Νόμιμο ή ηθικό;

Η διάκριση νόμιμου από ηθικό χρησιμοποίησε την απαξία των νόμων στην Ελληνική κοινωνία, για να τους αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο απ' όσο είναι ανίσχυροι ήδη. Και για να δώσει στα ΜΜΕ και σ' εκείνους των οποίων είναι φερέφωνα, άτυπη ισχύ μεγαλύτερη από την θεσμισμένη των δικαστών.

Στο όνομα μιας κοινωνίας καλύτερης κι από ευνομούμενη, μετέτρεψε την κοινωνία μας που πολύ απέχει από το να είναι έστω ευνομούμενη, σε κοινωνία όπου οι κρυφά παράνομοι έχουν πλεονέκτημα έναντι των φανερά νόμιμων.

Τώρα τα ΜΜΕ κρατούν στο χέρι, όχι μόνο τους παράνομους που ξέρουν εκείνα κι όχι εμείς, αλλά και τους νόμιμους που ξέρουμε όλοι...

Ιδιοφυής λαϊκίστικη κίνηση. Και πέτυχε απόλυτα!

Παραίτηση Μάνου από την προεδρία της Δράσης

Ο Στέφανος Μάνος, με την κίνηση της παραίτησής του, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι ως πολιτικός συνιστά ένα είδος από μόνος του.

Γνωρίζαμε ήδη ότι πρόκειται για το σπάνιο είδος πολιτικού που νοιάζεται για το έργο, παρά για την θέση. Που φιλοδοξεί την αποτελεσματικότητα έναντι της φήμης. Που επιλέγει σταθερά την διάρκεια του αποτελέσματος της πολιτικής, έναντι της διάρκειας της εξουσίας του πολιτικού. Που προτιμά την ειλικρίνεια έναντι της συμπάθειας, την πολιτική αρχών έναντι του τακτικισμού και την σύγκρουση έναντι της υστερόβουλης υποχώρησης. Και όλ' αυτά σε βαθμό ενδεχομένως υπερβολής. Με την πολύ συγκεκριμένη έννοια της υπερβολής ότι περιόρισαν τελικά από κάποιο σημείο και μετά, αντί να μεγιστοποιήσουν, το σύνολο της προσφοράς του στο δεδομένο πολιτικό πλαίσιο που κλήθηκε να Δράσει. Έννοια της υπερβολής που τολμώ να μαντέψω ότι και ο ίδιος θα δεχόταν ως κατάλληλη.

Αποδεικνύει ο Μάνος με την χθεσινή παραίτησή του, ότι πρόκειται επιπλέον για το σπανιότατο είδος του πολιτικού που η φιλοδοξία του να προσφέρει δεν θολώνει την κρίση του ως προς την βέλτιστη στιγμή για να παραμερίσει.

Δεν γνωρίζω αν έχει πικρία και σε ποιό βαθμό, έναντι των πολιτών που του αρνήθηκαν την εμπιστοσύνη τους με την ίδια συνέπεια κι επιμονή που έδειξε κι εκείνος τόσο στις ιδέες του όσο και στον τρόπο που επέλεξε για να τις προωθήσει. Δεν γνωρίζω το βάθος της απογοήτευσής του που στερήθηκε την ευκαιρία να πετύχει πολύ περισσότερο από το όραμά του για καλύτερη Ελλάδα, απ' όσο πρόλαβε στον ελάχιστο χρόνο που βρέθηκε σε θέσεις ευθύνης. Μαντεύω ότι είναι μεγάλο.

Μου είναι ταυτόχρονα πολύ έντονο ότι δεν άφησε ποτέ την απογοήτευσή του να γίνει κυνισμός κι απαξίωση των συμπολιτών του. Δεν της επέτρεψε ποτέ να τον αποτρέψει από τον επόμενο αγώνα για να οραματιστεί, να γεφυρώσει με ιδιοφυή μέτρα το χάσμα μεταξύ οράματος και πραγματικότητας, να προσπαθήσει να εξηγήσει τα μέτρα, να διεκδικήσει να πείσει τους πολίτες. Δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στην ικανότητα των πολιτών να αναγνωρίζουν το αυθεντικό και να το επιβραβεύουν με την εμπιστοσύνη τους. Να το αναγνωρίζουν μ' εργαλεία τα επιχειρήματα και, κατά την δική του αυτολεξεί διατύπωση, την "ωμή αλήθεια". Υπερβολή μάλλον κι αυτό μα, νομίζω, πολύ προτιμότερη από τον ελιτίστικο κυνισμό που άλλοι σε παρόμοια θέση επέλεξαν.

Η παραίτηση Μάνου, ολοκληρώνει μια κληρονομιά που είναι πολύτιμη χωρίς να είναι βαρειά. Πολιτική αρχών, μακρυά από ιδεοληψίες, αταλάντευτα στοχευμένη στο μέλλον, σε λύσεις και αποτελεσματικότητα. Αμετακίνητη αντίθεση στον λαϊκισμό, την ξύλινη γλώσσα και την υποκρισία. Στήριξη στην κοινή λογική και στην ελευθερία επιλογής όλων, μαζί με την αντίστοιχη ευθύνη.

Η κληρονόμος του, η Δράση, έχει έτσι την ευκαιρία να ενηλικιωθεί. Να κληρονομήσει, να κεφαλαιοποιήσει την κληρονομιά, μα και να την υπερβεί. Να γίνει το κόμμα που επιδιώκει, πέραν από την παραγωγή ουσιαστικής πολιτικής, την απήχηση στο κοινό της που θα την καταστήσει παράγοντα ουσιαστικό της πολιτικής ζωής. Σε επίπεδο παραγωγής πολιτικής η Δράση είναι ήδη ό,τι καλύτερο υπάρχει στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Εκεί έγκειται η κληρονομιά. Στο σημείο αυτό ο Μάνος θα συνεχίσει αναμφίβολα να συμβάλλει. Χρειάζεται επιπλέον, να επιδιώξει η Δράση την ίδια αποτελεσματικότητα που απαιτεί από τον εαυτό της σε περίπτωση που θα κληθεί να ασκήσει πολιτική, και στον τομέα της προσέλκυσης των ψήφων που χρειάζονται ώστε να κληθεί. Εκεί έγκειται η υπέρβαση.

Και είναι νομίζω στιγμή που η συγκεκριμένη υπέρβαση χρειάζεται στον τόπο όσο τίποτ' άλλο. 

Ο Μάνος δεν αποσύρεται και πολύ καλά κάνει, γιατί έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Όμως συνειδητά παραμερίζει. Δίνει έτσι στο πνευματικό παιδί του την ευκαιρία να απεξαρτηθεί, και στον εαυτό του την ευκαιρία να χαρεί επιτεύγματά του, που πιθανόν αλλιώς δεν θα συνέβαιναν. Είμαστε συνηθισμένοι σε καλλιτέχνες κι επιστήμονες που αφήνουν οικειοθελώς το έργο τους ελεύθερο, να ζήσει και να εξελιχθεί, χωρίς τον δημιουργό του στο προσκήνιο. Δεν συμβαίνει πάντα, κάθε άλλο. Συμβαίνει όμως συχνά. Οι περιπτώσεις πολιτικών που καταφέρνουν να κάνουν το ίδιο, και μάλιστα με σωστό χρονισμό, είναι πάρα πολύ λίγες. Θα μείνει επομένως ως μια ακόμα από τις πολλές προσφορές για τις οποίες χρωστάμε στον Στέφανο Μάνο. Και, όπως και για τ' άλλα τα πολλά που του χρωστάμε, κάποιοι από τους Έλληνες πολίτες, το αναγνωρίζουμε και το μετράμε.

Ρεαλισμός κι ελευθερία

Η μέγιστη δυνατή ελευθερία είναι η πλήρης δέσμευση από την πραγματικότητα.

Περιμένοντας έξω από το παραβάν

Τελευταίες σκέψεις πριν την ψήφο.

• Κρίση είναι η αναγνώριση ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως πριν.
• Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Οι αλλαγές προς το καλύτερο και υπό την πίεση της κρίσης, δεν γίνεται να μην περιλαμβάνουν κόπο και δυσκολίες, δεν γίνεται να είναι ανώδυνες. Ποτέ δεν είναι.
• Για την έξοδο από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες χρειάζεται μεγιστοποίηση των ισχυρών σημείων κι ελαχιστοποίηση των αδυναμιών.
• Η Ευρώπη και το Ευρώ είναι από τα ισχυρότερα χαρτιά της Ελλάδας.
• Το πελατειακό κράτος η μεγαλύτερη αδυναμία της.
• Όταν δεν υπάρχει εναλλακτική, ακόμα και η δυσκολότερη επιλογή είναι πανεύκολη.
• Ελεύθερες εκλογές είναι εξαιρετικό προνόμιο και τεράστια κατάκτηση. Για να μην πω μεγάλη χαρά και απόλαυση.
• Ψηφίζω αποκλειστικά με την κρίση μου, όχι όμως αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Ψηφίζω και για τους συμπολίτες μου. Ψηφίζω και για τις επόμενες γενιές. 

Σε καλή μεριά.

Αν βρίσκονταν πολιορκημένοι στο Μεσσολόγγι

Αν βρίσκονταν πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι:

• Ο Παπανδρέου θα ταξίδευε στο εξωτερικό για το συνέδριο των "Επαναστατών του Κόσμου". Μετά θα έκανε σχέδιο να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή τα γυναικόπαιδα. Μετά θα ζητούσε δημοψήφισμα πριν την μάχη, επιφυλασσόμενος να σκεφτεί το ερώτημα αργότερα.
• Ο Σαμαράς θα κατηγορούσε τον Παπανδρέου για τους τραυματίες και θα ζητούσε άλλο μίγμα πυρίτιδας.
• Ο Τσίπρας θα κατήγγελε την βοήθεια του Λόρδου Βύρωνα ότι φταίει για όλα τα αίματα και τους σκοτωμούς. Μετά θα απαιτούσε απ' αυτόν περισσότερη. Βρίζοντάς τον.
• Ο Βενιζέλος θα απειλούσε τους πολιορκητές ότι, αν δεν διαπραγματευτούν μαζί του, θα τους βγάλει λόγο.
• Η Παπαρήγα θα έκανε κατάληψη στα κανόνια.
• Ο Καρατζαφέρης θα επέμενε όλοι να μιλούν Ελληνικά.
• Ο Κουβέλης θα ζητούσε άμεση απομάκρυνση των εχθρών και προστασία των πεινασμένων.
• Ο Καμμένος θα ανακήρυσσε επίσημα τα όρια του Μεσσολογγίου και θα έσκαβε για να βρει πολεμοφόδια και τρόφιμα.
• Ο Μιχαλολιάκος θα έρριχνε χαστούκια σε όσους μιλούν αρβανίτικα και θα ζητούσε την απέλασή τους.
• Οι συντεχνίες θα αρνιόντουσαν να πολεμήσουν αν δεν τους εξασφαλιστεί το κεκτημένο τους παντεσπάνι.
• Ο λαός θα απαιτούσε μάνα εξ ουρανού και να πολεμήσουν αυτοί που φταίνε για τους εχθρούς.
  
• Όλοι μαζί θα συμφωνούσαν να μην κυνηγούν τα ποντίκια που έτρωγαν τα αποθέματα τροφίμων επειδή "έχουν κάνει το πρόγραμμά τους". 

Τελικά όλοι θα συμφωνούσαν με τον Τσίπρα.

Plan B

...
- Κι αν δεν δεχτούν;
- Θα δεχτούν!
- Σωστά... Αν όμως δεν δεχτούν;
- Είπαμε θα δεχτούν.
- Ναι, εντάξει, είπαμε... ... αν όμως δεν δεχτούν;
- Πάλι τα ίδια; Θα δεχτούν λέμε!
- Αν όμως παρ' ελπίδα δεν δεχτούν, Plan B έχουμε;
- Έχουμε! Βέβαια και έχουμε!
- Ποιό;
- Το Plan B που έχουμε είναι να ... στίψουμε το μυαλό μας και να το βρούμε!

Ελεύθερη Βούληση - Free Will

Η ικανότητα συνειδητής επιλογής που δεν μπορεί να προβλεφθεί.

The ability for conscious choice that cannot be predicted.

Λιτότητα: Η αναλλοίωτη που αγνοείται

"Το άθροισμα γωνιών τριγώνου είναι ίσο με δύο ορθές γωνίες". Η πρόταση αυτή εκφράζει μια σταθερά. Αν προσπαθήσω να κάνω τρίγωνο που να έχει όλες τις γωνίες του μικρές, όσο πολύ κι αν το θέλω, όσο ικανός σχεδιαστής κι αν είμαι, δεν θα τα καταφέρω. Δεν γίνεται. Η μέση γωνία τριγώνου είμαι πάντα 60 μοίρες. Το άθροισμα των γωνιών του τριγώνου δεν αλλάζει. Παραμένει σταθερό. Αυτό σημαίνει "σταθερά" ή "αναλλοίωτη".

Σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα υπάρχουν αυτές οι αναλλοίωτες. Ό,τι κι αν φανταστείτε, από τον αξιωματικό στο σκάκι που πηγαίνει μόνο διαγώνια και επομένως κινείται συνεχώς σε ίδιου χρώματος τετράγωνα, μέχρι το ανθρώπινο σώμα που δεν ζει χωρίς οξυγόνο και τροφή, από το μαγείρεμα που δεν γίνεται χωρίς πηγή θέρμανσης, μέχρι την γλώσσα με τους φθόγγους και την σύνταξή της, από τις ανθρώπινες ανταλλαγές με τα θετικά κι αρνητικά ψυχολογικά "χάδια" τους, μέχρι ακόμα και τις σκέψεις και τα συναισθήματα, όλα τα σημαντικά συμβάντα τα προσωπικά και τα κοινωνικά, τα φυσικά και τα χημικά, της φύσης και των ανθρώπινων δημιουργημάτων, έχουν τις αναλλοίωτές τους. 

Είναι ίσως αντίθετο με την διαίσθησή μας αλλά οι αναλλοίωτες, αν και συνιστούν περιορισμούς, είναι εξαιρετικά χρήσιμες. Είναι ακριβώς τα εργαλεία που έχουμε για να διαχειριζόμαστε τα φαινόμενα που μας αφορούν. Βροχή δεν γίνεται χωρίς σύννεφα, γι' αυτό αφήνω στο σπίτι την ομπρέλα όταν βλέπω καθαρό ουρανό. Η καφετιέρα δεν δουλεύει χωρίς ρεύμα, γι' αυτό την βάζω στην μπρίζα πριν την ανάψω. Η μπύρα δεν μου αρέσει ζεστή γι' αυτό την βάζω στο ψυγείο πριν την πιώ. Στις γυναίκες δεν αρέσουν τα γένια γι' αυτό ξυρίζομαι. Η κόρη μου χαίρεται όταν την επαινώ και ενοχλείται όταν την κριτικάρω, γι' αυτό επιδιώκω το πρώτο κι αποφεύγω το δεύτερο.

Επόμενο σφάλμα μπορεί να οφείλεται σε προηγούμενο, δυστυχώς όμως δεν το διορθώνει.

Θυσία ή ευεργεσία;

Ευεργεσία!

Θυσίες δεν υπάρχουν στ' αλήθεια, κι αν νομίζω ότι θυσιάζομαι, το πιθανότερο είναι ότι ούτε ευεργετώ.

Θυσίες

Οι θυσίες χρειάζονται μεγάλη προσοχή και πολλή μελέτη πριν αποφασίσω να ... μην τις κάνω.

Κυρίως επειδή ποτέ δεν είναι.

Ταμπού...

...είναι απαγόρευση που συμπληρώνεται από απαγόρευση της συζήτησης για την σκοπιμότητά της.

Συστατικά του διαλόγου

- Τίποτα τεκμήρια ή επιχειρήματα βάζεις;

- Αλλοιώνουν τις προκαταλήψεις ρε φίλε...