπάρχουν κοινά αποδεκτά πρωτόκολλα που, σε γενικές γραμμές τουλάχιστον, γίνονται σεβαστά. Και παίζουν ρόλο σημαντικό στην κρίση του ποιός είναι ο τελικός ο πραγματικός νικητής.

Κλασσικό παράδειγμα αντιπαραθέσεων οι αγώνες. Ειδικά σ' αυτούς το πρωτόκολλο είναι επιπλέον πολύ αυστηρό, σαφές και λεπτομερές.

Δεν είναι σε όλες τις συγκρούσεις τα πρωτόκολλα τόσο πλήρη, όσο στους αγώνες. Ούτε ενσωματώνουν τόσο τον σεβασμό. Ακόμα και στην δικονομία, αν και θα το θέλαμε, δεν είναι, γιατί υπάρχουν οι φωτογραφικές διατάξεις. Στην πραγματική ζωή οι αντιπαραθέσεις είναι πολύ πιο "ευρέως φάσματος". Οι αγώνες είναι ακριβώς δραστικά απλουστευμένες προσομοιώσεις του κοινωνικού ανταγωνισμού. Στην πολιτική τα πρωτόκολλα, όπως είναι φυσικό, είναι ακόμα πιο θολά κι από την δικονομία. Υπάρχουν όμως, και παίζουν ισχυρό ρόλο.

Τα πρωτόκολλα δεν είναι όλα το ίδιο κατάλληλα ως υπόβαθρα αντιπαραθέσεων που είναι παραγωγικές. Η απολυταρχία, για παράδειγμα, είναι ένα πρωτόκολλο. Είναι όμως η προσέγγιση "πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι". Οι συγκρούσεις λύνονται δια της ... εξαφάνισης. Απλώς απαγορεύονται. Όλες συνιστούν αμφισβήτηση του μονάρχη. Ως αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα των συγκρούσεων δεν είναι παραγωγικό. Με "φωτισμένο" μονάρχη, η απόλυτη μοναρχία πάει πολύ καλά και υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα. Τα μειονεκτήματα όμως του πρωτοκόλλου είναι πολλά και σημαντικά, κι αναπόφευκτα επικρατούν μακροπρόθεσμα. Το πρωτόκολλο της "πλειοψηφίας" είναι μια σπουδαία πρόοδος που προσπαθεί να αντικαταστήσει όλα τα πρωτόκολλα τύπου "ενός ανδρός αρχή" με άλλα καλύτερα από την πλευρά της παραγωγικότητας των συγκρούσεων.

Είναι μεγάλη και διαρκής η προσπάθεια των κοινωνιών να δημιουργήσουν "παραγωγικά" πρωτόκολλα αντιπαράθεσης, να τα επινοήσουν, να τα εγκαταστήσουν και να τα ενσωματώσουν. Ο βαθμός επιτυχίας τους είναι κι αυτός πολύ "ευρέως φάσματος". Τολμώ να πω, συμφωνώντας με προλαλήσαντες, ότι ο βαθμός επιτυχίας σ' αυτό τον τομέα είναι ο πιο ισχυρός δείκτης της γενικότερης ευημερίας μιας κοινωνίας. Ισχυρότερος ακόμα κι από την πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικές πηγές. Παράδειγμα χτυπητό οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Μα και, στον αντίποδα, οι βορειοευρωπαϊκές.

Κι έχουν τα πετυχημένα πρωτόκολλα των αντιπαραθέσεων, ως κύριο στοιχείο, την ενσωμάτωση του σεβασμού. Δηλαδή αναγνωρίζουν πλήρως την απόλυτη ισοτιμία της συμμετοχής όλων. Δεν είναι ότι δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των συμμετεχόντων. Κάνουν! Χρυσό μετάλλιο ένας μόνο παίρνει σε κάθε αγώνα 100 μέτρων. Στα πρωτόκολλα σεβασμού, η διάκριση γίνεται με βάση την αντιπαράθεση. Ως αποτέλεσμά της. Όχι πριν απ' αυτήν. Όχι στην συμμετοχή.

Πόλεμος, υπ' αυτό το πρίσμα, είναι η σύγκρουση χωρίς πρωτόκολλο. Το μόνο κριτήριο στις επιλογές είναι η βελτιστοποίηση της πιθανότητας νίκης. Ισοδύναμα, είναι οι συγκρούσεις όπου το πρωτόκολλο είναι "όλα επιτρέπονται". Δεν υπάρχει κανένας ηθμός ως προς τα μέσα. Κανένας σεβασμός. Καμμία απόπειρα γι' αυτό που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν "level field", δηλαδή ίσους όρους συμμετοχής. Δεν είναι απόπειρα εντοπισμού του βέλτιστου με την οποιαδήποτε ειδική έννοια κάθε φορά (στο τρέξιμο, στην πειθώ, στα μαθηματικά, στην μουσική, στις κοινωνικές σχέσεις, στην ηγεσία.). Είναι απόπειρα πλήρους επιβολής. Σε όλα. Αποκαλείται και "ο νόμος του ισχυροτέρου", εύστοχα. Όχι του πιο δυνατού στο πάλεμα. Ούτε του πιο δυνατού στο σκάκι. Του πιο δυνατού τελεία.

Όλα τ' άλλα πρωτόκολλα, είναι αναγκαστικά πρωτόκολλα "σεβασμού", άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο. Ο σεβασμός είναι αυτό που στέκεται μεταξύ της αντιπαράθεσης και του πολέμου. Το μόνο. Η απάντηση επομένως στο ερώτημα πώς διακρίνεται η αντιπαράθεση από τον πόλεμο είναι: Μια σύγκρουση είναι αντιπαράθεση αν έχει ως υπόβαθρο τον σεβασμό σε πρωτόκολλο σεβασμού. Αλλιώς είναι πόλεμος.

Είναι σαφές ότι το κενό πρωτόκολλο, το πρωτόκολλο του πολέμου, είναι και το θεμελιώδες. Αν δεν ακολουθώ κανένα πρωτόκολλο, τότε, θέλω δεν θέλω, ακολουθώ αυτό. Το πρόβλημά του είναι, βέβαια, ότι συνηθέστατα αν όχι και πάντα, είναι καταστροφικό πρωτόκολλο. Πολύ έντονα καταστροφικό. 

Γι' αυτό εν τέλει, θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι, το σύνολο του θεσμικού πολιτισμού είναι η προσπάθειά μας του ανθρώπινου είδους, να μετασχηματίσει τις συγκρούσεις, από πολέμους σε αντιπαραθέσεις. Να ξεφύγει από το θεμελιώδες πρωτόκολλο της πλήρους υπερίσχυσης, και να υιοθετήσει πρωτόκολλα σεβασμού.

Τολμώ επίσης να ισχυριστώ ότι η προσπάθεια αποδίδει. Αργά μα σταθερά. Σταθερά αν και αργά. 

Keep going.

Συγκρίσεις ουσίας

- Ο άντρας μου την έχει μεγαλύτερη.
- Ναι αλλά εγώ είμαι κατά του γάμου!

Εσωκομματική Δημοκρατία

Η δημοκρατικότητα ενός κόμματος δεν κρίνεται από τις συλλογικές του διαδικασίες. Όλα τα κόμματα διακηρύσσουν πως έχουν.

Κρίνεται από το ήθος με το οποίο τηρούνται. Πολλά τις έχουν μόνο κατ' επίφαση.

Ακόμα περισσότερο κρίνεται από το "μετά", δηλαδή από τον βαθμό διατήρησης της συλλογικότητας και της καλής πίστης, μέσα στην δίνη και τους τριγμούς του εσωκομματικού ανταγωνισμού. Ελάχιστα την καταφέρνουν στην βαθειά της ουσία.

Που είναι η πραγματική δημοκρατικότητα.

Ουτοπία

Έχω δυσάρεστα νέα για τους απανταχού ιδεαλιστές:

Το έργο δημιουργίας του τέλειου κόσμου δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ποτέ. Χειρότερα. Δεν πρόκειται καν να ξεκινήσει. "Κολλάει" αναπόφευκτα την στιγμή που η σύλληψη του πρώτου τελειομανή αποδεικνύεται ότι δεν είναι ταυτόσημη με του δεύτερου.

Εντάξει, αφού επιμένετε όλοι, δέχομαι να γίνω σύνεδρος της Δράσης

Οι φίλοι που με παρακολουθούν κάπως συστηματικά, θα ξέρουν ήδη οι περισσότεροι ότι, προκειμένου για την σωτηρία της χώρας, δέχτηκα να κάνω αυτή την υπέρβαση και να είμαι ανεξάρτητος υποψήφιος της Δράσης στις εκλογές του περσινού Μαΐου.

Μετά συνέβη κάτι που με εξέπληξε φοβερά. Η ανωτέρω τρομερή υπέρβασή μου, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, αποδείχθηκε πέραν πάσας προσδοκίας ανεπαρκής. Παρά αυτήν, η "σωτηρία της χώρας" δεν επιτεύχθηκε και εκκρεμεί ακόμα και τώρα που μιλάμε!

Χρειάστηκε να περάσω μια δύσκολη περίοδο ενδοσκόπησης για να ξεπεράσω το συνεπακόλουθο σοκ. Κατόπιν εμβριθούς και βαθειάς σκέψης κατέληξα ότι δεν αρκεί να είμαι υποψήφιος εφ' άπαξ. Χρειάζονται, αλλοίμονο, πρόσθετες υπερβάσεις. Κι έτσι αποφάσισα να γίνω μέλος της Δράσης, να ζητήσω υποστήριξη από φίλους για να συμμετάσχω στο επικείμενο συνέδριό της ως σύνεδρος, και να επιδιώξω και την εκλογή μου στα όργανά της.

Σκέφτηκα μετά να καλέσω τους φίλους που θα ήθελαν να με υποστηρίξουν σ' αυτό, να με ενημερώσουν. 

Μετά το ξανασκέφτηκα καλύτερα. Κι αν ξαφνικά κατακλυζόμουν από χιλιάδες μηνύματα υποστήριξης, τι θα έκανα; Ήμουν προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω αυτό το βουνό από εκκλήσεις, αυτόν τον διαχειριστικό εφιάλτη; Μπορούσα να διαθέσω τις εκατοντάδες ώρες που χρειάζονται για να ανταποκριθώ στο μέγεθος και την θέρμη τόσης υποστήριξης;

Ως μαθηματικός, αποφάσισα να διαχειριστώ επιστημονικά αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο και να τον αναλύσω ψυχρά και μαθηματικά. Έχουμε και λέμε:

1. Παίρνουμε το σύνολο των φίλων μου στο FB και των followers στο twitter.
2. Αφαιρούμε αυτούς που είναι κοινοί και στα δύο.
3. Απ' το υπόλοιπο αφαιρούμε εκείνους που δεν ... με ξέρουν καθόλου. 
4. Αφαιρούμε εκείνους που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για πολιτική.
5. Αφαιρούμε εκείνους που όταν ακούν Δράση ο νους τους πάει σε ταινία του Τσακ Νόρρις.
6. Αφαιρούμε τους φίλους που ανήκουν σε αντίπαλους πολιτικούς χώρους και με παρακολουθούν μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση να με κοντράρουν.
7. Αφαιρούμε εκείνους που δεν θα με υποστήριζαν που να καταστραφεί ο κόσμος.
8. Απ' αυτό αφαιρούμε τους φίλους που ανήκουν στην Δράση και θα υποστηρίξουν τον εαυτό τους για σύνεδρο.
9. Μείον τους φίλους που ανήκουν ήδη στην Δράση και θα υποστηρίξουν κάποιον άλλον καταλληλότερο ή στενότερο φίλο τους. 
10. Αφαιρούμε τους φίλους που ανήκουν σε κάποιον φίλα προσκείμενο μεταρρυθμιστικό πολιτικό χώρο (ΦΙΣΥ, ΔΗΞΑΝ, Δυναμική Ελλάδα, Ενωμένη Ελλάδα κλπ.) που δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν. 
11. Αφαιρούμε εκείνους που θα γράφονταν, αλλά για να υποστηρίξουν άλλον.
12. Αφαιρούμε εκείνους που θα με υποστήριζαν, αν δεν χρειαζόταν να γραφτούν ως μέλη της Δράσης.
13. Απ' το υπόλοιπο αφαιρούμε εκείνους που θα γράφονταν μέλη για να με υποστηρίξουν, αλλά κρίνουν τα €10 που χρειάζεται να διαθέσουν υπερβολικά πολλά, για το ανταλλαγμα της εκπροσώπησής τους από μένα.
14. Μείον εκείνους που λείπουν ήδη διακοπές και δεν θα ασχοληθούν με τίποτα που δεν σχετίζεται με Πασχαλινές Διακοπές, μέχρι την τελική προθεσμία εγγραφής στις 4 Μαΐου.
15. Αφαιρούμε εκείνους τους λίγους που ήδη έχουν δεσμευτεί να με υποστηρίξουν. 
16. Κάνουμε τέλος, άκρως επιστημονικά, την σχετική διόρθωση για εκείνους που δεν θα με υποστηρίξουν για περισσότερους από έναν από τους παραπάνω λόγους ταυτόχρονα.

Το τελικό συμπέρασμα της παραπάνω ενδελεχούς ανάλυσης είναι νομίζω εύλογο:

Εσύ μοναδικέ και μονάκριβε, πολύτιμε φίλε μου που με παρακολουθείς στενά καιρό, και δεν έχεις ριζική, πλήρως κατασταλαγμένη, αιτιολογημένη και τεκμηριωμένη αντίρρηση να εγγραφείς μέλος της Δράσης για να με υποστηρίξεις ως σύνεδρο, κάνε οπωσδήποτε το εξής:

Ρίξε ένα γνήσιο νόμισμα δέκα φορές. Αν έρθει περισσότερες από 8 φορές κορώνα, βιάσου να εγγραφείς ηλεκτρονικά μέλος της Δράσης πριν το μετανοιώσεις! Μετά ενημέρωσέ με ότι θέλεις να με υποστηρίξεις για σύνεδρο.

Δεσμεύομαι να σου απαντήσω άμεσα ...

ΥΓ.
1. Στοιχεία μου για ειδοποίηση από σένα τον κατά 20% υποστηρικτή μου, επάνω αριστερά στην αρχική σελίδα του παρόντος ιστολογίου, στο "Καλωσήρθατε :-)".
2. Όποιοι ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ωραία περιπέτεια της υποψηφιότητάς μου, μπορούν να ρίξουν μια ματιά εδώ.

Προς τους απανταχού τρομοκράτες

Άσχετα από την ακραία ιδεολογική επένδυση με την οποία καλύπτετε τις ακραία αντικοινωνικές σας πράξεις, μην σας περνάει από το μυαλό ότι μας ξεγελάτε έστω και για ένα δευτερόλεπτο.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό που σας διεγείρει δεν είναι κάποια ιδεολογία. Ό,τι κι αν λέτε, δεν ενδιαφέρεστε να "σώσετε τον κόσμο", ούτε καν για κάποιον τελείως πλανημένο λόγο. Καταλαβαίνουμε ότι το πραγματικό βαθύτερο κίνητρό σας είναι η διεστραμμένη ηδονή που κερδίζετε όταν, έστω και στιγμιαία, παίζετε τον θεό. Με τις ζωές των άλλων.

Δεν μας εκπλήσσει που επιλέγετε τον καταστροφικό τρόπο για να το κάνετε. Καθόλου. Αντιλαμβανόμαστε ότι ενδιαφέρεστε μόνο για το αποτέλεσμα στον ψυχισμό σας, κι όχι για άλλους ανθρώπους, έστω κι αυτούς που θεωρείτε δικούς σας, ούτε για το κοινωνικό σύνολο, έστω αυτό στο οποίο θεωρείτε ότι ανήκετε.

Το βρίσκουμε επομένως φυσικό που επιλέγετε να παίξετε έναν θεό-τιμωρό αντί θεό-ευεργέτη. Απλούστατα είναι απείρως ευκολότερο. Οδύνη και δυστυχία προωθείται στην τύχη με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από χαρά και ευτυχία, που είναι αναγκαστικά εστιασμένες με κόπο.

Ξέρουμε ότι αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που προσδιορίζει τα μέσα σας. Οι βόμβες είναι ιδανικά εργαλεία για τους σκοπούς σας. Πολύ προτιμότερες από τα νυστέρια. Σαν αυτά που πάντα επιστρατεύονται ενάντια στις βόμβες που "φυτεύετε" και τα φοβερά τους αποτελέσματα. 

Τέλος, μην νομίζετε ότι το μαρτύριο και ο πόνος που επίτηδες μας προκαλείτε, μας εμποδίζουν να νοιώσουμε ότι κι εσείς αισθάνεστε πόνο και μαρτύριο. Ότι καταφεύγετε στο να αφαιρείτε τον έλεγχο από τις ζωές άλλων επειδή αισθάνεστε οι ίδιοι αδύναμοι να ελέγξετε τις δικές σας ζωές με οποιονδήποτε σημαντικό τρόπο.

Προσέξτε καλά. Την ίδια στιγμή που λυπόμαστε για την δυστυχία σας, δηλαδή όποιοι έχουμε την τύχη να μας έχουν επηρεάσει οι φοβερές πράξεις σας σχετικά λιγότερο, αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι είστε οι χειρότεροι εχθροί μας.

Σας προειδοποιήσαμε.

ΥΓ. Με αφορμή τις χθεσινές Εκρήξεις στον Μαραθώνιο της Βοστώνης

Τo all terrorists

Ιrrespective of the extreme ideological cloak which you cover your extremely antisocial actions with, don't think for a minute that you are fooling us for a second. 

We are keenly aware that what excites you is not any ideology. Whatever your claims, you are not interested in "saving the world", not even for a completely misguided reason. We understand that your actual deep motive is the perverse pleasure of, albeit for an instance, "playing god". With other people's lives. 

We are not surprised that you choose the catastrophic way of doing so. Not at all. We realise that you are interested in the result only to your own psyche, neither to other human beings, even the ones you consider your fellows, nor to society at large, even the part of it you consider your own.

We consider it, therefore, only natural that you choose to play a castigator god rather than a benefactor one. It simply is immensely easier. Random distress and misfortune can be advanced with much less effort than joy and happiness which cannot be but painstakingly focused.

We know it is this very reason that dictates your "savior's toolkit". Bombs are ideal tools for your purposes. Much preferable than scalpels. Like the ones that are invariably summoned against the bombs that you plant and their horrible effects.

Finally, don't think that the agony and pain you deliberately cause to us, prevent us from feeling that you are in agony and pain yourselves. That you resort to taking control off of the lives of others, because you feel utterly unable to take any meaningful control of your own.

Beware. While we may feel for your own misery, that is those of us who are lucky enough to remain relatively unaffected by your terrible actions, we also know all too well that you are our worst enemies. 

You have been warned.

PS. Triggered by yesterday's Boston Marathon Bombings.

Να κάνω ό,τι θέλω

Να κάνω ό,τι θέλω είναι ελευθερία.

Να κάνω ό,τι θέλω είναι αυθαιρεσία.

Να κάνω ό,τι θέλω είναι ωριμότητα.

 

 

Ο καπνός και η φωτιά

"Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά" είναι ένα πολύ χρήσιμο ρητό.

Ειδικά για τους κάθε λογής συκοφάντες, προκατειλημμένους και παπαγάλους.

Η παρεξήγηση της Ελευθερίας

Η ελευθερία να κάνω αυτό που θέλω δεν το εγγυάται.

Αντίθετα με καθιστά υπεύθυνο.

 

Μ' εναλλακτική διατύπωση, κατά το ρητό της εικόνας:

Να κάνω αυτό που θέλω είναι ελευθερία.

Να κάνω αυτό που θέλω είναι ωριμότητα.  

 

 

Το μέλλον του €

Ομολογουμένως, κάπως βαρειά τις περνάει τις παιδικές ασθένειες το €. 

Στοιχηματίζω όμως ότι σε πέντε χρόνια από σήμερα, θα σκεφτόμαστε ότι το βοήθησαν να γίνει πολύ ανθεκτικό σε μολύνσεις.

Σε € φυσικά. :-)

Εκβιαστής

Εκβιαστής δεν είναι αυτός που ζητάει ανταλλάγματα που δεν θέλω να δώσω για να με βοηθήσει να λύσω πρόβλημα που έχω.

Είναι εκείνος που δημιουργεί πρόβλημα που δεν έχω για να πάρει ανταλλάγματα που δεν θέλω να δώσω ώστε να άρει το πρόβλημα που δημιουργεί.

Το πρόβλημα με την περηφάνεια

Αυτό που η περηφάνεια μου με συμβουλεύει να κάνω, συχνά δεν είναι αυτό που χρειάζεται να κάνω για να είμαι δικαιολογημένα περήφανος.

Θηλυκιά

Κι όταν ακόμα η ομορφιά σου
ξέχειλα γέμιζε τα μάτια
μέχρι επάνω
που λες τα δάκρυα κι αυτά
θέλαν να τρέξουν να σε δούνε
κορίτσι πώς δεν ήξερες
κορίτσι τι σημαίνει;

Θυμάστε κάποτε;

Θυμάστε κάποτε που δεν ψήφιζαν οι γυναίκες; Που μόνο Ορθόδοξοι γίνονταν Δημόσιοι Υπάλληλοι; Που απαγορευόταν η έκτρωση; Που η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα; Που οι γυναίκες έπαιρναν το όνομα του συζύγου; Που τα θρησκευτικά ήταν υποχρεωτικά; Που δεν υπήρχε πολιτικός γάμος; Που οι μετανάστες δεν μπορούσαν να σηκώσουν την σημαία; Που η ταυτότητα έγραφε το θρήσκευμα; Που για να πάρεις διαζύγιο χρειαζόταν δικαστήριο; Που δεν παντρεύονταν οι ομοφυλόφιλοι; Που δεν επιτρεπόταν να καίγονται οι νεκροί; Πού οι αίθουσες στα δημόσια σχολεία είχαν εικόνισμα; Που δεν διδασκόταν η Θεωρία της Εξέλιξης στα σχολεία; Που απαγορευόταν ο προσηλυτισμός; Που χτυπούσαν καμπάνες μέσα στις πόλεις; Που δεν υπήρχε σεξουαλική αγωγή; Που οι ιερείς ήταν δημόσιοι υπάλληλοι; Που οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούσαν να υιοθετήσουν;

Θυμάστε;

Το διανοείστε πόσο πίσω είμασταν κάποτε;

ΥΓ. Με αφορμή άρθρο του Spiegel για τον δημόσιο διάλογο στην Γερμανία σχετικά με το δικαίωμα ομοφυλόφιλων στην υιοθεσία.

Το Επιστημονικό Σύμβολο της Πίστεως

V. 1.07

1. 1. Πιστεύω σε μία πραγματικότητα
   2. προσβάσιμη
   3. αντικειμενική
   4. και δυναμική,
   5. και σε καμία άλλη αυθεντία.
2. 1. Και στην ύπαρξη άχρονων συμμετριών
   2. που είναι περιορισμοί στις δυνατές μεταβολές της
   3. και αποτελούν την μόνη βάση
   4. για κάποιο έλεγχό της
   5. μέσω συνειδητών πράξεων
   6. περιλαμβανομένων των προβλέψεων.
3. 1. Πιστεύω ότι η απόκτηση των μέσων
   2. για τον έλεγχο της πραγματικότητας
   3. είναι σημαντικός σκοπός
   4. την προώθηση του οποίου
   5. επιλέγω ως προσωπικό μου στόχο.
4. 1. Πιστεύω ότι ο ορθολογισμός
   2. είναι η αντανάκλαση
   3. μίας από τις θεμελιωδέστερες συμμετρίες.
5. 1. Πιστεύω ότι η δυνατότητα ευφυών όντων
   2. για έλεγχο
   3. μπορεί να ενισχύεται από εργαλεία
   4. τα οποία είναι δικές τους κατασκευές
   5. που αξιοποιούν τις συμμετρίες
   6. για να επιτυγχάνουν συγκεκριμένους στόχους.
6. 1. Πιστεύω σε τεκμήρια
   2. που είναι καταγραφές
   3. των μεταβολών της πραγματικότητας,
   4. προσβάσιμες μόνο από τις αισθήσεις
   5. όπως ενισχύονται και γίνονται αντικειμενικότερες
   6. από εργαλεία παρατήρησης, μέτρησης
   7. και καταγραφής.
   8. Τα τεκμήρια αποκαλύπτουν τις συμμετρίες
   9. μέσω των επαναλαμβανόμενων σχεδίων τους
   10. που είναι προσβάσιμα,
   11. τουλάχιστον εν μέρει,
   12. στην ευφυΐα
   13. που περιλαμβάνει και το ανθρώπινο μυαλό.
7. 1. Και στην φαντασία και την διαίσθηση
   2. που συνεισφέρουν διαψεύσιμες υποθέσεις
   3. σχετικά με τις συμμετρίες
   4. φωτίζοντας έτσι με καινούριους τρόπους
   5. τα υπάρχοντα τεκμήρια
   6. και καθοδηγώντας την αναζήτηση καινούριων.
8. 1. Και στην μεγάλη χρησιμότητα
   2. της στοχευμένης απόκτησης πρόσθετων τεκμηρίων
   3. για την διαφώτηση των σχετικών σχεδίων
   4. και τον έλεγχο των αντίστοιχων υποθέσεων,
   5. ή ακόμα και στην απόκτησή τους από μένα
   6. μέσω της πρόκλησης ελεγχόμενων μεταβολών
   7. σχετικών με τις υπό εξέταση αναλλοίωτες.
9. 1. Πιστεύω στην ανάγκη σαφούς διάκρισης
   2. μεταξύ των εκτιμήσεών μου για τις συμμετρίες
   3. και των ίδιων των πραγματικών συμμετριών,
   4. και στην αναπόφευκτη αδυναμία μου
   5. να επιβεβαιώσω ότι τα δύο ταυτίζονται
   6. ανεξάρτητα από το πλήθος των διαθέσιμων τεκμηρίων,
   7. αλλά και στον υποκειμενισμό
   8. ως τον κύριο λόγο
   9. που η διάκριση αυτή συχνά θολώνει.
10. 1. Και στην ανάγκη επομένως,
    2. συνεχούς, επιμελούς κι ελεύθερης αναζήτησης
    3. ασυμφωνιών μεταξύ των δύο,
    4. με χρήση όλων των διαθέσιμων ηθικά αποδεκτών τρόπων και εργαλείων
    5. από οποιονδήποτε ενδιαφέρεται,
    6. και οπωσδήποτε
    7. μέσω της ανταγωνιστικής σύμπραξης
    8. πολλών ειδικών με τα αναγκαία προσόντα.
11. 1. Εν τέλει πιστεύω ότι
    2. η διαρκής βελτίωση
    3. των μέσων ελέγχου
    4. συνιστά την μέγιστη προτεραιότητά μου
    5. και ασφαλώς μεγαλύτερη από κάθε άλλη υπόθεση
    6. ακόμα κι αν περιλαμβάνεται
    7. στο παρόν κείμενο.
       
       
       

       

       
       
       
       

       Το ίδιο κείμενο στα Αγγλικά με διευκρινιστικά σχόλια, εδώ.