Θρησκεία η επικρατούσα ... του σεβασμού

Πού πήγα πάλι και την θυμήθηκα την μάχη των ταυτοτήτων; Το θέμα είναι λήξαν και κανείς δεν το έχει θέσει με αξιώσεις στον δημόσιο διάλογο εδώ και χρόνια. Πώς μου ήρθε πάλι ξαφνικά;

Γνωστοποιήθηκε σήμερα ότι το σχέδιο για αποτεφρωτήριο νεκρών στο Μαρκόπουλο ναυάγησε.

Ο στόχος της ανάρτησης δεν είναι βέβαια για να θυμίσει ότι η αποτέφρωση των νεκρών είναι άλλη μία μάχη στον ίδιο πόλεμο με τις ταυτότητες. Αυτό νομίζω είναι προφανές σε όλους. Όπως μάχες στον ίδιο πόλεμο προφανώς είναι, για να θυμίσω κάποια θέματα ατάκτως ερριμμένα, ο θρησκευτικός όρκος, ο γάμος των ομοφυλόφιλων, τα θρησκευτικά στα σχολεία ο στόχος τους και η διαδικασία απαλλαγής απ' αυτά, τα εικονίσματα στα δημόσια κτήρια ειδικά δε στα σχολεία, το χτύπημα της καμπάνας σε αστικές περιοχές, οι πολεοδομικές δικαιοδοσίες της εκκλησίας, το τζαμί στην Αθήνα κλπ.

Αν δεν ήταν αυτός ο στόχος μου λοιπόν, τότε ποιός ήταν;

Διάβασα στο άρθρο του συνδέσμου παραπάνω το εξής:
'
...Κατά τη συζήτηση ο δήμαρχος, Σωτήρης Μεθενίτης, επανέλαβε την αρχική πρόταση, με μόνη αλλαγή τη χωροθέτηση του Αποτεφρωτηρίου, πλησίον του Βιομηχανικού Πάρκου (ΒΙΠΑ) Μαρκοπούλου, στα σύνορα με τα Καλύβια. 

Όπως διευκρίνισε, η νέα χωροθέτηση αποφασίστηκε έπειτα από τις ενστάσεις που εξέφρασε το σώμα των πιστών, μη επιθυμώντας τη γειτνίαση του Αποτεφρωτηρίου με το Δημοτικό Κοιμητήριο, καθώς θεώρησαν ότι «έτσι εξισώνεται η αποτέφρωση με τη χριστιανική ταφή»

'.

"...έτσι εξισώνεται η αποτέφρωση με την χριστιανική ταφή"! Το σώμα των πιστών διεκδικεί την (με ποιά άραγε έννοια;) συμβολική αλλά και πρακτική "υπεροχή" της ορθόδοξης χριστιανικής ταφής! Μ' αυτή την αφορμή θυμήθηκα και πάλι τις ταυτότητες.

Στην αντιπαράθεση των ταυτοτήτων, τα σχετικά επιχειρήματα είχαν επικεντρωθεί, και πολύ σωστά, στην ιδιωτικότητα και στα προσωπικά στοιχεία. Η Εκκλησία και οι υποστηρικτές της είχαν επιχειρήσει να παρακάμψουν το εμπόδιο αυτό, προβάλλοντας την εθελοντική αναγραφή του θρησκεύματος. Αυτό βέβαια αποκρούστηκε με το επιχείρημα ότι η Εκκλησία δεν έχει καμία βάση να υποδείξει στην πολιτεία ποιά στοιχεία χρειάζεται και πώς θα σχεδιάσει ένα δικό της επίσημο έγγραφο, ούτε κι όταν δεν είναι υποχρεωτικό. Σωστά, αλλά γιατί;

Είχε χαθεί τότε η ευκαιρία, μέσα στην ανταλλαγή των νομικών επιχειρημάτων, να υποδειχθεί στην Εκκλησία ο κύριος λόγος γιατί δεν έχει καμία βάση γι' αυτό που ζητούσε. Κι ο λόγος ο πιο ουσιαστικός είναι ο σεβασμός. Ο σεβασμός της ισοτιμίας όλων των πολιτών.

Αν ήταν αποδεκτό πολίτες ή ομάδες πολιτών, ακόμα και θεσμοθετημένες όπως η Εκκλησία, να υποδεικνύουν στην πολιτεία πώς θα σχεδιάσει τα κρατικά έγγραφα, γιατί η Εκκλησία θα είχε προτεραιότητα έναντι άλλων τέτοιων ομάδων; Γιατί μπορεί η Εκκλησία να υποδείξει ένα πρόσθετο πεδίο στις ταυτότητες, έστω και προαιρετικό, το θρήσκευμα, και όχι τα κόμματα τον πολιτικό προσανατολισμό, ή ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς την ποδοσφαιρική ομάδα της προτίμησης του πολίτη; Γιατί είναι η Εκκλησία εκείνη που θα επιλέξει, ακόμα και για τους μη πιστούς, ποιά πληροφορία είναι η σημαντικότερη στον αυτο-προσδιορισμό τους; Η Εκκλησία και οι πιστοί της, εξακολουθούν να ζουν στην πλάνη ότι η υπεροχή της είναι αυταπόδεικτη και πέραν αμφισβήτησης. Γιατί; Επειδή, με την γνωστή δογματική αυτοαναφορά της, την διεκδικεί, επειδή την επικαλείται επειδή την πιστεύει η ίδια.

Όχι μόνο γι' αυτό, ίσως αντιλέξει κάποιος. Υπάρχει και ουσιώδης λόγος, ότι οι πιστοί της είναι πολλοί. Είναι πλειοψηφία. Ναι, αλλά αν ήταν οι ποδοσφαιρόφιλοι πλειοψηφία (που είναι!), θα δεχόταν η Εκκλησία να υπάρχει πεδίο στις ταυτότητες "Άθλημα που προτιμώ", κι ας ήταν προαιρετική η συμπλήρωσή του; Σαφώς και όχι. Η στάση της εκκλησίας συνιστούσε επομένως έλλειμμα σημαντικό σεβασμού της ισοτιμίας όλων των πολιτών, πιστών και μη πιστών.

Ως αποτέλεσμα αυτής της παράληψης στην διαμάχη των ταυτοτήτων, το 'σώμα των πιστών', εξακολουθεί να είναι τελείως τυφλό σ' αυτό που αποκαλούμε 'σεβασμό του διαφορετικού' ή 'σεβασμό των μειονοτήτων'. Νομίζουν οι πιστοί, στην καλύτερη περίπτωση, ότι αρκεί για τον σεβασμό αυτό να μην απαγορεύεται στις μειονότητες να πιστεύουν σε κάτι άλλο. Εμμένουν όμως στην έλλειψη σεβασμού που εκφράζεται ως: "μπορείς αν θέλεις να αφήσεις κενό το πεδίο που απαιτώ να προστεθεί στο έντυπο της ταυτότητάς σου εγώ!". Και μάλιστα θεωρώντας ταυτόχρονα ότι σέβονται! Είναι πολλοί οι πιστοί που σέβονται αρκετά τους συνανθρώπους τους για να τους "επιτρέπουν" να πιστεύουν σε άλλη θρησκεία και να μην θέλουν να την γράψουν στην ταυτότητά τους. Δυστυχώς είναι πολλοί επίσης εκείνοι που δεν "επιτρέπουν" στους συνανθρώπους τους να αυτοπροσδιορίζονται από άλλο στοιχείο και όχι την θρησκεία. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου έκανε ένας φανατικός Ολυμπιακός που δήλωνε σοβαρά στην τηλεόραση: "Ο Ολυμπιακός είναι θεός!". Συμφωνώ μαζί του; Καθόλου! Ο πραγματικός όμως σεβασμός εκφράζεται ως: "αν μπορώ να ζητώ κάποιο πεδίο της επιλογής μου εγώ, ως αυτοπροσδιοριστικό, τότε μπορείς να ζητάς κάποιο άλλο πεδίο της επιλογής σου κι εσύ".

Αυτό ήταν που μου θύμισε το παραπάνω συμβάν με το αποτεφρωτήριο νεκρών. Γιατί κάτι αντίστοιχο λέει 'το σώμα των πιστών' και πάλι: "Μπορείτε να καίτε τους νεκρούς σας, αν θέλετε, όχι όμως και να θεωρείται ισότιμο με τον δικό μας ανώτερο τρόπο!".

Χρειάζεται επιτέλους κάποιος να επιμείνει να καταλάβουν το σημαντικότατο και ουσιώδες λάθος τους. Πέραν του να μην απαγορεύεται να είναι διαφορετικά, ο σεβασμός στα μέλη των μειονοτήτων σημαίνει να θεωρούνται ισότιμα στην διαφορετικότητά τους, όποια κι αν είναι αυτή, αρκεί να μην προβάλλει εμπόδια στην ισοτιμία εκείνων που διαφέρουν με ... διαφορετικό τρόπο. Αν η εκκλησία 'δικαιούται' να υποδείξει ένα προαιρετικό πεδίο στις ταυτότητες, τότε ομοίως κι άλλες ομάδες θα το 'δικαιούντο'. Να λοιπόν ο πιο ουσιώδης λόγος για τον οποίο καμία δεν το δικαιούται. Κι αυτό δεν είναι ζήτημα που λύνεται με προσφυγή στην πλειοψηφία που ικανοποιεί μεν τους περισσότερους αλλά καταπιέζει όλους τους άλλους. Είναι ζήτημα που, στις ανοιχτές φιλελεύθερες κοινωνίες, λύνεται με σεβασμό της ισοτιμίας όλων. Λύνεται με το "κάνε εσύ το δικό σου χωρίς να εμποδίζεις εμένα να κάνω κι εγώ το δικό μου χωρίς να εμποδίζω εσένα.". Αν θέλει ταυτότητες με θρήσκευμα, η Εκκλησία ας εκδώσει τις δικές της. Κι ο Ολυμπιακός ας εκδώσει τις δικές του ταυτότητες με την ποδοσφαιρική ομάδα. Και τα κόμματα τις δικές τους κομματικές ταυτότητες. Απλό! Και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Όλοι όμως; Χμμμ...., όχι όλοι. Μόνο εκείνοι που έχουν πραγματικά σεβασμό. Μόνο εκείνοι που σέβονται την ισοτιμία των άλλων.

Η συγκεκριμένη διαμάχη στο Μαρκόπουλο για το αποτεφρωτήριο, ήταν μια αντίστοιχη ευκαιρία που, αντιστοίχως, χάθηκε επίσης. Γιατί αντί να ζητήσει η δημοτική αρχή σεβασμό εκείνων που θέλουν καύση, ως ισότιμων πολιτών, σεβάστηκε η ίδια την έλλειψη σεβασμού του 'σώματος των πιστών'! Αντί της εξήγησης ότι όλοι οι πολίτες έχουν ισότιμο δικαίωμα στην διαχείριση του νεκρού των αγαπημένων τους, ή στην διαχείριση, μέσω της διαθήκης τους, του νεκρού του δικού τους, δέχτηκε τον ισχυρισμό ότι η ορθόδοξη ταφή, ο 'δικός τους τρόπος', είναι ανώτερος. Κακώς, κάκιστα. Γιατί η έλλειψη σεβασμού δεν αξίζει σεβασμού, αξίζει την απαίτηση σεβασμού. 

Ως αποτέλεσμα, δεν αποτελεί έκπληξη ότι το 'σώμα των πιστών' δεν έμεινε ικανοποιημένο ούτε μετά την 'αναγνώριση' της ανωτερότητάς τους και συνέχισε να επιμένει για την πλήρη ματαίωση του έργου την οποία και πέτυχε. Αυτό είναι που λέμε "δώσε θάρρος στον χωριάτη...", και επιβεβαιώνεται πλήρως από τις απαράδεκτες αντιδημοκρατικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν κατά το άρθρο. Δεν είναι βέβαια παράξενο. Ο σεβασμός είναι η βάση της δημοκρατίας και όποιος δεν τον διαθέτει, ό,τι κι αν λέει, κατά βάθος είναι εναντίον της. Ως αποτέλεσμα η 'επικρατούσα θρησκεία' και πάλι επικράτησε του σεβασμού. Ως αποτέλεσμα, η καύση των νεκρών βρέθηκε και πάλι στο ίδιο σημείο που βρίσκεται στην Ελλάδα γενικώς ο σεβασμός. Αν-Ορθόδοξα Θαμμένος...