Το καλό και το κακό

Το καλό και το κακό σε κοινωνικό επίπεδο δεν μοιάζουν με την δίλημμα του Ηρακλή μεταξύ της Αρετής και της Κακίας. Δεν είναι τα δύο άκρα ενός φάσματος. Οι θεμελιώδεις κίνδυνοι που διατρέχουν οι σημερινές κοινωνίες μας είναι δύο: 

1. Ότι το σύστημα θα χάσει κάθε έλεγχο και θα καταρρεύσει
   
   Σε λιγότερο ακραία έκφανση ο κίνδυνος είναι ότι το σύστημα δεν θ' ανταποκριθεί σε κρίσιμη κοινωνική ανάγκη.
   
   
2. Ότι το σύστημα θα ξεφύγει το ίδιο από κάθε έλεγχο και θα καταφέρει να ελέγξει τα πάντα εκείνο.
   
   Σε λιγότερο ακραία έκφανση, ότι θα καταπιέσει χωρίς λόγο.

Το κακό είναι και τα δύο αυτά αντίθετα άκρα, η Σκύλλα της ανεπάρκειας του συστήματος και η Χάρυβδη της καταπίεσης από το σύστημα. Είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθούμε ν' αποφύγουμε και τα δύο τέρατα και να δεχόμαστε τα πλήγματα τους και από τις δύο πλευρές.

Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί ο τρόπος να τ' αποφεύγουμε και τα δύο. Μπορεί τιμόνι και κουπιά να μην αρκούν, μα και η Θέτις ευχολόγιο είναι κι αυτή, όχι λύση.

Προφανές

Το προφανές είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η ψευδαίσθηση ότι μια τελείως ανεξήγητη συμμετρία στην οποία έχει προσαρμοστεί το μυαλό μου πλήρως, δεν είναι ανεξήγητη.

Στην χειρότερη περίπτωση η συμμετρία αυτή εκτός που είναι ανύπαρκτη στην πραγματικότητα, όχι μόνο την πιστεύω αλλά, αφού δεν βλέπω καθόλου να χρειάζεται εξήγηση, συνεχίζω να την πιστεύω για πάντα.