Περιορισμοί, καταπίεση & βία

"Βία" δεν σημαίνει τα προβλήματα και τους περιορισμούς γενικώς και αορίστως. Ούτε καν την καταπίεση γενικώς και αορίστως. Σημαίνει κάτι πολύ ειδικότερο και πολύ πιο συγκεκριμένο.

Υπάρχουν περιορισμοί που όχι μόνο δεν είναι βία, δεν είναι καν καταπίεση. Είναι οργάνωση (π.χ. ο ΚΟΚ).

Και υπάρχει καταπίεση που δεν είναι βία (π.χ. υπερβολικά απαιτητικός εργοδότης).

Η "βία" ως όρος είναι πολύ χρήσιμος ακριβώς γιατί σε φιλελεύθερα καθεστώτα μπορεί να καταδικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς διευκρινίσεις, με ελάχιστες συγκεκριμένες εξαιρέσεις (νόμιμη άμυνα & θεσμισμένη κρατική βία). 

Η ταύτιση των αρνητικών περιορισμών και της καταπίεσης γενικά, με την ειδική περίπτωσή τους της βίας, δυσκολεύει εντονότατα την αποτελεσματική αντιμετώπισή της. Άλλωστε γενικώς τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με Διάκριση όχι με θολούρα. Η οποία θολούρα εξυπηρετεί, επομένως, την αντίδραση σε κάθε λύση εκείνων που επωφελούνται από την ύπαρξη των προβλημάτων κι επιδιώκουν την διατήρηση του status quo.

ΥΓ. 

1. Κάποιος συνομιλητής μου στο twitter έφτασε να ισχυριστεί ότι βία είναι οτιδήποτε προκαλεί πόνο, ακόμα και οι αρρώστιες και τα φυσικά φαινόμενα, όπως ένας κεραυνός που χτυπάει κάποιον άνθρωπο. Στο οποίο απαντώ: "βία στην βία της καταιγίδας!".

2. Ο ορισμός της βίας από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (τονισμός δικός μου):

Violence is the intentional use of physical force or power, threatened or actual, against oneself, another person, or against a group or community, which either results in or has a high likelihood of resulting in injury, death, psychological harm, maldevelopment, or deprivation.

3. Όχι, η φτώχεια δεν είναι βία. Πρόβλημα είναι και μεγάλο. Βία, όχι! Το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται φτώχεια δεν προσφέρεται για λύση με την ίδιες προσεγγίσεις που χρειάζονται για το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται βία.